Back-up kinderwens
Chemotherapie helpt ontzettend goed tegen de allerkleinste, onzichtbare foute cellen, maar heeft helaas een aantal vervelende bijwerkingen. Eén daarvan is dat mijn eierstokken door de chemotherapie 5-10 jaar verouderen. Hierdoor zal ik eerder in de overgang komen. Hierbij kan ik me nog niet zoveel voorstellen en dat houdt ik graag nog even zo. Daarnaast wordt de kans dat we onze kinderwens via de natuurlijke weg zouden kunnen vervullen stukken kleiner. Dit hangt af of na de chemotherapie mijn ongesteldheid terugkomt en of mijn eierstokken nog werken. Omdat we niet in de toekomst kunnen kijken en niemand risico wil nemen, konden we gebruik maken van een spoed IVF-procedure. Ondanks dat we er geen moment aan getwijfeld hebben om dat proces in te gaan, heb ik hier persoonlijk het nog wel moeilijk mee gehad. Ik weet niet of ik zonder borstkanker een IVF-procedure had willen aangaan, als we onze kinderwens niet op de natuurlijke weg hadden kunnen vervullen. Maar in deze situatie merk je toch dat er weinig tijd en rust is om deze afweging goed te nemen en je wilt later geen spijt krijgen. Dus zijn we vol goede moed het gehele IVF-circus ingegaan.
Omdat het een spoedprocedure was gaat alles net even anders dan anders. Geen lange wachtlijsten, geen massale informatie bijeenkomst en geen gezamenlijke prikles. Nee, wij hadden binnen 2 dagen ons eerste gesprek, persoonlijke intake, persoonlijke presentatie en persoonlijke prikles. Er is daarmee direct weer een volledig nieuwe wereld voor ons open gegaan. En regelmatig zaten we met grote ogen en gespitste oren ons te verbazen over wat er allemaal mogelijk is. Echt bizar. Om de kans op succes zo groot mogelijk te maken zou het een IVF met ICSI traject worden … ok?!? Geen idee wat het verschil was. Maar tegenwoordig weten we er alles van. Bij IVF wordt het eitje samen met een kolonie kikkervisjes in een petrischaaltje gelegd en moeten de kikkervisjes zelf uitvechten wie het eitje gaat bevruchten. Omdat hierbij er een risico is of een eitje wel of niet bevrucht wordt is er de mogelijkheid tot IVF met ICSI. Hierbij wordt dit proces een handje geholpen door een kikkervisje met een naald in het eitje te plaatsen. Hierdoor is de kans op bevruchting vele mate groter.
Na enig doorvragen hoe het IVF met ICSI proces precies in werking gaat, vielen wij van de ene verbazing in de andere. Zo wordt er altijd gezocht naar het mooiste kikkervisje. Die zijn het sterkst en het best. Hoe herken je deze knappe kop? Heel eenvoudig door te zoeken naar een kikkervisje met een mooi egaal rond koppie en een mooi, lang, recht staartje. En niet geheel onbelangrijk is dit ook een kikkervisje dat het snelste zwemt. Hoe vang je deze snelheidsduivel? Heel eenvoudig … door met een inimini klein hamertje op het staartje te slaan. Hierdoor komt het kikkervisje stil te liggen en kun je het vangen!!! Bizar toch? Omdat we het gevoel hadden dat we een beetje in het ootje genomen werden hebben we dit toch maar even bij de laborant nagevraagd. Maar dit blijkt echt te kloppen. Al vertelde zij dat ze met een naaldje tegen het staartje van het kikkervisje aan tikken. Hierdoor knakt het staartje en komt het dus tot stilstand. Zielug zou je denken. Maar niets is minder waar. Doordat het staartje breekt komt er een stofje vrij dat goed voor de bevruchting is.
Na de bevruchting is het spannend of de celdeling de twee dagen daarop goed gaat en er mooie embryo’s groeien. Dit alles gebeurd in een heerlijk warm oventje; de stoof. Het kan gebeuren dat er geen goede celdeling plaatsvind en het een lelijk embryootje is geworden. Die embryootjes kunnen helaas niet gebruikt worden. In ons geval zou op de derde dag beoordeeld worden hoeveel embryo’s goed gegroeid zijn en kunnen worden ingevroren. Toen ik voor het eerst over het invriezen hoorde vond ik dat behoorlijk zielig. Zou wel m’n vrouwelijke hormonen zijn.
