Niet oké
Ik heb hier al eens het boek van Megan Devine aangehaald "Het is oké om je niet oké te voelen". Ik voel me niet oké en ik krijg het er maar niet in dat dit oké is.
Gisteren heb ik de eerste stap gezet naar een activiteit die ik voortaan alleen moet gaan doen: bezoek aan de dierentuin. Ik kocht een jaarabonnement. De tweede stap vandaag het ernaar toe gaan is dus mis gegaan. Ben vanochtend om 06.00 uur wakker geworden en de planning was spontaan, vandaag ga je even naar het dierenpark. Ontbijtje gemaakt, wassen, tanden poetsen, aankleden, even naar de winkel. Daar ging het al niet zoals ik wilde. Bepaalde producten die ik op mijn lijstje had staan niet aanwezig.
Thuis gekomen, boodschappen opgeruimd, heb ik alles in gereedheid gebracht om mijn wandeling te beginnen. Ik wordt licht in mijn hoofd en heb alweer knikkende knieëen. Gisterenmiddag was ik ook al een beetje duizelig. Ik heb gisteren ook al een uitnodiging om te gaan luisteren naar een miniconcert in de zorginstelling aan mij voorbij laten gaan.
Ik ga nog even naar het toilet en besluit toch te gaan.
Onderweg slaat mijn angst toe en ik besluit om niet verder dan het stadspark (100 meter) te gaan. Even op een bankje zitten en kijken wat het doet: ik ga terug naar huis. Veilig thuis pak ik met een kopje kofie het boek dat ik verleden week in de ruilboekenkast gescoord heb en gisteren gestart ben te lezen: Isa Hoes "Toen ik je zag. Mijn leven met Antony" (Kamerling). Ik ontvlucht een uurtje erin en kan mij er goed in verplaatsen. Is het het verhaal dat ik hierin terugvind over de depressies van Antony en zijn vlucht in zijn werk? Mag ik op sommige passages Hannes lezen. Ik weet het niet.
Wat moet ik met dit gevoel? oververmoeidheid, verdriet, angst, gemis, ziek? Ook dit weet ik niet.
Ik heb ook al gekookt voor vandaag: 2 hardgekookte eieren.
De sirenes beginnen te loeien, o ja 1e maandag vd maand.
7 reacties
Hi Hannes
Recent gaf je een waardering op mijn site voor het gedicht " Het Helpt " van Stijn de Paepe.
En daar staat 1 belangrijke zin in
Als schrijven helpt , scherp dan je pen
Want al die gevoelens na het heengaan van Marion , verdriet , angst , gemis , die heb je .
Je kan alleen proberen om dat allemaal een plaatsje te geven .
En schrijven helpt je daarbij ,is je grootste uitlaatklep .
Dus blijven doen , jong.
Dag Hannes,
het zit je op het moment echt niet mee.
Je bent stappen aan het zetten na het overlijden van Marion.
Je wereld heeft een lange tijd om Marion heen gedraaid. Nu is Marion er niet meer.
Je vindt je draai nu even niet. Dit soort momenten zullen blijven voorkomen.
Doe rustig aan vandaag. Probeer goed te eten en te drinken en jezelf te verzorgen.
Je hebt altijd een nieuwe kans om naar het Gaia park te gaan. En dat gaat ook lukken ook!
Lieve hannes
Wat vind ik dit verdrietig voor je zo je best doen en dan je dag niet hebben ,duizeligheid is heel naar en je kunt ercangstig van worden ,ik weet niet hoe warm het bij jou vandaag was maar bij mij was het 31 graden en ik was misselijk en duizelig vandaag er is niks uit mn handen gekomen kan niet tegen deze benauwde drukkende warnte ,ik hoop voor je dat het vanzelf over gaat anders misschien even langs de huisarts ,rustig aan maar even en lief voor jezelf zijn
Dikke knuff hes 🍀🌻😘
Ik denk het ook dat het de benauwdheid was, ben extra lief voor mezelf geweest: kom net voor het eerst sinds lange tijd weer eens uit een ontspannen bad van 1,5 uur. Boek uitgelezen. Voordien was het sinds mei altijd even snel afsoppen of douchen.
Heerlijk een ontspannen bad ,goed gedaan ik ben trots op je 🍀🌻
Ach Hannes, ik vind het zo rot dat je hier doorheen moet. Het is nog steeds normaal, maar ga op tijd naar de huisarts.
Heel begrijpelijk hoor, het iets wat je altijd samen deed en nu ga je alleen. Dat je de eerste stap hebt gezet is al een mega grote stap. En als je de trap niet in 1 keer opkomt geeft dat niet. De dierentuin loopt niet weg en je kan alles op je eigen tempo doen. Volgende keer weer een klein stapje erbij en kijken hoe dat voelt. Niks forceren. Sterkte!
Lieve groet Hilde