Chemotherapie … Check ✓
Vandaag, 20 juli (2015), is het dan eindelijk zo ver; de laatste dag van de 18 weken chemotherapie! Eindelijk! De laatste dag, omdat na de chemotoediening er drie weken staan voor het eerste herstel. En aangezien we alles vieren wat er te vieren valt is het vandaag een heugelijke dag.
De laatste chemo, nummer 6, was lichamelijk de zwaarste van allemaal. Dit komt doordat mijn lichaam door elke chemo een stuk zwakker is geworden en mijn weerstand zich steeds minder tot niet heeft herstelt in de weken tussen de chemo-toedieningen. Daarnaast was er net een Hollandse hittegolf met 30+°C en vochtige lucht, wat de zwaarste week extra zwaar maakte. Toad had 2 dagen vrij genomen om zelf bij te komen. Maar hij heeft die dagen eigenlijk met name mij verzorgd en geholpen, met ondersteuning van Mama-knor. Want het was zwaar. En als er dan in het natuurgebied achter ons huis een Hardcore feestje buiten wordt gehouden met een heerlijke harde bass-dreun, helpt dat niet mee. In de eerste week na de chemo toediening ben ik al overgevoelig voor geluid, laat staan dat het dan bloedheet is en er een harde bass-dreun van 14:00 uur tot middennacht je oren in dreunt, bleh! Maar gelukkig liggen die dagen inmiddels achter ons en kunnen we nu eindelijk gaan opbouwen!
Mentaal was deze chemo, met uitzondering van de hitte en geluidsoverlast, wel minder zwaar. Naast mijn ‘Chemo power quotes aftel kalender’ en de 21 cadeautjes van mama-knor om de laatste dagen af te tellen, gaf het ook een opkikker dat dit echt de laatste keer was en alles wat ik voelde of last van had nooit meer zou krijgen. En dat gevoel is hemels en geeft energie en kracht.
Ik voel me nu, 3 weken na de laatste chemo-toediening, mentaal goed. Ik merk wel dat ik emotioneler ben dan voorheen, ik huil bijvoorbeeld sneller bij een emotionele film. Daarnaast is mijn spanningsboog nog steeds laag is en ik snel ben afgeleid. Zo kan ik bijvoorbeeld aardappels schillen en dan zien dat de planten water moeten. Dit ga ik dan meteen doen om daarna lekker op de bank te gaan zitten … lees liggen. Na een half uur bedenk ik me dat ik eigenlijk bezig was met het schillen van aardappels. En dit valt dan nog mee, zo kan ik 4-5 dingen ‘te gelijk’ doen. Wat ook onhandig is dat ik regelmatig niet op simpele woorden kan komen als ik wat wil zeggen, zo irritant. Meestal kun je het wel omzeilen door het anders te benoemen zodat het niet opvalt. Daar word je heel creatief van. Maar een woord als ‘ontbijt’ anders uitleggen begint wel op te vallen. Dus vaak zeg ik maar dat ik niet op een woord kan komen, wel zo makkelijk.
Met mijn energie en conditie gaat het helaas minder goed. Na chemo 5 merkte ik al dat mijn energie en conditie zich bijna niet herstelde. En na de laatste chemo is deze helemaal ver te zoeken. Ik heb gisteren een klein rondje om het huis gelopen, nog geen 700 meter. Halverwege kreeg ik al last van mijn kuitspieren en thuis merkte ik toen ik de trap op en af ging dat ik al spierpijn had! Van nog geen 700 meter lopen! Dat is toch niet normaal? Maar helaas wel de werkelijkheid van vandaag … met de spierpijn in mijn kuiten van gisteren erbij. Dat is ook de reden dat ik met kleine stapjes begin op te bouwen. Een paar dagen geleden ben ik voor het eerste weer met de auto naar de winkels hier in de wijk geweest, nog geen 2 km rijden. Dat ging allemaal goed, maar na winkel 2 was mijn energie van de één op de andere moment op … helemaal weg. Dat gevoel is moeilijk te beschrijven, maar mijn energie is vanaf dat moment weg, mijn lichaam voelt dan vanuit het niets heel zwaar aan en me concentreren kost dan veel moeite. Op adrenaline en door rustig te blijven kan ik dan gelukkig altijd nog wel thuis komen. Maar ik kan daarna de hele dag niets meer en lig de hele dag uitgeput op de bank. Herstellen van dat soort dingen kost mij op dit moment nog heel veel energie en gaat tergend langzaam.
Met het afronden van de 18 weken chemotherapie, sluiten we na 7 maanden het zwaarste gedeelte van mijn behandeling af. We zijn er nog niet, er zijn nog een aantal stappen die we nog hebben te gaan, hierover later meer. Eerst gaan we vanavond vieren dat het zwaarste gedeelte voorbij is en dat doen we natuurlijk met bitterballen. 18 bitterbalen wel te verstaan. 18 Is inmiddels ons geluksgetal: 18 weken chemotherapie, 18 zakken chemo-medicatie (3 zakken per keer), 18 knor-toad embryo’s in de vriezer, de dag van mijn verjaardag en met een beetje rekenwerk met de cijfers van Toad z’n verjaardag kom je ook op 18 ;).
Het herstel gaat op dit moment nog heel langzaam. Maar zolang ik herstel, ik me kan toegeven aan wat er wel en niet is en de wetenschap dat het langzaam … heel langzaam aan beter zal worden, houd ik dit wel vol. Natuurlijk met ondersteuning van lieve Toad en Mama-knor. We doen dit alles echt met z’n drieën en dat is me heel dierbaar. Niet te vergeten met alle andere, vele lieve mensen die ons ondersteunen. Dank jullie wel! Jullie zijn allemaal lieverds.