Tot zover de theorie, nu de praktijk. De spoed IVF-ICSI kon pas na de operatie plaats vinden. Eerst moest het duidelijk zijn of de tumor in mijn borst hormoongevoelig was of niet. Dit heeft te maken met de hormonen die ik zou moeten gebruiken voor het stimuleren van mijn eierstokken. Het hele gebeuren kan beginnen zodra ik ongesteld zou worden. Omdat mijn menstruatie tot aan de operatie behoorlijk bio-stabiel was, zouden we de natuur zijn werk laten doen. Helaas bleek ik na de operatie/narcose wat betreft de maandelijkse periode behoorlijk bio-instabiel. Dus was het wachten, wachten, wachten. Een bizar gebeuren. Want omdat ik over veel dingen open over praat, wisten meerdere mensen dat we op mijn menstruatie aan het wachten waren. Waardoor een gesprek vaak als volgt ging: “Hoi. Hoi. Hoe gaat het? Goed en met jou? Goed. Ben je al ongesteld?”. De oncoloog/internist bond er minder doekjes om heen. Haar eerste vraag was direct al of ik al ongesteld was. Dit was voor haar belangrijk omdat de IVF-ICSI procedure moest zijn afgerond voordat ik aan de chemo kan beginnen.
Met enige farmaceutische hulp en geduld werd ik ruim 2 weken later eindelijk ongesteld. En dan begint het feest. Want het protocol luidde: bij ongesteldheid de spoedlijn bellen!?! What the f*ck? We hebben er thuis vele grappen overgemaakt. Dat we 112 zouden bellen en dan in paniek zouden zeggen “Meneer, meneer, ik ben ongesteld geworden … wat moet ik doen? Of dat we het UMCG noodnummer zouden bellen en zouden vragen naar de directeur om aan te geven dat het feest kon beginnen. Maar goed, na lang wachten kon ik eindelijk gaan bellen … maar wacht is het wel echt zo? Dus toch nog maar een keertje checken. En ja, ik kon de spoedlijn bellen. Dan mag je op controle voor een echo om te kijken of alles goed is en dan mag je beginnen. Eerst met pillen om één of andere hormoon te verlagen en daarna ook met prikken, prikken en nog meer prikken om andere hormonen te verhogen. We hadden thuis al een hele apotheek met van alles en nog wat staan en Toad bleek een goede prik-kundige te zijn.
Door alle hormonen die ik kreeg zou er niet één eitje groeien in één van mijn eierstokken, maar zouden er een aantal eitjes meer groeien. Het doel is na ongeveer 2 weken zo’n 10 eitjes te kunnen oogsten, maar dit lukt niet altijd. (Heerlijk die medische termen) We hadden aan het begin van het proces al gehoord en gezien op de echo dat ik actieve eierstokken heb. Dit vergroot de kans op het aantal eitjes die zullen groeien. En inderdaad tijdens de controle echo’s bleek dat er veel follikels groeiden. Een follikel is het blaasje waar een eitje in groeit, ik was al die termen al weer vergeten. Ze telden tijdens de echo’s zo’n 20 follikels. En deze groeiden en groeiden. De follikels werden zo’n 18 millimeter per stuk in het rond, dat het behoorlijk druk in mijn buik werd. Gelukkig liep alles voorspoedig en heb ik vrijwel geen klachten of stemmingswisselingen gehad.
Na 14 dagen waren de follikels groot genoeg en konden de eitjes geoogst worden door middel van een punctie. Een medische ingreep waar ik niet naar uit heb gekeken.
Door het hoge aantal follikels was de ingreep zwaarder. En doordat er altijd een paar eigenwijze tussen zitten die het nodig vonden om verstoppertje te spelen, was het af en toe ook pittig. Maar alles voor het goede doel … adem in, adem uit, verstand aan, gevoel uit, relax my toes, relax my ankles, relax my feet, relaxxx. Pfff …Uiteindelijk hebben ze 22 eitjes kunnen oogsten.
