Week 11 Chemo enzo

Naast verandering van smaak ondervond Jim deze week  (vanaf 18 april) wat meer bijwerkingen van de chemo. Nu was dat obstipatie en wat pijn af en toe. De pijn was goed te onderdrukken met de medicatie. Maar met  met de obstipatie lukte dat niet meteen. Dat geeft letterlijk en figuurlijk druk. Voor de chemo’s is het belangrijk goed te blijven eten, maar met weerzin door een vol gevoel en zonder eetlust is dat lastig. Alles voelt dan zwaar op de maag en dat is precies de plek waar het wringt. Jim ging deze week minder naar zijn werkplaats en zat vaker thuis. Gelukkig werden we afgeleid door logeerhond Laika, met wie we door weer en wind naar het park konden gaan om er even uit te zijn. In het weekend was alles weer in orde, nam de eetlust weer toe. En de ontspanning. De verpleegkundig specialiste raadde aan een volgende keer eerder aan de bel te trekken.

Beweging voelt nodig en prettig. Daarom heb ik me aangemeld bij een fitnessclub. Om steviger te kunnen en blijven staan en me fit te voelen. Ik kamp met blessure aan mijn elleboog, maar toevallig vond ik deze week een gedichtenbundel van Ted van Lieshout met de passende titel ‘Ik elleboog me er wel doorheen’. Dat ga ik doen dus. Met een beetje spierversterking in de fitnessclub.

Volgende week is de chemopillenrustweek en hebben we een 4-daagse tour geregeld met ons camperbusje. Naar (bonus-)dochterlief en vrienden in Duitsland. Nog even erop uit voor de volgende chemo start.