2.0 Under construction
Tijdens de operatie is er een directe borstreconstructie uitgevoerd. Dit betekend dat er direct na het amputeren van mijn beide borsten er twee Tissue Expanders zijn geplaatst. Mooie naam he? In Jip-en-Janneke-taal zijn dit twee tijdelijke protheses die de vorm hebben van een scheetkussen. Om deze op de plaats te houden hebben ze een gedeelte van mijn borstspier losgesneden en over de Tissue Expander geplaatst en onderhuids vastgehecht. Het is een lege siliconen ballon die langzaam opgevuld zal gaan worden met een vloeistof. Hierdoor rekken de borstspieren die over de Tissue Expanders heen liggen en de huid langzaam op en kunnen er zo twee borsten 2.0 groeien. Uiteindelijk zullen deze Expanders weer verwijderd worden en er 2 natuurlijk gevormde siliconen borsten worden geplaatst. Tot zover nog niet zoveel nieuws voor de meesten.
De Tissues Expanders zitten tot nu toe niet bepaald lekker. Met name de eerste anderhalve week nadat de drains waren verwijderd en er minder wondvocht was, waren hierin zwaar. Het voelde of er continu de rand van twee halve kokosnoten op m’n ribben, overige borstspieren en onder mijn oksels gedrukt plus gedraaid werden. En omdat dit allemaal nog erg gevoelig was, voelde dit als pijnlijke en gevoelige onderhuidse doorligplekken. Dat hadden ze er van te voren niet bij verteld!
Deze pijn, waar een pijnstiller niet volledig tegen hielp, was zwaar. Je wilt ze dan zo graag even uitdoen, ook al is dat maar een seconde. Maar ja, dat kon helaas niet. Echt spijt heb ik niet van de directe reconstructie gehad, maar dit heeft me wel behoorlijk op de proef gesteld en veel energie gekost. En dan heb ik het nog niet gehad over het incasseringsvermogen van Toad ♥.
De Tissue Expander ligt doordat hij nog niet genoeg opgevuld is met wat bobbels en vouwen onder mijn huid. Het grappige is dat je deze ook kunt zien liggen en kunt voelen. En als je het de ene kant induwt gaat de andere kant omhoog. Iets waar ik zelf veel lol om kan hebben.
Tijdens de operatie zijn beide Expanders al gevuld met 120 ml. Om het voor de buitenwereld echte borsten te laten lijken, gingen we voordat ik uit het ziekenhuis naar huis mocht tijdelijke borstprotheses uitzoekend. Dit zijn kleine kussentjes die je in je bh doet en deze hebben ze werkelijk in bijna alle soorten en maten. En dan is het na een week al best moeilijk, want hoe groot was mijn voorgevel 1.0 ook al weer. Gelukkig had Toad van te voren een ‘handjesvol’ test gedaan, waardoor dit wel redelijk goed te benaderen was.
Ik moet 6 weken lang, dag en nacht, een hele stevige en strakke sportbeha dragen. Ik heb twee hele sexy bh’s met voorsluiting, want hoe moet ik in hemelsnaam anders een bh zelf aan en uit krijgen. Het aanmeten van deze bh was een minder fijne ervaring. Want ze willen een zo strak mogelijke bh aanmeten die direct past, dus cup AA. Maar dat wil je niet, want de Expanders worden binnen 6 weken opgevuld tot de gewenste cup-maat. Daar kun je dan een discussies over hebben. Om maar zo te zeggen; de ene persoon toont meer empathie dan de ander. Maar het is gelukt.
Met die strakke bh, de met 120 ml gevulde Expanders en de tijdelijke protheses had ik het gevoel alsof ik cup FF had, wat tot cup AA was geperst.
Het rare is dat ik ook een soort fantoom gevoel heb (gehad). Als ik met mijn arm langs mijn borst kwam voelde dit alsof ik zo’n 30 cm van mijn ribben zat. Dit bleek een fantoomgevoel. In mijn gedachten had ik naast wat er daadwerkelijk zat, het gevoel dat mijn eigen borsten 1.0 er ook nog ergens tussen zaten. Dit voelde heel bizar, maar heb ik nu niet meer. Ik kan alleen nog direct de plek van mijn tepels 1.0 aanwijzen en de plek voelen.
