Week 16 Smaak

Als ik voor mijzelf spreek… zo noem ik dit blog. Maar eerlijk gezegd zijn er ook weken dat ik niet voor mezelf spreken wil. Dan wil ik het ene deel belichten en niet het andere. Dan wil ik schrijven en denken en voelen over hoop. En koers ik op Jim’s hoop en zijn geloof dat hij best nog een hele tijd te gaan heeft. Daar wil ik in mee. Dat is een keuze. Dat geeft ruimte om te genieten van wat er is. Met elkaar, met anderen. En die ruimte ervaar ik nu ook echt.  Het andere (gedachten en gevoelens over de toekomst) parkeer ik dan. En dat kan ook omdat het nu goed gaat. Jim heeft nog steeds een goede conditie. En ook de bijwerkingen van de chemo (de 11 e chemoweek) vallen gelukkig erg mee. Hij leeft in de dag. En geniet ervan. 

Afgelopen week zijn we met ons camperbusje op pad gegaan. Helaas was het weer te fris voor overnachtingen in de bus. Een bezoek aan dochterlief in Groningen beviel erg goed. Jim is een dierenvriend en met zijn dochter is hij naar paarden gaan kijken. Daarna zijn we naar The fellowship of accoustic in Dedemsvaart geweest. Een soort internationaal Walhalla voor gitaristen in een prachtig oud pand. Als Jim zo geniet doe ik dat ook. Dus dit zijn heerlijke dagen.  Onder het mom van: “Life is too short to play a shitty  Guitar” heeft Jim 3 gitaren ingeruild voor een prachtig klinkende Gibson.

Wat deze week niet echt meevalt is de smaak. Samen eten is  altijd gezellig en heerlijk. Maar nu voor Jim wat minder want zijn smaak is nagenoeg weg. Hopelijk keert het weer terug.

Jim’s chemo vraagt om een proteïnerijk dieet. Snack’s tussendoor. En eten wat hem smakelijk lijkt. Groenten en fruit horen daar wat Jim betreft niet bij.  En wat de ene dag bevalt kan de volgende dag smakeloos zijn. Ook zijn reuk is veranderd.   Zalm bijvoorbeeld is voor hem niet te harden. Hij ruikt dat nog dagen in het huis. Deuren en ramen open, de afzuigkap op standje 3. Dat helpt allemaal niet. Er komt voorlopig geen vis meer in.

Bovendien weet Jim pas een uur voor hij gaat eten waar hij zin in heeft. Daar is niet tegenop te plannen met de boodschappen. Dus wordt het vaak een soepje, een afhaalmaaltijd of een frietje (“Dat is ook groente’ zegt de frietboer) en aanvullend de nutrilondrankjes.Het is dus zoeken en natuurlijk doen we dat samen. Zelf zegt Jim daarover: “Het is vervelend maar ik weet waarvoor ik het doe”.(Behalve dus na die gebakken zalm).

En als ik dan toch even voor mijzelf spreek; Ongeveer alles wat goed is voor Jim is het voor mij nou net niet. Ik heb heerlijk meegegeten met kroketten en bitterballen en nu wordt het weer tijd voor groenten en fruit, meer voedzame maaltijden voor mijzelf. Daar ga ik de komende tijd mee aan de slag. 

Wordt vervolgd.