13. Wat als je wist wat je nu weet

13. Wat als je wist wat je nu weet 

Ik krijg wel eens de vraag dat als ik had geweten dat ik mogelijk jong zou sterven, ik dan dezelfde keuze had gemaakt als het gaat om kinderen krijgen. Ik heb een dochter van 2, dus eigenlijk vraag je me of ik spijt heb van haar, of ik haar dan wel had willen krijgen. Ik vind het een belachelijke vraag.

Ik denk, 1, ik wist niet dat ik mogelijk jong zou sterven toen ik haar kreeg en 2, ik heb geen idee hoe ons leven er dan had uit gezien. Maar doet dat er wat toe nu? We hebben haar en zij is het mooiste wat ons ooit is overkomen. Ik heb haar gedragen, gebaard en gevoed. Ik heb haar als klein roze poppetje tegen me aan gehouden, ik heb haar getroost, in slaap gewiegd en zie haar opgroeien. Ze is nu bijna drie. Al bijna drie jaar mag ik genieten van alles wat ze ons geeft. Toen wij aan kinderen begonnen had ik geen idee dat ik fanconi anemie heb. Had ik anders een andere keuze gemaakt? Ik heb geen idee en het doet er ook niet toe. Ons kleine schepsel, ons wondertje mag er zijn.

En ja, ik vrees dat zij een moeilijker leven krijgt dan een ander kind met een moeder die heel regelmatig vecht tegen kanker en misschien zelfs komt te overlijden. Er is geen ouder op de wereld die een kind een moeilijk leven wenst. Je wilt een kind een makkelijk en fijn leven geven. Wij willen dit net zo goed voor onze dochter. Maar zo werkt het leven helaas niet altijd. Je kunt een kind niet behoeden voor het kwaad in de wereld en voor het leven wat soms moeilijk en onvoorspelbaar is. Wel kunnen we haar weerbaar maken en haar kracht geven om de moeilijke momenten in het leven aan te kunnen. Op dit moment ben ik er en ben ik er ten volle voor haar. Ik hoop er zolang als mogelijk te zijn, zodat ze me kan herinneren, zodat ze weet wie ik was, hoe ik was. Ik hoop dat ik een leeftijd mag bereiken dat ze mij heeft gekend.

In de tussentijd heeft ze een moeder die zo min mogelijk bezig is met de drukte van de dag, telefoons, televisie en werk en heeft zij een moeder die zoveel mogelijk mooie momenten maakt voor haar en met haar. Koekjes bakken, verven, buiten spelen en eindeloos met poppen spelen. Op de dagen dat ze niet naar de opvang is en ik met haar thuis ben zorg ik ervoor dat ik de dagen ervoor voldoende slaap heb gehad en ik genoeg energie heb. De weekenden staan in het teken van ons gezin, onze familie en vrienden. Ik ben ervan overtuigd dat onze dochter niets tekort komt en meer dan de meeste kinderen quality tijd heeft met haar ouders.

Ik wil haar meegeven dat het leven mooi is, ondanks de regenwolken die er soms boven hangen. Zet 1 stap naar buiten en als je goed kijkt kun je al zien hoeveel moois het leven te bieden heeft. Elk seizoen heeft zijn eigen karakter en heeft iets unieks te bieden. Ik ben waarschijnlijk 1 van de weinige die eind augustus alweer uit kijkt naar de herfst en de winter. De bladeren die langzaam bruin worden, de bomen die kaal worden, de hoop op dat ene vlokje sneeuw en dat beetje ijs, de winterjassen die van zolder worden gehaald, de warme chocolademelk en de rode wijn met vrienden. Ik hou ervan.

We spenderen veel tijd buiten met onze dochter en dat is terug te zien in ons meisje. Ze is een buiten kind en staat in de ochtend al vroeg met haar laarsjes en jasje in de hand. Er is buiten zoveel te doen en te zien en het prikkelt haar fantasie. Ze kan eindeloos takjes zoeken en daarmee schilderijen maken op de grond. Aan kou heeft ze maling, ze huppelt wat rond en is weer warm. Als ik met haar in het bos loop geniet ik ten volle. Voor mij is dat leven. Het inademen van de lucht in het bos, de nog natte bladeren van de dauw, de honden die rond rennen en mijn kleine meisje die er vrolijk achteraan rent en bij iedere hond 'waf, kom hier' roept.

Leven. Het is maar een woordje van vijf letters en iedereen vult het anders in. Wat is voor jou leven? En doe je dat voldoende?

Ik las laatst een onderzoek waarin gesteld werd dat te weinig mensen en kinderen buiten komen. Ga naar buiten, snuif de geur van het seizoen op, kijk naar de zon die opkomt tussen de bomen en blijf even staan. Geniet even van dat ene momentje voordat de orde van de dag je weer roept.