De man met de hamer.....

... heeft toegeslagen. Ik was nog nooit zo moe als zaterdag. Ik weet dat dit enorm slecht is zo weinig slaap, maar zweef schrijft precies wat ik zou willen: rust voor mijn lijf en mijn koppie. Ik loop als een kip zonder kop doorr mijn appartement, mij toesprekend dat ik rustig moet blijven. Ik weet niet wat ik zoek en waar ik het zoeken moet. Ik heb de neiging om IEDEREEN die ik tegenkom te vertellen wat er gebeurd is. Ik doe momenteel ook gekke fratsen uithalen om het mensen die ik ken (van vroeger) maar te laten weten dat M. is overleden. Achteraf denk ik "dat had je niet zo moeten doen."

Ik heb het verhaal al wel tig keer verteld, maar ik merk nu dat het mij niet verder brengt. Er volgt meestal achteraf een schuldgevoel dat ik te veel mensen opzadel met mijn hele verhaal, waar zij helemaal geen zin in hebben.

Gisteren het autootje van M. definitief verkocht. Stond al in de verkoop. Boter bij de vis. Geld stond direct op de rekening. Tijdens deze verkoop heb ik niet te veel aan garagehouder verteld. Wilde dat uiteraard wel, maar achteraf merk ik toch dat dit ook wel een beetje werkt. Ik heb vroeger geleerd om in  telefoonverkeer "Kort, duidelijk en zakelijk" te zijn. Maar soms werkt het net iets beter als er ook een praatje bij kan.

Van de oud werkgever van M. (Acht jaar geen contact meer mee gehad) heb ik een condoleancekaart mogen ontvangen. Dus M. heeft toch wat betekend voor het bedrijf. Ksn ook niet anders: 37 jaar daar gewerkt. Ik ga een persoonlijk bedankbriefje schrijven.

De papierwinkel moet ik goed in de gaten houden, de een wil zus kopie, de ander wil er papiertje zo nog bij hebben. Alert blijven. Ik persoonlijk ben wel wat gewend in de bureaucratische wereld, maar andere oudere nabestaanden kunnen dit denk ik moeilijk bijbenen. En het moet ook allemaal zo direct na het overlijden.

Straks na mijn slaapje (hopenlijk niet weer om 0600 uur) de zaak maar eens rustig weer oppakken, maar dan hebben we dat ook alweer geregeld.

Truste volgers, truste Hannes.