Twee weken na de operatie zijn voor de eerste keer de Expanders opgevuld. Dit wordt wekelijks herhaalt, totdat de gewenste maat is bereikt. Dan vullen ze het nog één keer extra op om een soort overdruk te creëren zodat de plastische chirurg bij de daadwerkelijke borstreconstructie een mooier resultaat kan bereiken.
Het opvullen zelf is een bijzondere gebeuren. In de Tissue Expander zit een soort bijvulventiel, deze zit onderhuids en is dus niet te zien. Het bijvulventiel is magnetisch. Met een klein magneetje wordt het bijvulventiel opgezocht en gemarkeerd. Dan komt er een hele grote spuit … met een heel klein naaldje en die wordt midden in het gemarkeerde gebied in de huid geprikt (voel je nauwelijks) totdat het tegen een metalen plaatje komt (voelt als een klopje op metaal). En dan vullen maar! Dit gaat langzaam en met maximaal 60 ml per keer. Tijdens het opvullen voel je heel geleidelijk dat met name de spieren opgerekt worden, maar dat is totaal niet pijnlijk. Binnen 10 min sta je weer buiten. Het aan- en uitkleden duurt in de gehele procedure het langst.
Na het opvullen ben ik wel weer een paar dagen beperkter in mijn handelingen, omdat de borstspieren op spanning zijn gebracht. ’s Avonds begint het wat pijn te doen, dit is te vergelijken met een zware spierpijn en met een paracetamolletje zo weg gewerkt. De autorit naar huis en de 2 dagen er na zijn vervelend. Zodra alles weer opgerekt en gekalmeerd is, kun je genieten van een paar dagen relatieve rust wat betreft de Tissue Expanders.
Op dit moment heb ik twee opvullingen gehad en zit ik op 240 ml per Expander. Hoeveel ik uiteindelijk zal opvullen weet ik nog niet. Dat gaan we gaan de weg bekijken. Het is gelukkig niet meer zo pijnlijk als het is geweest. Alleen met lopen is het een raar en soms pijnlijk gevoel. Maar dat gaat hopelijk snel over.
Liefs Knor ♥ Toad
Dit bericht is op 10 februari 2015 gepubliceerd op www.knorrr.nl
De Tissues Expanders zitten tot nu toe niet bepaald lekker. Met name de eerste anderhalve week nadat de drains waren verwijderd en er minder wondvocht was, waren hierin zwaar. Het voelde of er continu de rand van twee halve kokosnoten op m’n ribben, overige borstspieren en onder mijn oksels gedrukt plus gedraaid werden. En omdat dit allemaal nog erg gevoelig was, voelde dit als pijnlijke en gevoelige onderhuidse doorligplekken. Dat hadden ze er van te voren niet bij verteld!
Deze pijn, waar een pijnstiller niet volledig tegen hielp, was zwaar. Je wilt ze dan zo graag even uitdoen, ook al is dat maar een seconde. Maar ja, dat kon helaas niet. Echt spijt heb ik niet van de directe reconstructie gehad, maar dit heeft me wel behoorlijk op de proef gesteld en veel energie gekost. En dan heb ik het nog niet gehad over het incasseringsvermogen van Toad ♥.
De Tissue Expander ligt doordat hij nog niet genoeg opgevuld is met wat bobbels en vouwen onder mijn huid. Het grappige is dat je deze ook kunt zien liggen en kunt voelen. En als je het de ene kant induwt gaat de andere kant omhoog. Iets waar ik zelf veel lol om kan hebben.
