24. Hoop in de duisternis

24. Hoop in de duisternis.

Met kanker heb je hoop nodig. Hoop van een arts, hoop van anderen om je heen en hoop vanuit jezelf. Met hoop kun je vechten en kun je moed verzamelen. Met hoop komt het vertrouwen terug en maakt dat jij de strijd weer aan kunt.

De arts gaf mij weer een beetje hoop. Hoop die bestaat uit een behandeling van twee kleine beginnende kanker plekjes die naar verwachting goed te verwijderen zijn. En zo na slechts één gesprek heb ik weer moed om door te gaan. Zie ik een lichtje aan die donkere horizon. En dus gaan we er weer voor, voor een nieuwe ingreep en een nieuw gevecht tegen de kanker en voor het leven. In de hoop dat ik deze keer winnen zal. Met de hoop dat de kanker voorgoed weg zal zijn en niet weer, of in ieder geval niet zo snel, een weg baant in mijn lichaam en in mijn leven. Dat moet ik geloven. Dat deze keer de laatste keer zal zijn, dat ik het gevecht win, ik overwin.

2017 zijn heeft straks volledig in het teken gestaan van kanker. Vanaf de eerste tot de laatste dag van het jaar zal kanker met zwarte letters het jaar omranden. Ik hoop op een beter 2018. Wellicht tegen beter weten in. En ergens doet dat er ook niet toe. Zolang er kanker in ons leven is zal ik blijven vechten. En met elk gevecht worden dingen om ons heen steeds minder belangrijk en ligt de focus steeds meer op daar waar hij hoort te zijn; thuis, ons gezin, wij.

In nog geen jaar tijd is kanker een woord geworden die net zo erg bij het meubilair past als een pot pindakaas. Het is verweven met ons leven en op veel dagen zelfs normaal geworden. Het is niet meer eng of groot en het effect van het woordje kanker is er voor ons allang af.

De aankomende operatie voelt niet meer aan zoals de eerste operatie. Het is de derde operatie tegen kanker in een kleine 6 maanden tijd. Ik weet precies wat er gaat komen, hoeveel pijn ik ga krijgen en hoe ik zal herstellen. De lading is eraf en in die zin kun je zeggen dat ik die strijd al heb gewonnen. De kanker waant zich nog steeds een weg in mijn lichaam, maar allang niet meer in mijn hoofd.

Hoop is een bijzonder fenomeen. Iedereen houd hoop op iets. Hoop op een beter leven, hoop op de liefde, hoop op gezondheid. Hoop kan binnen enkele seconde vervliegen, maar ook binnen luttele minuten terug zijn door een blik, dat ene woordje of dat ene gesprek.

Met kanker wisselt hoop zich continue af en daar waar je op sommige dagen alle hoop bent verloren, schijnt er op andere dagen weer licht aan de horizon. Zolang het licht er is zal ik blijven vechten met opgeheven hoofd en met de wetenschap dat hoe vaak de kanker ook nog mag terug keren, ik zal blijven hopen.