Twijfels
Gisteren kreeg ik een brief van de uitvaartverzorger. Het zal toch niet..... Nee het was geen betalingsherinnering, dus de verzekering heeft toch stiekem de uitvaart betaald.
Dit is een uitnodiging voor een herdenkingsbijeenkomst in het crematorium voor de overledenen van het afgelopen jaar, die door hun begeleid zijn. De datum is 2 november a.s. ik relateer die dan aan de jaarlijkse kerkelijke herdenking op 1 november: allerheiligen in de katholieke kerk.
Maar goed ik ga dus twijfelen of ik daar naar toe wil. Mijn vriend kan niet mee ivm zijn aanstaande hartoperatie. Zal ik dan alleen gaan?
Ja, ik geef mij op dat ik alleen kom. Zeker nu ik tijdens de inschrijving de datum nogmaals zie: 2 november: exact 5 maanden na het overlijden van Marion. Marion is dicht bij het crematorium uitgestrooid, dus dan ben ik ook nog dicht bij haar. De meeste nabestaanden zullen dat daar ook wel hebben, maar het crematorium heeft een bovenregionale functie.
Nu ik dit zo schrijf ben ik tevreden met mijn besluit. Ik doe het: alleen.
Het zal moeilijk worden, maar het is niet anders.
Ook nog hele mooie reacties gehad over een aanstaande donatie uit de nalatenschap van Marion. We hebben vlak voor haar overlijden haar auto verkocht en ik had haar beloofd dat die opbrengst naar een goed doel zou gaan, of twee,of drie. Zelf heeft zij niet meer mogen vernemen wat wij ervoor gekregen hebben, de auto is op de dag van haar overlijden opgehaald door de garagehouder en heeft hem toen pas een waarde toegekend.
Nu heb ik deze week die donatie(s) maar eens in gang gezet.
2 reacties
De keerzijde van verdriet is liefde en kracht?
De kracht en liefde om iets door te geven en goed te doen naar jezelf en anderen?
Wat een prachtig gebaar om te schenken aan goede doelen :) En je mag zeker tevreden zijn met je besluit, stapje voor stapje :)