Week 21 Geslaagd en bijtanken

In deze  week heb ik twee trainingen afgerond. Het was niet altijd makkelijk alles door te zetten, en ik heb af en toe een bijeenkomst moeten laten schieten, maar het is gelukt! Ik voel me heel tevreden en ben blij met het behaalde resultaat en ook- misschien vooral- over de weg ernaartoe. Het was ontzettend steunend zoveel support van trainingsgenoten te krijgen in het afgelopen jaar. 

Niet alleen dat. Er zijn ook vrienden en vriendinnen die aan de kantlijn meekijken, soms een appje sturen en laten weten er voor ons te zullen zijn als het nodig is. Buren, familieleden die klaar staan en vooral de kinderen van Jim die er zijn als het nodig is. Voor nu is er nog niet zoveel aan steun nodig. Jim gaat er goed doorheen. En ik met hem. 

De chemo geeft nu wel meer bijwerkingen. Alles smaakt naar karton of koelkast en de smaken zijn ver te zoeken. Soms piept er een smaak doorheen. Een Indonesische sotosoep bijvoorbeeld. Of een Marokkaanse harirasoep. En de te verwachten neuropathie zet door; gevoelige vingertopppen (lastig bij het gitaarrepareerwerk van Jim en bij het openen van het dekzeil van de boot). Maar -zegt Jim- het is voor het goede doel (al wordt hij er af en toe goed chagrijnig van).

Bijtanken

Kleine kink in de kabel, want de vermoeidheid van Jim heeft te maken met de verminderde aanmaak van bloedlichaampjes door het beenmerg. Een bekend effect van de chemo. 

Het was Jim ook wel aan te zien; een beetje bleker. Maar hij bleef opvallend goed in beweging.

Vandaag mag Jim bloed bijtanken en voelt zich dan naar verwachting een stuk vitaler. Jim heeft 25 jaar lang bloed gedoneerd voor anderen en vindt het bijzonder dat hij nu aan de ontvangende kant zit.

Gelukkig blijft de planning van de CT-scan op eind juli staan, zodat we toch nog iets van een plan kunnen trekken. In ieder geval een weekje met de kleinkinderen op de camping en daarna zien we wel weer, want vooruit kijken lijkt opeens toch lastiger.