Vandaag 1 maand geleden....
...had ik Marion 's ochtends nog bij me. Waren wij nog samen, straks om 14.40 uur een maand geleden is zij mij uit handen gegleden. Ik heb nooit gevoeld en geweten, dat een gemis zo groot kan zijn. Na het overlijden van mijn ouders bijvoorbeeld of bij onze parkiet van 14 jaar was dat gemis er nauwelijks of niet. Wat kan liefde toch ook pijn doen.
7 reacties
Je bent je levensmaatje verloren… De vanzelfsprekendheid dat je met twee bent.
Rouw is rauw.
Denk aan deat berichtje gisteren van duikvrouw
Rondleiding gaat niet door, te weinig deelnemers.
Ik ga eerst een rondeiding in mezelf houden, daarna een rondleiding voor mezelf en dan zien we wel. Ik heb nu even vluchtgedrag. Sta gereed om het pand te verlaten. Op zoek naar..... tranen??? Wat een rotgevoel komt nu boven. Ik ga.
Rotdagen horen er nu eenmaal bij Hannes. Je voelt je hoe je je voelt. Daar kun je niks aan veranderen . Sterkte vandaag 😘. Ik denk aan je
Het lijf van Marion is je ontgleden. Marion's geest niet. Waar je ook heengaat, waar je ook bent, ze loopt naast je.
Ach lieve hannes ,dit is toch ook niet te doen en je hebt gelijk liefde is het mooiste wat er is maar doet ook pijn als het liefste wat je had van je afgenomen wordt ,de eenzaamheid en het gemis spat van mijn scherm af en ik leef met je mee en denk aan je maar zou zo graag iets willen zeggen of doen om het draaglijker te maken ,helaas kan ik dat niet want dit is jou pijn jou verdriet en jou pijn maar wat doet dit zeer ,ze is weliswaar voorgoed verankerd in jou hart en in alles maar het in wezen zijn dat is er niet meer en dat is het zwaarste en het ergste dat een mens voelen kan .
heel veel liefs hes xxx
Ik heb hem net bij een ander blog van je gezet, maar hij hoort zeker ook hier...
Mens…..
Leven met mensen die je liefhebt
betekent ook leven met verdriet
om de mensen die je liefhebt.
Het één
is onlosmakelijk verbonden
met het ander.
Dat verdriet doet pijn
toch mag je dankbaar zijn
voor die pijn
omdat je zonder die pijn
een mens zonder liefde zou zijn.