Door het hoge aantal had ik een verhoogde kans op complicaties die bij een overstimulatie horen. Ik moest een week lang heel rustig aan doen. De gynaecoloog heeft twee keer gebeld om te checken of ik dit ook echt deed. In het begin kon ik niet anders. Ik had een pijnlijke buik en daarnaast ook nog pijn in mijn borstspieren van mijn laatste borsten 2.0 opvulling. Ik heb 2 dagen in bed geleefd, inclusief avondeten, iets dat we niet graag doen. Gelukkig zijn de complicaties uitgebleven. Al is mijn geduld wel behoorlijk op de proef gesteld.
3 dagen na de punctie kregen we de uitslag hoeveel eitjes zijn uitgegroeid tot mooie embryo’s en kunnen worden ingevroren. Dit bleken er 18 te zijn! Dit is een mega groot aantal en komt niet vaak voor. Er zijn stellen die dit lange na niet in 3 pogingen halen, hoe bizar. De gynaecoloog was er zelf ook wat beduusd van. Dat er een groot aantal eitjes wordt geoogst komt wel vaker voor, maar vaak is een groot gedeelte van die eitjes nog niet rijp en kunnen die niet bevrucht worden. Dat ik zoveel rijpe eitjes heb geproduceerd is uitzonderlijk. Dus daar doen we het wel voor. Het laboratorium heeft het maar druk met ons gehad die week ;). We zijn beduusd, blij en dankbaar met dit hoge aantal. Met de wetenschap dat 1 op de 5 teruggeplaatste embryo's tot een gezonde baby groeit, hebben we voor de toekomst een goede kans op een kleine Toad of Knor.
Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Missie “Back-up kinderwens” geslaagd. Er zitten 18 kleine Pingu’s & Pinga’s gezellig in de sneeuw. (Voor diegene die niet weet wie Pingu is, zie het filmpje hieronder.)
Nu op naar de chemo, die morgen, 17 maart 2015 van start gaat. We zijn er eigenlijk wel aan toe, we willen door met het proces. Des te eerder zijn we klaar. Ik zie op dit moment niet ontzettend op tegen de behandeling, maar leuk is anders. Dat gekloot aan je lichaam went en ik kan me er over het algemeen wel aan toegeven. Wat wel meer een dingetje begint te worden is dat mijn haar er af gaat. Ik was hier in het begin best nuchter over en het groeit inderdaad weer aan. Maar het is wel tekenend, je kunt er niet voor weglopen. We gaan er niet op wachten dat het uit gaat vallen. Zoals ik er nu naar kijk gaan we deze week als we er aan toe zijn de schaar en tondeuse er in zetten. Toad is van alle markten thuis, ik weet zeker dat hij ook een goede kapper zal zijn.
Liefs Knor ♥ Toad
Dit bericht is op 16 maart 2015 gepubliceerd op www.knorrr.nl
Omdat het een spoedprocedure was gaat alles net even anders dan anders. Geen lange wachtlijsten, geen massale informatie bijeenkomst en geen gezamenlijke prikles. Nee, wij hadden binnen 2 dagen ons eerste gesprek, persoonlijke intake, persoonlijke presentatie en persoonlijke prikles. Er is daarmee direct weer een volledig nieuwe wereld voor ons open gegaan. En regelmatig zaten we met grote ogen en gespitste oren ons te verbazen over wat er allemaal mogelijk is. Echt bizar. Om de kans op succes zo groot mogelijk te maken zou het een IVF met ICSI traject worden … ok?!? Geen idee wat het verschil was. Maar tegenwoordig weten we er alles van. Bij IVF wordt het eitje samen met een kolonie kikkervisjes in een petrischaaltje gelegd en moeten de kikkervisjes zelf uitvechten wie het eitje gaat bevruchten. Omdat hierbij er een risico is of een eitje wel of niet bevrucht wordt is er de mogelijkheid tot IVF met ICSI. Hierbij wordt dit proces een handje geholpen door een kikkervisje met een naald in het eitje te plaatsen. Hierdoor is de kans op bevruchting vele mate groter.
