Blog #2: Doorleven!
In januari 2022 heb ik het boek 'Doorlevers' van Barbara Slagman en Daniëlle Hermans gelezen. De titel intrigeerde me. In de wondere wereld van kanker noemen sommigen zich survivors. Overlevers. Vanaf het eerste moment dat ik dat woord hoorde, had ik er waanzinnig moeite mee. Waarom? Daar ben ik nog niet helemaal achter. Ik denk dat de associatie met dood te sterk is. Het woord 'Doorlevers' intrigeerde me ook maar dan positief. Dat woord klopt. En sluit aan bij mijn mindset: door leven! Dit boek gaf woorden aan wat ik voel, en hoe ik probeer om te gaan met kanker. Het helpt om de verhalen van anderen te lezen. In mijn eigen tempo. Verhaal voor verhaal. Dat helpt mij voor nu beter dan een gespreksgroep.
De recensie op Bol.com luidt als volgt: "In Doorlevers van Danielle Hermans en Barbara Slagman en 15 vertellen mensen – jong en oud, man en vrouw, met en zonder gezin – hoe zij omgaan met het leven met kanker. Door nieuwe, soms experimentele, medische behandelingen leven mensen met levensbedreigende kanker maanden, zelfs jaren, langer dan verwacht. Iedereen haalt opgelucht adem: ‘Het gaat weer goed.’ Maar zo simpel ligt het niet. Hoe pak je de draad weer op als er zoveel onzekerheid is over je toekomstperspectief? Begrijpen je werkgever en bedrijfsarts in wat voor wereld je je nu bevindt? En jij? Begrijp jij jezelf nog? Veel doorlevers lopen er bijna dagelijks tegenaan dat er voor hen weinig plek in de maatschappij is. Hoe zit het met je partner en hoe leg je het aan je kinderen uit? En hoe pakken je vrienden het op? Gaan ze dichter bij je staan of nemen ze juist afstand?"
Voor mij geldt dat ik nu met een hele goede CT-scan probeer om door te leven, en ook tijd maak om alle ervaringen van de afgelopen anderhalf jaar te door leven en een plek te geven. It was quite a ride... And it ain't over yet. In dat proces helpt de psycholoog en een ander boek me heel goed bij. Daarover meer in een volgend blog.
2 reacties
Hoi Anke,
Hier een berichtje van een doorlever. Bij mij zit het in alle botten, ben dus palliatief, maar het blijkt dat het dus mogelijk is met zoiets toch nog , als het meezit, een poos door te leven. Ik heb het boek zelf ook, was echt een eye opener voor me en geeft ook moed. Maar als ik het goed begrijp wordt jij in principe toch curatief behandelt, of niet?Maar hoe dan ook, een zwaar traject is en was,het zeker toen ik net even je biografie las.
Wens je alle goeds toe, en hoop dat je veel steun kunt halen uit de ervaringsverhalen hier.
Groetjes, Ingrid
Ha Anke,
Heb het boek ook al meerdere keren voorbij zien komen, maar iets weerhoudt me er steeds van het te kopen. Misschien toch eens doen dan.
Van het woord survivor krijg ik persoonlijk ook een beetje jeuk ja.
Ik kreeg, na mijn curatieve diagnose en een groot deel van die behandelingen, het boek: beter worden is niet voor watjes. Ik weet nog wel dat ik daar veel herkenning in vond.
Liefs Sandra