Angst...

Angst...

dat kennen we allemaal wel. Ik denk dat ieder persoon weleens angst ervaart. De ene gaat er beter mee om dan de andere.

Ook ik heb zeker weleens angst. Maar voor mijn gevoel niet zo heel heftig meer als vroeger. Ik heb zoveel meegemaakt in mijn leven. Vooral lichamelijk. En als je veel meemaakt, ga je anders met angst om, maar ook met de pijn. Ik ben niet iemand die heel gezond is. Nee, ik ben doof, ik heb fibromyalgie, regelmatig migraine, vermoeidheid. Dus ik heb al een hoop op mijn bordje gehad. 

Maar dan komt ineens kanker erbij. Hoe moet ik daar mee omgaan? Dringt het wel tot mij door ? Lastig allemaal. Ik weet het niet, ik laat het meer op mij afkomen. Nu durf ik niet te ver vooruit te plannen. Want hoe ga ik me straks voelen als ik de bestralingen krijg ? Of de chemo? Natuurlijk ben ik bang, maar niet zo heel erg. Ik ontkom er niet aan en moet het gewoon doorheen gaan. 

Waar mijn angst wel heel hoog in zit is : als ik straks schoon ben, kankervrij. Hoe groot blijft de angst dat je bang bent dat het terugkomt ? Of dat er toch ergens uitzaaiingen zijn ? 

Ik mag absoluut niet vergelijken. Elk persoon is anders. Maar ik heb in mijn familie mensen die overleden zijn aan kanker. Soms waren ze genezen en kregen ze toch nog op een ander plek kanker en zijn ze toch overleden. Dat angst is groot. Ik denk dat ik echt heel lang tijd nodig ga hebben om dit voorzichtig een plekje te kunnen geven. Want ik vertrouw mijn eigen lichaam voor geen meter meer. Als je leest wat ik allemaal al heb meegemaakt en dan nog eens dit erbij, hoe kan ik geloven dat het hierbij gaat blijven? Nee, ik kan het niet. Ik ga wel mijn best doen om mijn angst niet te laten winnen, maar ook te blijven genieten van mijn leventje. Want dat is zoveel belangrijker!

Een fijne weekend lieve mensen. 

Liefs,

Femke