Na enig doorvragen hoe het IVF met ICSI proces precies in werking gaat, vielen wij van de ene verbazing in de andere. Zo wordt er altijd gezocht naar het mooiste kikkervisje. Die zijn het sterkst en het best. Hoe herken je deze knappe kop? Heel eenvoudig door te zoeken naar een kikkervisje met een mooi egaal rond koppie en een mooi, lang, recht staartje. En niet geheel onbelangrijk is dit ook een kikkervisje dat het snelste zwemt. Hoe vang je deze snelheidsduivel? Heel eenvoudig … door met een inimini klein hamertje op het staartje te slaan. Hierdoor komt het kikkervisje stil te liggen en kun je het vangen!!! Bizar toch? Omdat we het gevoel hadden dat we een beetje in het ootje genomen werden hebben we dit toch maar even bij de laborant nagevraagd. Maar dit blijkt echt te kloppen. Al vertelde zij dat ze met een naaldje tegen het staartje van het kikkervisje aan tikken. Hierdoor knakt het staartje en komt het dus tot stilstand. Zielug zou je denken. Maar niets is minder waar. Doordat het staartje breekt komt er een stofje vrij dat goed voor de bevruchting is.
Na de bevruchting is het spannend of de celdeling de twee dagen daarop goed gaat en er mooie embryo’s groeien. Dit alles gebeurd in een heerlijk warm oventje; de stoof. Het kan gebeuren dat er geen goede celdeling plaatsvind en het een lelijk embryootje is geworden. Die embryootjes kunnen helaas niet gebruikt worden. In ons geval zou op de derde dag beoordeeld worden hoeveel embryo’s goed gegroeid zijn en kunnen worden ingevroren. Toen ik voor het eerst over het invriezen hoorde vond ik dat behoorlijk zielig. Zou wel m’n vrouwelijke hormonen zijn.
Tot zover de theorie, nu de praktijk. De spoed IVF-ICSI kon pas na de operatie plaats vinden. Eerst moest het duidelijk zijn of de tumor in mijn borst hormoongevoelig was of niet. Dit heeft te maken met de hormonen die ik zou moeten gebruiken voor het stimuleren van mijn eierstokken. Het hele gebeuren kan beginnen zodra ik ongesteld zou worden. Omdat mijn menstruatie tot aan de operatie behoorlijk bio-stabiel was, zouden we de natuur zijn werk laten doen. Helaas bleek ik na de operatie/narcose wat betreft de maandelijkse periode behoorlijk bio-instabiel. Dus was het wachten, wachten, wachten. Een bizar gebeuren. Want omdat ik over veel dingen open over praat, wisten meerdere mensen dat we op mijn menstruatie aan het wachten waren. Waardoor een gesprek vaak als volgt ging: “Hoi. Hoi. Hoe gaat het? Goed en met jou? Goed. Ben je al ongesteld?”. De oncoloog/internist bond er minder doekjes om heen. Haar eerste vraag was direct al of ik al ongesteld was. Dit was voor haar belangrijk omdat de IVF-ICSI procedure moest zijn afgerond voordat ik aan de chemo kan beginnen.
Met enige farmaceutische hulp en geduld werd ik ruim 2 weken later eindelijk ongesteld. En dan begint het feest. Want het protocol luidde: bij ongesteldheid de spoedlijn bellen!?! What the f*ck? We hebben er thuis vele grappen overgemaakt. Dat we 112 zouden bellen en dan in paniek zouden zeggen “Meneer, meneer, ik ben ongesteld geworden … wat moet ik doen? Of dat we het UMCG noodnummer zouden bellen en zouden vragen naar de directeur om aan te geven dat het feest kon beginnen. Maar goed, na lang wachten kon ik eindelijk gaan bellen … maar wacht is het wel echt zo? Dus toch nog maar een keertje checken. En ja, ik kon de spoedlijn bellen. Dan mag je op controle voor een echo om te kijken of alles goed is en dan mag je beginnen. Eerst met pillen om één of andere hormoon te verlagen en daarna ook met prikken, prikken en nog meer prikken om andere hormonen te verhogen. We hadden thuis al een hele apotheek met van alles en nog wat staan en Toad bleek een goede prik-kundige te zijn.
Door alle hormonen die ik kreeg zou er niet één eitje groeien in één van mijn eierstokken, maar zouden er een aantal eitjes meer groeien. Het doel is na ongeveer 2 weken zo’n 10 eitjes te kunnen oogsten, maar dit lukt niet altijd. (Heerlijk die medische termen) We hadden aan het begin van het proces al gehoord en gezien op de echo dat ik actieve eierstokken heb. Dit vergroot de kans op het aantal eitjes die zullen groeien. En inderdaad tijdens de controle echo’s bleek dat er veel follikels groeiden. Een follikel is het blaasje waar een eitje in groeit, ik was al die termen al weer vergeten. Ze telden tijdens de echo’s zo’n 20 follikels. En deze groeiden en groeiden. De follikels werden zo’n 18 millimeter per stuk in het rond, dat het behoorlijk druk in mijn buik werd. Gelukkig liep alles voorspoedig en heb ik vrijwel geen klachten of stemmingswisselingen gehad.
