Thuis
En dan kom je thuis.....
Na het bericht van de oncologie is de leverpunctie dus gecanceld. Geen zin meer in. Want deze was alleen bedoeld om de precieze oorzaak te achterhalen en een gerichte chemotherapie op aan te passen. Maar ja.... dat is nu niet meer nodig. Je word echt letterlijk naar huis gestuurd met de woorden....we kunnen niks meer voor je betekenen.
De huisarts mag de zorg nu overnemen. Voor zover dat mogelijk is dan. Want veel kunnen ook zij niet doen. Pijn verlichten als die er is. Medicijnen geven waar nodig. En praten. Maar dat doen we zelf al. De omgeving is ook in schok. Mensen weten niet hoe ze moeten reageren. Sommige reageren niet en ontwijken liever. Andere komen gewoon langs en praten. De eerste woorden zijn altijd het moeilijkst. Voor iedereen. Zeg maar gewoon: " Ik weet niet wat ik moet zeggen" of "wat erg, wat verschrikkelijk". De gesprekken komen daarna wel op gang. En als het ergste is gezegd ook de gewone gesprekken weer. Natuurlijk is het verschrikkelijk. Ook voor ons. En we weten dat het niet beter word. We proberen samen te praten, te huilen. Meer kun je niet doen
Ook ik als partner heb me ziek gemeld. De tijd die we nog hebben samen doorbrengen is belangrijker dan alles. Natuurlijk mis ik mijn werk en mijn collega's. Maar meestal heb ik gewoon geen tijd om daaraan te denken.
4 reacties
Praat, schrijf, uit je gevoelens en gedachtes. Ook hier, want wij herkennen zoveel, we zitten in hetzelfde schuitje. En al kunnen we je niet fysiek helpen, een luisterend oor vind je altijd, op de meest idiote tijden van de dag.
Lieve beansgirl
Ik kan alleen maar beamen wat Zweef zegt.
En de tijd die jullie nog samen kunnen doorbrengen is goud waard . 't zijn die gesprekken die je nu nog met je man kan voeren , die later in je geheugen blijven zitten. , en o zo nodig zijn voor jouw verwerkingsproces .
Heel veel sterkte nog voor jullie beidjes .
Iedereen hier zit in een onzekere situatie en gaat door de diepste dalen. Maar eigenlijk is er altijd nog wel een beetje tijd. Verschrikkelijk wat jullie nu doormaken. Bijna surrealistisch. Heel veel sterkte!
Lieve Beansgirl
Wat erg het is al bijna over voor het goed en wel begonnen is ,alvleesklierkanker is een zeer agressieve kankersoort ,die niet te bevatten is wat moet dit alles oneindig zwaar voor jullie zijn ik leef dan ook erg met jullie mee ,Helpt de pijnstilling ? ik moet wel even kwijt dat je het heel erg goed doet bewonderenswaardig je bent een sterke vrouw zo te lezen en idd die momenten van even samen zijn en praten zijn van onschatwaarde waarde ,ja snap ik ook dat in eerste instantie mensen niet goed weten wat ze tegen moeten zeggen maar zo te lezen kwam het wel op gang dat is belangrijk en jullie moeten jullie verhaal kwijt kunnen en steun en liefde ontvangen het doet me goed dat je deze site gevonden hebt en eens met de rest hier er is altijd wel iemand met een luisterend oor aanwezig en ik weet dat dat het niet oplost maar je kunt er veel aan hebben ,
van mij een warme groet en ik leef met jullie mee hes xxx