De uitslag....

Vandaag was het zover. Gelukkig belde ze niet af ;-)

Half 12 moesten we er zijn. En ja, weer liep het uit. De zenuwen kwamen 10 minuten voor de afspraak ook echt. Ik kon moeilijk stilzitten... 

Toen werden we uiteindelijk geroepen. Mijn man en een van mijn beste vriendinnen waren mee. Ik ging in de midden zitten. De arts (die had ik bij de voelonderzoek ook) ging al snel alles vertellen. Ik zat daar als een soort van zombie bij. Vaak ben ik degene die nog wat dingen zegt met veel humor, dit keer lukte het niet echt. Ik gaf wel aan dat ik 'luisterde' maar dat ik gewoon wil weten hoe en wat. Gewoon bam, meer niet. Dus ik liet dat echte luisteren over aan die ander twee die er bij waren, die konden mij later alles nog wel vertellen. 

Kort samengevat : 

Ik heb een tumor van 4,6 cm. Iets kleiner dan gedacht. Gelukkig geen uitzaaiingen maar ik kan niet geopereerd worden omdat ik twee soorten kanker heb waarvan de ene een goed gezwel is maar helaas is de andere een adenocarcinoom die alleen met bestraling en chemo te bestrijden is, gelukkig is het wel een type die goed reageert op deze behandelingen. Met andere woorden heb een overlevingskans van meer dan 90%. Dus dat is in elk geval positief. 

Dus ik word 5 weken lang uitwendig bestraald met chemo. Dat is 25 bestralingen en 5 chemokuren. Dus 1x per week chemo en van maandag tot vrijdag de bestralingen. En daarnaast krijg ik nog 2 weken lang inwendige bestralingen. Dat is 2x per week, twee weken lang. Nu ik dit zo typ, denk ik verdomd dat is een hoop....

Voor de 5 weken plus chemo is dat oke.  Maar voor de laatste twee, dat wordt een hele ding voor mij. Er moet een MRI aan de pas komen om te zorgen dat ik op de juiste plaats geholpen wordt. Wel onder narcose. Maar de MRI en ik, vanwege mijn CI is een ding dat ik absoluut niet zie zitten. Ik zal niks voelen qua pijn bij mijn oor waar de magneet in zit, maar ik kan er wel een bult (zwelling) van krijgen en die zal vast dikker worden. Ook daarvan kun je echt koppijn krijgen, ook weer een ding. Dan krijg ik ook ruggenprik om het beter te kunnen bestrijden, dus dat is ook een heftig iets. Maar ook de ruggenprik zie ik echt niet zitten. Heb dat ooit gehad, 3x mislukt en heb gegild want deed echt giga veel pijn.... dus dat zijn echt een paar dingen die heel goed besproken moet worden. 

Volgende week ergens eerst een gesprek met de medische oncoloog en de radiotherapeut en bespreken we alles hoe en wat en dan hoor ik wel wanneer we gaan beginnen. Ik heb nog zoveel vragen maar ook dingen waar ik echt tegenop zie wil ik bespreken. 

Het was een lange dag. Bij thuiskomst hebben we eerst de kinderen verteld. Ook dat dit heftig gaat worden. Dat ik er goed ziek van kan worden. Het is natuurlijk niet niks. En daarna kwamen mijn ouders en tante, ook hun alles verteld. Toen mijn andere beste vriendin en haar man. En daarna nog de buurvrouw van de overkant, ook de uitslag verteld. Dus bij al een lange dag, ik ben dan ook doodop. 

Verheug me stiekem wel op dat ik straks even alleen thuis mag zijn. Mijn man is de afgelopen dagen vrij geweest om er voor mij te zijn met de ziekenhuis bezoeken. Maar ook de kinderen hebben voorjaarsvakantie. Ik verheug me echt op volgende week een dagje even 'alleen' te zijn. Nu loopt iedereen 'langs me heen' en heb ik niet echt het even alleen gevoel gehad. Misschien dat ik dan beter besef wat er is, dat ik misschien een potje kan janken. Geen idee.... 

Liefs,

Femke