Week 10 Nostalgie en veerkracht; ‘dat heb je op die leeftijd’.

Jim is gestart met de tweede  chemocyclus van 3 weken. Het lijkt opnieuw goed te gaan. Er worden nog steeds veel 'fingers crossed’ om ons heen. Dat is heel voelbaar.

Hoewel niets hetzelfde is, is dat het ook tegelijkertijd weer wel. Ik krijg weer zin in het zien van vrienden en voel daar weer de ruimte voor. En ik geniet van de momenten met Jim. Vaak gaat het dan over muziek en altijd over ontmoetingen met mensen. En eten natuurlijk. Al verandert nu opeens Jim’s smaak. Zelfs het authentieke Chinese eten, dat hem altijd kan bekoren smaakt anders. En hij eet minder grote porties.  Er is een gesprek met een oncologische diëtiste ingepland, maar tot dan proberen we het een en ander uit. 

Deze week zijn er twee optredens van artiesten die Jim kent; Harry Sacksioni en de Nits. Toevalligerwijze vieren beiden hun 50-jarig jubileum. En dat is doorspekt met herinnering en nostalgie, maar ook met nieuwe creativiteit. Harry Sacksioni componeert nog steeds en kijkt terug op zijn leven, de muziek en ook op het verlies van (‘dat heb je op de deze leeftijd’) dierbare medemuzikanten. Hij noemt namen van artiesten waarvan Jim er een aantal gekend heeft. 

De Nits hebben zich na het afbranden van hun studio en de ziekte van Henk Hofstede herpakt en het is bewonderenswaardig hoe zij een vol Carré weten te raken met een zestal nieuwe nummers waarin zij het gebeuren van de afgelopen 1,5 jaar weten uit te drukken.

Veerkracht. Ik kijk er met bewondering naar en ook naar de standvastigheid waarmee zij stand hebben gehouden en ook nu nog blijven creeren.

Jim werd uitgenodigd door Henk Hofstede, met wie hij in zijn hbs tijd gitaar speelde en in de douche met het recordertje galmende effecten opnam. Het leven is mooi. Vriendschappen zijn mooi. Als de Nits ‘ adieu sweet Bahnhof‘ inzetten voel ik me geroerd en dankbaar tegelijkertijd voor deze avond samen. Het leven.