Na 14 dagen waren de follikels groot genoeg en konden de eitjes geoogst worden door middel van een punctie. Een medische ingreep waar ik niet naar uit heb gekeken.
Door het hoge aantal follikels was de ingreep zwaarder. En doordat er altijd een paar eigenwijze tussen zitten die het nodig vonden om verstoppertje te spelen, was het af en toe ook pittig. Maar alles voor het goede doel … adem in, adem uit, verstand aan, gevoel uit, relax my toes, relax my ankles, relax my feet, relaxxx. Pfff …Uiteindelijk hebben ze 22 eitjes kunnen oogsten.
Door het hoge aantal had ik een verhoogde kans op complicaties die bij een overstimulatie horen. Ik moest een week lang heel rustig aan doen. De gynaecoloog heeft twee keer gebeld om te checken of ik dit ook echt deed. In het begin kon ik niet anders. Ik had een pijnlijke buik en daarnaast ook nog pijn in mijn borstspieren van mijn laatste borsten 2.0 opvulling. Ik heb 2 dagen in bed geleefd, inclusief avondeten, iets dat we niet graag doen. Gelukkig zijn de complicaties uitgebleven. Al is mijn geduld wel behoorlijk op de proef gesteld.
3 dagen na de punctie kregen we de uitslag hoeveel eitjes zijn uitgegroeid tot mooie embryo’s en kunnen worden ingevroren. Dit bleken er 18 te zijn! Dit is een mega groot aantal en komt niet vaak voor. Er zijn stellen die dit lange na niet in 3 pogingen halen, hoe bizar. De gynaecoloog was er zelf ook wat beduusd van. Dat er een groot aantal eitjes wordt geoogst komt wel vaker voor, maar vaak is een groot gedeelte van die eitjes nog niet rijp en kunnen die niet bevrucht worden. Dat ik zoveel rijpe eitjes heb geproduceerd is uitzonderlijk. Dus daar doen we het wel voor. Het laboratorium heeft het maar druk met ons gehad die week ;). We zijn beduusd, blij en dankbaar met dit hoge aantal. Met de wetenschap dat 1 op de 5 teruggeplaatste embryo's tot een gezonde baby groeit, hebben we voor de toekomst een goede kans op een kleine Toad of Knor.
Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Missie “Back-up kinderwens” geslaagd. Er zitten 18 kleine Pingu’s & Pinga’s gezellig in de sneeuw. (Voor diegene die niet weet wie Pingu is, zie het filmpje hieronder.)
Nu op naar de chemo, die morgen, 17 maart 2015 van start gaat. We zijn er eigenlijk wel aan toe, we willen door met het proces. Des te eerder zijn we klaar. Ik zie op dit moment niet ontzettend op tegen de behandeling, maar leuk is anders. Dat gekloot aan je lichaam went en ik kan me er over het algemeen wel aan toegeven. Wat wel meer een dingetje begint te worden is dat mijn haar er af gaat. Ik was hier in het begin best nuchter over en het groeit inderdaad weer aan. Maar het is wel tekenend, je kunt er niet voor weglopen. We gaan er niet op wachten dat het uit gaat vallen. Zoals ik er nu naar kijk gaan we deze week als we er aan toe zijn de schaar en tondeuse er in zetten. Toad is van alle markten thuis, ik weet zeker dat hij ook een goede kapper zal zijn.
Liefs Knor ♥ Toad
Dit bericht is op 16 maart 2015 gepubliceerd op www.knorrr.nl
1 reactie
Hoi Knor,
Dankzij jouw blog heb ik vandaag een spoed ivf gekregen in het umcg.. Inmiddels is jouw blog een aantal jaren geleden, ik hoefde dan ook niet op een menstruatie te wachten.
Ik ben erg benieuwd of je nog gebruik hebt gemaakt van je 18 pingu en pinga's.