Vermoeidheid, een duiveltje met vele gezichten

De verkoudheid of wat het dan ook mag zijn gaat maar niet over. Bij de assistente van de huisarts vraag ik een telefonisch consult aan. Rond het middaguur belt de huisarts. We overleggen even en dan adviseert ze een antibioticakuurtje. Voor het eerst in mijn leven krijg ik antibiotica. Maar ja als het helpt. Dezelfde dag maar beginnen met twee tabletten.

De vermoeidheid wil ook niet echt minder worden. Eigenlijk wordt het langzamerhand weer wat meer en dat in je vakantie. Vervelende is ook dat ik niet de vinger er achter kan krijgen of bijv. ook de verkoudheid er invloed op heeft. Wat ik raar vind is dat het soort vermoeidheid wat ik sinds 2 à 3 jaar heb gevoelsmatig een hele andere vermoeidheid is dan bijv. bij een fysieke inspanning als 30 km wandelen of een aantal kilometers hardlopen. Je merkt dan dat je door de inspanning moe bent en na een tijdje is die moeheid weer over. De moeheid die ik nu ervaar komt uit het niets, schijnbaar zonder reden.

Soms overvalt het me, een andere keer sta ik er mee op en wordt het in de loop van de dag minder of komt de vermoeidheid in de loop van de dag opzetten. Ook zit er nog al eens een verschil in diepte van de vermoeidheid. De ene keer valt het wel mee en merk ik het wel maar heb er dan weinig last van terwijl ik op andere dagen/momenten eigenlijk nog niet mijn hoofd op wil tillen. Als ik op die dagen wat wil doen moet ik mezelf dan ook dwingen om het te doen maar een paar minuten later zit ik dan al weer in de stoel “niets” te doen. Ongetwijfeld heeft Waldenström er mee te maken maar het verklaart naar mijn mening nog niet waarom ik zoveel verschil ervaar. Ook door het jaar genomen heb ik in het voorjaar/zomer meer last van vermoeidheid dan in het najaar/winter.

Binnenkort weer naar de internist maar eens horen wat zij er van vindt.