4 juni 2024
Is het serieus meer dan 2 maanden geleden dat ik voor het laatst iets heb laten horen van mezelf ?
Sorry lieve mensen...
Vaak zei ik tegen mezelf : en nu moet ik even iets typen. Sommige mensen vragen zich af hoe het met mij gaat / ging. Maar het lukte me op een of ander manier maar niet om er aan toe te komen.
Vorige week zei ik nog tegen iemand : het voelt alsof ik geen kanker heb gehad, dat dit een hele boze droom was, dat het niet gebeurd is. Maar dat is het wel, maar ik probeer het zoveel mogelijk te onderdrukken. Geen idee of dat goed is of fout ?
Gisteren ben ik voor het eerst op gesprek geweest bij de Helen Dowling Instituut in Nijmegen. Ik heb een gesprek gehad en ik blijf gesprekken met degene krijgen plus ik ga ook groepssessies doen. Ik heb de kanker niet verwerkt. Ik ben er wel heel positief uit gekomen, zie dingen anders en probeer veel meer van het leven te genieten. Maar ik probeer het heel erg ver weg te duwen en dat is niet de bedoeling.
Ook dit blog typen geeft me een vervelend gevoel. Het is lastig uit te leggen wat precies. Maar ik weet ook dat ik de stap gewoon weer moest nemen omdat het mij wel is overkomen en ik dit ook een plek mag gaan leren geven. Maar het heeft gewoon VEEL tijd nodig besef ik.
Kanker krijgen is gewoon iets vreselijk wat een mens moet meemaken. Maar het heeft me, zoals ik zei, ook dingen gegeven waarbij ik nu weet dat er dingen in mijn leven zijn die anders moeten.
Zo hebben mijn 'man' en ik besloten dat we uit elkaar gaan. De scheiding is 'ingezet', oftwel er is al een paar keer een mediator aan bod gekomen. We hebben helemaal geen ruzie en dat is heel fijn. We zijn beide met deze beslissing eens dus dat is ook fijn. Dus dat is ook weer een ding waar ik nu mee bezig ben.
En ik heb gewoon zin om een nieuwe hoofdstuk te creeren. Gewoon meer dingen doen in mijn leven. De kanker heeft mij wel zo gebracht dat ik gewoon echt wil genieten. Ons interesses in het leven (van mijn ex en mij) is gewoon anders en dat is oke, maar daar wil ik juist wel alles nog uithalen.
Hiermee zijn jullie dus al best op de hoogte waarom ik even lange tijd afwezig was. Ik heb aan jullie gedacht en hoop dat met iedereen oke mag gaan.
Dikke knuffel,
Femke
2 reacties
Lieve lieve Femke,
Wat ben je toch een moedige en sterke vrouw. Heel goed dat je naar het HDI bent gegaan omdat je merkt dat je de kankerervaringen teveel wegstopt. Het moet er inderdaad allemaal uit. Wat jij wegduwt zal steeds harder terugduwen en dan wordt je op een gegeven moment omver geduwd. Door gesprekken met professionals en in een groep kan je de emoties hopelijk doorvoelen en verwerken.
Ook fijn dat je in goede harmonie je relatie kan beëindigen ook al denk ik niet dat dit betekent dat het zonder pijn en verdriet gaat. Maar zo sterk dat je kiest voor wat jij wil en waar jij blij van wordt. Dat is wat kanker je ook ‘geeft’: weten wat je niet meer wil en wat je wel wil met de rest van je leven.
Dikke knuffel van mij.
Monique
Wat ben je moedig ❤️
Fijn dat jullie elkaar kunnen goed over praten en samen besluiten. Zonder ruzie wel fijn. Ik snap je goed. Veel sterkte met alles. Elke dag komt er iets bijzonders bij en positiefs uit ❤️