Week 5 domper en de nieuwe realiteit

Vorige week vrijdag bij de oncologe kwam de klap hard aan. Onze agenda’s had ik meegenomen in de veronderstelling dat we afspraken en chemo-kuren in zouden plannen. Op naar de immunotherapie. Maar ze bleven in de tas. Immunotherapie  bleek voor Jim toch geen optie omdat zijn kankercellen niet het daarvoor benodigde eiwit bevatten.

Een keiharde domper. Jim  overweegt nu een behandeling met chemo.Eerder koos hij daar juist niet voor. Hij heeft het beeld voor ogen dat hij bij zijn broer  zag. Ruim 2 jaar geleden overleed deze aan de zelfde kanker (toeval). En de chemobehandeling tastte de kwaliteit van leven enorm aan. 

Maar de oncoloog confronteert ons met hernieuwd inzicht: Er zit een lelijke plek in de lever. Als die gaat opspelen gaat het mis.Niets doen lijkt daarom voor Jim geen optie meer. Hij ziet er enorm tegenop, maar dit wordt de keuze.  In ieder geval de eerste chemo. En dan verder kijken of het aanvaardbaar is om door te gaan.

Er wordt een afspraak ingepland met de assistent van de oncoloog. Een nieuwe CT-scan -afspraak wordt ingepland. 

Jim maakt zich klaar om zijn werkplaats deels te ontmantelen. Veel van de gitaren en versterkers waaraan hij zoveel waarde hecht gaan verkocht worden. Dat gaat hem aan het hart. Het doet me pijn te zien hoe droef hem dat maakt.

Deze week heb ik de planten in de tuin gesnoeid. Het perspectief van een lente met uitstapjes of een reis is bijgesteld. Misschien is er wat mogelijk, maar alles op het moment. We laten een nieuwe schutting maken en gaan genieten van de tuin. Als die zon nu maar doorkomt.