Februari 2017, de definitieve diagnose.
Vrijdag 3 februari weer naar de internist, uiteraard gaat Ingrid mee. Eerlijk gezegd heb ik best aardig geslapen maar dit soort ritjes om je vonnis te horen wil je eigenlijk gewoon niet maken. De internist welke ik had is met sabbatical en heb nu, waarschijnlijk tijdelijk, een andere internist. Hoewel nog niet alle laboratoriumuitslagen binnen zijn is het voor 99% zeker Waldenström. Ze legt e.e.a. uit en verwacht dat behandeling (nog) niet nodig is. Wel wil ze nog een keer bloed laten prikken waarbij ook de vitamines gecontroleerd worden. Ik krijg een formulier mee met 24 punten waar op het bloed gecontroleerd wordt. 28 februari weer terug voor de uitslag van het bloedonderzoek.
Zondag 5 februari de dag van de midwintermarathon. Afgelopen week regelmatig getwijfeld of ik het mentaal aan zou kunnen, 16 km hardlopen. Fysiek geen probleem. Hoewel niet al te veel getraind zag ik daar geen probleem in. Maar ik ben gewoon naar Orpheus, de startplek, gegaan en ben gaan lopen. Natuurlijk heeft de uitslag van afgelopen vrijdag invloed. Maar alles met elkaar viel het mij echt mee. Met een tijd van 1:30:07 was ik zeer tevreden. Iets langzamer dan vorig jaar maar je bent dan ook weer een jaartje ouder. Alles met elkaar zeer tevreden.
Dinsdag 28 februari aan het eind van de ochtend lopen we weer de spreekkamer van de internist in. De laatste uitslagen (botonderzoek) van het laboratorium zijn ook binnen. Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat het Waldenström is, wordt met deze laatste uitslagen definitief de diagnose vastgesteld.
De uitslag van het bloed laat verder een tekort aan vitamine D zien hetgeen op latere leeftijd veelvuldig voor komt. Naast de afwijking die de ziekte veroorzaakt zijn er verder geen afwijkingen in het bloed. De internist heeft een digitaal beeld van mijn bloed en wijst de afwijkende lymfocyten (witte bloedcellen) aan. Het onderscheid is duidelijk zichtbaar.
Waldenström is een langzaam groeiende vorm van lymfeklierkanker en het kan jaren duren voor je behandeling nodig hebt. Het is echter per patiënt verschillend en er valt ook beslist niet te zeggen wanneer je klachten krijgt en behandeling nodig is.
Geluk bij een ongeluk is dat ik op dit moment geen behandeling nodig heb. De klachten welke ik had zijn inmiddels door het gebruik van vitamine D grotendeels verdwenen.
Eigenlijk hoef ik pas over 3 maanden weer terug te komen voor controle maar aangezien de internist mijn vitaminen in de gaten wil houden moet ik 14 april weer terug voor controle. Dus begin april maar weer bloed prikken en dan weer wachten op de uitslag.