Dat is lang geleden!
Het is nog steeds heerlijk hier op Curaçao. Op het werk gaat het ook allemaal lekker. Ik mag over het algemeen niet klagen. Dus dat doe ik dan ook niet.
Iedere zaterdagochtend ga ik nog steeds trouw sporten met lotgenoten. Eerst even bewegen op muziek daarna krachttraining en evenwichtsoefeningen en als laatste een beetje yoga. Heel gezellig. Dan naar huis en even douchen. Dus dit ritueel was ook op 5 augustus. Even aankleden en tijd voor een bakkie thee. Euh wat is dat nou🫣. Ik ben ongesteld geworden, ik kijk mijn man aan met grote ogen. Waarom nou. (Het verklaard wel waarom ik buikpijn en rugpijn had.) Sinds het begin van het ziekteproces ben ik niet meer ongesteld geweest en aangezien wij geen kinderwens hebben, totaal geen probleem. Maar dat betekent ook dat ik niets in huis heb, snel naar de supermarkt even spullen halen. Nu maar hopen dat het snel weer klaar is.
Had ik dat even mis, dinsdag zat ik eerst bij de huisarts en die stuurde mij direct door naar de gynaecoloog omdat ik gewoon leeg liep. Ik zal jullie de details besparen. Hij ging overleggen met mijn oncoloog. Conclusie: stoppen met de tamoxifen, en afwachten. Anders begin van de volgende week een spoed curattage. Gelukkig stopte het na een week. Het blijkt dat dit een bijwerking is van de tamoxifen. Heel fijn. 🤔
Ik moest in totaal 2 weken stoppen met de tamoxifen en kreeg ijzerpillen aangezien ik op het randje van bloedarmoede zat. En een controle afspraak bij de gynaecoloog en de oncoloog, ik kwam even onder verscherpt toezicht. Het was weer even rustig, maar goed ook want er stond een tripje naar Nederland gepland. Ik vond het nou niet echt een fijn idee om met een soort van mini luier te gaan vliegen. 🤭
Op 26 september mocht ik weer naar de gynaecoloog, na het onderzoek bleek het rustig in mijn baarmoeder. We hebben het verder over het verwijderen van de baarmoeder en de eierstokken gehad, als het weer zou gaan gebeuren. Dit moest ik van hem ook nog bespreken met mijn oncoloog, want ik hoop dat ik dan ook mag stoppen met de tamoxifen. Scheelt een hoop ellende. Hij verwacht niet dat het nogmaals zou gaan gebeuren. Het is echt een hele vriendelijke man en we hebben enorm zitten lachen met elkaar.
Op 13 oktober naar de oncoloog. En ja hoor, op 12 oktober begon het weer, ik had het zo gehoopt dat het niet meer ging gebeuren. Maar goed, ik was er nu op voorbereid. Tijdens de afspraak met mijn oncoloog kwam vanalles tersprake. Ze vond het prima als de baarmoeder verwijderd zou worden. Uit onderzoeken uit het verleden is het verwijderen van de eierstokken in mijn geval geen toegevoegde waarde, ik zou nog steeds de tamoxifen moeten blijven slikken. Dus voor nu moest ik het even aankijken en weer tijdelijke stoppen met de tamoxifen en als het nodig was weer ijzerpillen. Helaas het was hetzelfde verloop als de vorige keer. Dus ik mocht ook weer aan de ijzerpillen. 🙁🥺
Op 25 oktober een telefonische afspraak met de gynaecoloog, wat gaan we doen. Hij wil het liefst een hormonenbom gebruiken (zo noem ik het maar) maar dat vond ik nou niet echt een top idee. Mijn tumor was gek op hormonen. Mijn oncoloog vond dit ook geen goed plan. Gelukkig maar, anders was mijn hoofd ook in de stress geschoten. Dus het word opereren, weg baarmoeder. Weg met die ellende. Het liep toch weer anders, mijn baarmoeder blijft voorlopig nog zitten. Alleen het slijmvlies gaat eruit. Dit hebben we in goed overleg besloten. De baarmoeder kan er altijd nog uit.
24 november de operatie.