Weer een stapje terug!
Vanmorgen het besluit genomen om niet meer boven te slapen. De trap naar boven is als het beklimmen van een hoge Alp. Onderweg 3 keer stoppen om op adem te komen. Zeker na eerst ook nog een marathon gelopen te hebben van bed naar trap. En als je boven bent, moet je natuurlijk ook nog een keer naar beneden. Het wordt gewoonweg te gevaarlijk. De beslissing is natuurlijk niet fijn, want het betekent ook een laatste keer samen in 1 bed slapen......😢.
Vanmorgen ook niet meer gedoucht. Ook dat werd te zwaar. Dan maar met een bakje aan bed. Het is natuurlijk even behelpen maar als je dit nog voor elkaar kan doen geeft het wel een fijn gevoel. Al is het ook wel weer emotioneel.
Nadat het besluit van beneden slapen is gemaakt moeten er ook weer praktische zaken geregeld worden. Hoe gaat dat als ik moet plassen vannacht? Een urinaal aanschaffen dus. Hop...weer naar de thuiszorg winkel. Rollator naast het bed want er moet toch weer een wandeling gemaakt worden als je een grote boodschap moet...... gelukkig niet vaak maar je zult het net zien. Een nachtlampje naast het bed. De tikkende klok uit de kamer. Telefoon op de tafel. Je weet maar nooit. Eens kijken of ik goed slaap vannacht. Waarschijnlijk met één oor en één oog open.
6 reacties
Lieve Beansgirl
Ik lees gelijk al weer iets inleveren ,wat oneindig zwaar en moeilijk voor jullie ,en wat komt er veel op je af zoveel regelen ,ik hoop dat jullie beiden toch wat rust kunnen hebben ,komt alles op jou neer of heb je hulp die het soms even over kan nemen ,want het is heel fijn om zelf alles te doen maar ook zwaar al doe je het met alle liefde ,dit is heel intens en verdrietig wens jullie dan ook alle sterkte .
Warme groet hes🍀🌻
Beste Hes,
Dank voor je lieve woorden. Ik doe het inderdaad nog zelf. En ik weet dat het zwaar valt soms maar ik wil dit doen. We zijn "pas" 3 maanden onderweg en waarschijnlijk zullen het niet nog eens 3 maanden zijn die gaan komen. Alvleesklierkanker is zo slopend. Vreselijk gewoon. Ik hou vol voor W. Mijn tijd komt wel weer.
Een medeblogger, Mimpie2021 heeft vorig jaar ook haar man aan alvleesklier kanker verloren, als ik mij met mijn brakke geheugen kan herinneren.
Dat snap ik helemaal ,als de tijd daar is denk ik er ook zo over heb ik ook gelijk in het begin gezegd ,dat ik het zelf wil gaan doen ,omdat het dan het laatste is wat ik nog voor hem kan doen ,zorg goed ook voor jezelf en wees lief voor jezelf heel veel sterkte en een warme groet van mij hes
nu ga ik even vanaf het begin lezen
Zorg je dat je ook een backup voor jezelf hebt, dat jij ook af en toe even een uiltje kunt knappen? Een vriendin, een buurvrouw.
Ook bij ons weer twee stapjes terug, dosering fentanylpleisters verhoogd, extra erbij paracetamol + 1 plastablet. Yes, de notaris heeft mij gisteren gebeld. Hij komt straks op huisbezoek. Vanmorgen besloten om de auto van M. terug te verkopen aan de garage. Inleveren en loslaten. Gisteren ook over haar wens van crematie gesproken en in flarden verteld hoe zij haar afscheid wil hebben.
Gisteren om 20.00 uur naar bed, ik sliep om 03.00 uur nog niet. Had allerlei gedachtes over haar afscheid.
Palliatieve thuiszorg geweest om situatie te polsen, schreven zoals gezegd andere en meer medicatie voor i.o.m. huisarts. Om 15.45 uur recept aangevraagd, om 18.30 uur stond bezorger apotheek al aan de deur.