Tijdens de operatie zijn beide Expanders al gevuld met 120 ml. Om het voor de buitenwereld echte borsten te laten lijken, gingen we voordat ik uit het ziekenhuis naar huis mocht tijdelijke borstprotheses uitzoekend. Dit zijn kleine kussentjes die je in je bh doet en deze hebben ze werkelijk in bijna alle soorten en maten. En dan is het na een week al best moeilijk, want hoe groot was mijn voorgevel 1.0 ook al weer. Gelukkig had Toad van te voren een ‘handjesvol’ test gedaan, waardoor dit wel redelijk goed te benaderen was.
Ik moet 6 weken lang, dag en nacht, een hele stevige en strakke sportbeha dragen. Ik heb twee hele sexy bh’s met voorsluiting, want hoe moet ik in hemelsnaam anders een bh zelf aan en uit krijgen. Het aanmeten van deze bh was een minder fijne ervaring. Want ze willen een zo strak mogelijke bh aanmeten die direct past, dus cup AA. Maar dat wil je niet, want de Expanders worden binnen 6 weken opgevuld tot de gewenste cup-maat. Daar kun je dan een discussies over hebben. Om maar zo te zeggen; de ene persoon toont meer empathie dan de ander. Maar het is gelukt.
Met die strakke bh, de met 120 ml gevulde Expanders en de tijdelijke protheses had ik het gevoel alsof ik cup FF had, wat tot cup AA was geperst.
Het rare is dat ik ook een soort fantoom gevoel heb (gehad). Als ik met mijn arm langs mijn borst kwam voelde dit alsof ik zo’n 30 cm van mijn ribben zat. Dit bleek een fantoomgevoel. In mijn gedachten had ik naast wat er daadwerkelijk zat, het gevoel dat mijn eigen borsten 1.0 er ook nog ergens tussen zaten. Dit voelde heel bizar, maar heb ik nu niet meer. Ik kan alleen nog direct de plek van mijn tepels 1.0 aanwijzen en de plek voelen.
Twee weken na de operatie zijn voor de eerste keer de Expanders opgevuld. Dit wordt wekelijks herhaalt, totdat de gewenste maat is bereikt. Dan vullen ze het nog één keer extra op om een soort overdruk te creëren zodat de plastische chirurg bij de daadwerkelijke borstreconstructie een mooier resultaat kan bereiken.
Het opvullen zelf is een bijzondere gebeuren. In de Tissue Expander zit een soort bijvulventiel, deze zit onderhuids en is dus niet te zien. Het bijvulventiel is magnetisch. Met een klein magneetje wordt het bijvulventiel opgezocht en gemarkeerd. Dan komt er een hele grote spuit … met een heel klein naaldje en die wordt midden in het gemarkeerde gebied in de huid geprikt (voel je nauwelijks) totdat het tegen een metalen plaatje komt (voelt als een klopje op metaal). En dan vullen maar! Dit gaat langzaam en met maximaal 60 ml per keer. Tijdens het opvullen voel je heel geleidelijk dat met name de spieren opgerekt worden, maar dat is totaal niet pijnlijk. Binnen 10 min sta je weer buiten. Het aan- en uitkleden duurt in de gehele procedure het langst.
Na het opvullen ben ik wel weer een paar dagen beperkter in mijn handelingen, omdat de borstspieren op spanning zijn gebracht. ’s Avonds begint het wat pijn te doen, dit is te vergelijken met een zware spierpijn en met een paracetamolletje zo weg gewerkt. De autorit naar huis en de 2 dagen er na zijn vervelend. Zodra alles weer opgerekt en gekalmeerd is, kun je genieten van een paar dagen relatieve rust wat betreft de Tissue Expanders.
Op dit moment heb ik twee opvullingen gehad en zit ik op 240 ml per Expander. Hoeveel ik uiteindelijk zal opvullen weet ik nog niet. Dat gaan we gaan de weg bekijken. Het is gelukkig niet meer zo pijnlijk als het is geweest. Alleen met lopen is het een raar en soms pijnlijk gevoel. Maar dat gaat hopelijk snel over.
Liefs Knor ♥ Toad
Dit bericht is op 10 februari 2015 gepubliceerd op www.knorrr.nl
