Nog lang niet waar ik zijn wil

Gisteren vond ik het een vermoeiende dag. 2x naar de zorginstelling geweest. Was om 18.00 uur pas thuis. Heb met de collega vrijwilligers nog voor mij een probleempje van vorige week besproken. Heb toch nog warm eten gemaakt en om 21.15 uur ben ik voor bijna dood op bed in slaap gevallen. Waarschijnlijk was het probleempje voor mij toch groter dan gedacht? Waarom kan ik geen gewone "werkdag" meer draaien?

Om rond middernacht werd ik wakker van een geluid in huis, waarschijnlijk mijn rolgordijn dat klapperde tegen het openstaande kiepraam. Vannacht heb ik het horen en zien regenen (flinke bui). Heb om 04.00 uur maar een kommetje pap gemaakt, en terug het bed in. Wilde vanochtend uitslapen, maar dat ging dus niet.

Ben met knikkende knieen (ja, ik weet het: puntjes op de laatste e, maar ik weet die niet te vinden op mijn PC toetsenbord) en een wazig, watterig hoofd toch even de stad ingegaan om een verjaardagskaart te kopen. Was gauw weer thuis en ben toch maar aan de uitgebreide pizzavoorbereidingen begonnen.

Toen deze tegen etenstijd uit de oven kwam, viel ik in een heel heel oud burn-out probleem terug. Te moe om te eten. Hoe die smaakte lees je elders, maar de trek erop was compleet weg. Dan nog de afwas, wat een berg (nou ja, heuveltje dan). Je gebruikt altijd wat extra gerei. 

Na het eten even gaan liggen en plotseling gaat op zaterdagmiddag om 16.45 uur de intercombel bij mij. Eer ik wakker was en naar de deurtelefoon was gewankeld is uiteraard niemand geweest.

ik ben nu weer enigszins bij mijn positieven dus klop ik toch maar een paar woorden in de blog.

Fijne avond en tot .....?