Liefs Knor ♥ Toad
Dit bericht is op 20 juli 2015 gepubliceerd op www.knorrr.nl
Mijn nieuwste t-shirt aanwinst Cadeautje van Toad ♥
De laatste chemo, nummer 6, was lichamelijk de zwaarste van allemaal. Dit komt doordat mijn lichaam door elke chemo een stuk zwakker is geworden en mijn weerstand zich steeds minder tot niet heeft herstelt in de weken tussen de chemo-toedieningen. Daarnaast was er net een Hollandse hittegolf met 30+°C en vochtige lucht, wat de zwaarste week extra zwaar maakte. Toad had 2 dagen vrij genomen om zelf bij te komen. Maar hij heeft die dagen eigenlijk met name mij verzorgd en geholpen, met ondersteuning van Mama-knor. Want het was zwaar. En als er dan in het natuurgebied achter ons huis een Hardcore feestje buiten wordt gehouden met een heerlijke harde bass-dreun, helpt dat niet mee. In de eerste week na de chemo toediening ben ik al overgevoelig voor geluid, laat staan dat het dan bloedheet is en er een harde bass-dreun van 14:00 uur tot middennacht je oren in dreunt, bleh! Maar gelukkig liggen die dagen inmiddels achter ons en kunnen we nu eindelijk gaan opbouwen!
Mentaal was deze chemo, met uitzondering van de hitte en geluidsoverlast, wel minder zwaar. Naast mijn ‘Chemo power quotes aftel kalender’ en de 21 cadeautjes van mama-knor om de laatste dagen af te tellen, gaf het ook een opkikker dat dit echt de laatste keer was en alles wat ik voelde of last van had nooit meer zou krijgen. En dat gevoel is hemels en geeft energie en kracht.
Ik voel me nu, 3 weken na de laatste chemo-toediening, mentaal goed. Ik merk wel dat ik emotioneler ben dan voorheen, ik huil bijvoorbeeld sneller bij een emotionele film. Daarnaast is mijn spanningsboog nog steeds laag is en ik snel ben afgeleid. Zo kan ik bijvoorbeeld aardappels schillen en dan zien dat de planten water moeten. Dit ga ik dan meteen doen om daarna lekker op de bank te gaan zitten … lees liggen. Na een half uur bedenk ik me dat ik eigenlijk bezig was met het schillen van aardappels. En dit valt dan nog mee, zo kan ik 4-5 dingen ‘te gelijk’ doen. Wat ook onhandig is dat ik regelmatig niet op simpele woorden kan komen als ik wat wil zeggen, zo irritant. Meestal kun je het wel omzeilen door het anders te benoemen zodat het niet opvalt. Daar word je heel creatief van. Maar een woord als ‘ontbijt’ anders uitleggen begint wel op te vallen. Dus vaak zeg ik maar dat ik niet op een woord kan komen, wel zo makkelijk.
Met mijn energie en conditie gaat het helaas minder goed. Na chemo 5 merkte ik al dat mijn energie en conditie zich bijna niet herstelde. En na de laatste chemo is deze helemaal ver te zoeken. Ik heb gisteren een klein rondje om het huis gelopen, nog geen 700 meter. Halverwege kreeg ik al last van mijn kuitspieren en thuis merkte ik toen ik de trap op en af ging dat ik al spierpijn had! Van nog geen 700 meter lopen! Dat is toch niet normaal? Maar helaas wel de werkelijkheid van vandaag … met de spierpijn in mijn kuiten van gisteren erbij. Dat is ook de reden dat ik met kleine stapjes begin op te bouwen. Een paar dagen geleden ben ik voor het eerste weer met de auto naar de winkels hier in de wijk geweest, nog geen 2 km rijden. Dat ging allemaal goed, maar na winkel 2 was mijn energie van de één op de andere moment op … helemaal weg. Dat gevoel is moeilijk te beschrijven, maar mijn energie is vanaf dat moment weg, mijn lichaam voelt dan vanuit het niets heel zwaar aan en me concentreren kost dan veel moeite. Op adrenaline en door rustig te blijven kan ik dan gelukkig altijd nog wel thuis komen. Maar ik kan daarna de hele dag niets meer en lig de hele dag uitgeput op de bank. Herstellen van dat soort dingen kost mij op dit moment nog heel veel energie en gaat tergend langzaam.
Met het afronden van de 18 weken chemotherapie, sluiten we na 7 maanden het zwaarste gedeelte van mijn behandeling af. We zijn er nog niet, er zijn nog een aantal stappen die we nog hebben te gaan, hierover later meer. Eerst gaan we vanavond vieren dat het zwaarste gedeelte voorbij is en dat doen we natuurlijk met bitterballen. 18 bitterbalen wel te verstaan. 18 Is inmiddels ons geluksgetal: 18 weken chemotherapie, 18 zakken chemo-medicatie (3 zakken per keer), 18 knor-toad embryo’s in de vriezer, de dag van mijn verjaardag en met een beetje rekenwerk met de cijfers van Toad z’n verjaardag kom je ook op 18 ;).
Het herstel gaat op dit moment nog heel langzaam. Maar zolang ik herstel, ik me kan toegeven aan wat er wel en niet is en de wetenschap dat het langzaam … heel langzaam aan beter zal worden, houd ik dit wel vol. Natuurlijk met ondersteuning van lieve Toad en Mama-knor. We doen dit alles echt met z’n drieën en dat is me heel dierbaar. Niet te vergeten met alle andere, vele lieve mensen die ons ondersteunen. Dank jullie wel! Jullie zijn allemaal lieverds.
Liefs Knor ♥ Toad
Dit bericht is op 20 juli 2015 gepubliceerd op www.knorrr.nl
Mijn nieuwste t-shirt aanwinst Cadeautje van Toad ♥
