"Te" maakt plaats voor "niet"

We zijn inmiddels een week verder. Wat ik vooral deze week gedaan heb is voorbereiden op wat er komen gaat. Gestopt met alle "te's", of eigenlijk (sterker nog) "te" heeft plaats gemaakt voor "niet". En ik kan je zeggen.... daar is NIET(s) aan. Ik weet het, ik moet blij zijn dat ik NIET meer rook, NIET meer drink, NIET meer dit, NIET meer dat, maar op dit moment voelt dat helemaal NIET zo...  en ik ben dan ook NIET te geNIETen. Maar goed. Alles voor een goed herstel. 

Maandag ben ik naar Spaarne Zuid geweest voor een intakegesprek voor het plaatsen van de PAC, het kastje ter vervanging van het infuus. Ik persoonlijk vond het vrij kansloos. Het ziekenhuis heeft het al zo druk en dan laten ze mij daarheen komen om vervolgens een hele dure chirurg mij letterlijk de folder over het plaatsen van de PAC te hoor opzeggen. Hij deed dit op een bewonderingswaardig hoge snelheid en vroeg na dit geratel.... nog vragen... nee?... en weg was hij. Okay daarna mocht ik nog wel even blijven om de afspraak te maken voor het plaatsen van de PAC maar dit mocht de verpleegkundige met mij doen. "Wanneer wilt u de PAC geplaatst hebben"? eeeeeeuh, nu? Nee, mevrouw, dat gaat niet.... DUH!... Ik had al ergens in de wandelgangen vernomen dat er waarschijnlijk tijd was tussen mijn eerste en tweede kuur. Ik stelde daarom voor om het de dag na mijn eerste kuur te doen want de oncoloog had gezegd dat ik pas de derde dag last zou hebben van de chemo....... Het antwoord was........nou, laten we dat maar niet doen, zo vlak na de chemo. Weet ik veel!? Ik heb toch geen idee wat ik kan verwachten.... Zeggen jullie dan wanneer! We besluiten het in de tweede week na de chemo te doen, op 3e kerstdag. We hebben een date.

En dit was zo een beetje het enige uitje wat ik deze week had. Een soort van gat waar je invalt na alle tumult van de twee weken ervoor. Of beter gezegd.... stilte voor de storm? Het lijkt bijna of ik niet kan wachten tot het maandag de 18e is en ik eindelijk kan beginnen aan het slopen van mijn lichaam. Zo een zin in.... maar het voelt wel echt zo. Ik kan niet wachten om te beginnen. Kom maar op, dan hebben we het ook weer zo snel mogelijk achter de rug. Ik weet inmiddels wat me te wachten staat.

Vandaag de laatste date in Spaarne Hoofddorp voordat we gaan beginnen. Ik krijg weer een hele stapel folders mee en  ze nemen de tijd om alles uit te leggen wat er met me kan gebeuren tijdens de chemo en waar ik moet zijn voor vragen of als het niet goed met me gaat. Dit bespaar ik jullie nog even. Elk geval is anders en we gaan zien hoe mijn lijf hier op gaat reageren. Ik krijg een shitload aan medicijnen mee waar menig festivalganger jaloers op is, maar alles om mij zo goed mogelijk door deze zware kuur heen te helpen.

Maandag gaan we beginnen... ik hou jullie op de hoogte.