Week 19 en 20 Afleiding en de tactiek van Femke Halsema

Week 19 en 20**  

De begrafenis van Jim’s goede vriend Hans (de vriend met -eveneens- kanker in het pallitiatieve stadium, die zo goed ging maar in zijn huis in Spanje ongelukkig van de trap viel) hakte erin. Jim was de week voorafgaande aan de begrafenis van Hans vooral enorm moe en lag tevoren  2 dagen op de bank (het was ook erg warm) en ook ik voelde mijn gemoed flink terugtrekken. Het was allemaal behoorlijk confronterend. 

De dag de begrafenis was mooi. De zon scheen en de begraafplaats voelde troostrijk. Jim mist hem enorm. Het was goed om de vrouw van Hans te ontmoeten en ik hoop dat we elkaar vaker gaan treffen.

We hebben ons daarna af laten leiden op de boerderij van dochterlief. Jim ontspant bij dieren en die zijn er in overvloed. Ook ik voel me er heel prettig en geniet van de kleinkinderen en de röring.

‘'Compartimenteren!” ': Ik hoorde het Femke Halsema ooit zeggen in antwoord op de vraag hoe ze haar werk combineerde met het moederschap. 

Jim doet het ook; zich richten op het een (leven) en niet -of zo min mogelijk- op het ander (ziekte).

Die vaardigheid komt mij ook goed te pas. Het helpt om te genieten van wat er is en niet teveel met de ziekte bezig te zijn. Iemand zei:”dat is de overleving” . Het klinkt dan in mijn oren dat het lijkt of ik niet helemaal leef. Maar het voelt anders. Het voelt juist levend om mijn focus te leggen op samen genieten en het andere even terzijde te plaatsen. Dat is een keuze.