110 dagen

Gisteren bij de POH GGZ een dik uur geweest. Het eerste wat zij zei na mijn verhaal : "het is pas zo kort geleden en je hebt al heel veel gedaan voor jezelf." Volgens haar heb ik al laten zien dat ik het aankan om alleen verder te gaan. Zelf ben ik daar nog niet zo van overtuigd.

Kort geleden? 110 dagen vandaag. Qua tijd ben ik het (evenals Beansgirl) even allemaal kwijt. 3,5 maand is kort en 110 dagen is lang? De praktijkondersteuner gaat mij in ieder geval de komende maand terugzien, want ik heb nu mijn verhaal kunnen doen en we hebben een plannetje getrokken tot medio oktober.

Ik zal in die tussentijd potjandorie die akelige paniekaanvallen onder de knie hebben. Dat heb ik mezelf beloofd. Dit zal dan wel met ondersteuning van de medicatie moeten. Het is nu even niet anders. Net terug van een ommetje stad (ik zeg altijd "dorp"). Effe wat lekkers voor bij de koffie halen: alleen voor mezelf.

Ik probeer datgene wat ik net en nu voelde te accepteren, misschien gaat dat wel bij mij horen: draaierig in mijn hoofd en knikkende knieēn? Ik wacht af, maar ga het zeker niet uit de weg.