De (o zo mooie) keerzijde van Kanker

Het is midden in de nacht. Dag 5 na de 1e chemo. Eigenlijk ben ik elke nacht wel even op. Ik lig om 20.00 in mijn bed om vervolgens zo’n 3 tot 4 x per nacht wakker te worden, op de klok te kijken, en beseffen dat het écht nog te vroeg is om op te staan. Meestal ben ik de tweede keer rond een uurtje of 02.00 wakker en ga ik er even uit om mijn gedachten te verzetten. Daarna kruip ik er weer lekker in en wordt ik nog een keertje om 4 uur wakker. Om 7 uur vind ik het mooi geweest en sta ik op. Zo ook deze nacht. En daar zit ik dan….. 02.38 uur aan mijn blog te werken. Maar dit keer niet door de zorgen die ik van mij af wil schrijven…. Dit keer doordat ik opgewonden ben en overweldigd ben met wat voor moois de kanker mij de afgelopen 3 weken eigenlijk gebracht heeft. 

Ik ben werkelijk overspoeld met alleen maar liefde en kadootjes. Zoveel bloemen, kaartjes, appjes, kadootjes. En soms wel 2 of meer attenties van dezelfde vrienden of familie. Een absurd pakket aan kadootjes van al mijn collega’s (waaronder kaarten voor Blijdorp…..Yesss) En de hoeveelheid hulp die je aangeboden wordt. Van mensen die zelf al genoeg sorres aan hun hoofd hebben, van buren die je normaal alleen even gedag zegt en nu zo hartverwarmend voor je klaar staan. Ik liep de deur niet plat bij mijn familie, maar hoe blij ik nu ben met alle liefde en aandacht die zij mij elke dag nu geven. Dat je vader je belt en met tranen in zijn stem zegt, mama vind dat we teveel bellen, maar ik wil gewoon even je stem horen…. En hoe blij ze dan weer zijn om te horen hoe goed het (nog) met me gaat. Bel me zo vaak je wilt lieve pap en mam….. Mijn lieve dochter die ik een half jaar geleden nog bijna het huis uit had gegooid is getransformeerd naar het meest zorgzame, liefdevolle, begripvol en behulpzame kind wat je je in deze tijd maar kan wensen. En natuurlijk mijn lieve Steef. Die, zonder dat hij het door heeft, gewoon zijn leven door laat draaien als altijd, en daardoor mij ook weer even wegtrekt uit die boze droom en alles weer even lijkt als voor het slechte nieuws. Wat hou ik toch van deze man.

En daarom is het deze nacht helemaal niet erg dat ik niet kan slapen. De tranen lopen nu over mijn wangen. Niet van verdriet maar van geluk. Want wat ben ik rijk met zoveel mooie, lieve mensen om me heen. 

DANK JULLIE WEL! LOVE YOU! (En dan ga ik nu mijn warme bedje weer in :-))