Overkomt dit ons echt

Mijn allereerste blog ooit.

Afgelopen 9 sept kwamen we van het ene op het andere moment in een nachtmerrie terecht. Alex draaide van 6 op 7 sept nog zijn zevende nacht op de kinderintensivecare. Hij was wel wat moe de laatste tijd en ook wel wat afgevallen. Op dat moment dacht hij nog aan een eventuele burn-out. Omdat hij zo moe was zei ik tegen hem ga lekker 2 dagen alleen met de camper op pad voor volledige rust zonder honden en zonder mij. Dat heeft hij gedaan maar hij werd daar zo moe dat hij er niets aan gehad heeft. Hij kwam die vrijdag doodmoe terug van dit uitje. Zaterdagochtend 9 sept maakte hij mij wakker en zei ik heb zo’n pijn en het lijkt op galsteenkoliekpijn. Aangezien ik op dat moment in de nachtdienst zat is hij alleen naar de spoedeisende hulp gegaan. Tegen 14 uur appte hij mij en zei ze denken inderdaad aan de gal en de chirurg komt zo en dan zal ik wel geopereerd worden. Ik heb wat spullen ingepakt en ben naar ons ziekenhuis gereden. Hij was toen nog op de Seh. Op het moment dat ik de deurklink omlaag doe en naar binnen ga hoor ik die chirurg zeggen dat het waarschijnlijk kanker is. We kregen daar meteen een gesprek. Ze hadden op de echo nl niets geks gezien in de gal maar wel afwijkingen op de lever. En toen is de nachtmerrie begonnen. Middels een ct van de longen waren er ook afwijkingen op de longen. De primaire tumor was echter nog niet bekend. Vervolgens in de weken daarna de nodige onderzoeken gehad waaronder een leverbiopsie en een colonscopie. En daar is de primaire tumor gevonden. Uitslag endeldarmkanker met uitzaaiingen in de lever en longen. We zitten dus direct in stadium 4 en dus palliatief traject. 

Ik laat het hier even bij anders wordt de eerste blog veel te lang. 

Tot de volgende blog. Dag allemaal