De bestralingen

De uitslag van de operatie was een beetje goed. Er waren dus 5 klieren weggehaald en de snijranden waren schoon. So far  so good. Helaas was er nog wel wat tumor weefsel gevonden in wat ze hebben weggesneden. Maar goed, het is allemaal weg! Nou ja zover we weten dan. 

Het is 3 januari 2022 en ik mag beginnen met bestralingen. Er staan er 15 op de planning, 3 weken lang iedere dag voor een kwartier bestraling naar het LUMC. Gelukkig heb ik in het weekend vrij 😂. Omdat de tumor links, zat vlakbij mij hart, moet ik tijdens de bestraling mijn adem inhouden.  Daarvoor krijg ik een snorkel die mijn ademhaling kan reguleren. 

Dag 1: alles is nieuw en super spannend. Manlief mag niet mee naarbinnen. We mogen de auto parkeren in de garage op een plek die speciaal bestemd is voor bestralingen. Dat scheelt lopen en we hoeven niet te betalen, ook fijn. Toch is het een stukje lopen, mijn conditie is nog niet geweldig dus ik ben nog flink buiten adem. Dat wordt nog wat als ik mijn adem moet inhouden.  Ik zie daar best tegenop. Ik meld mij aan bij het apparaat en krijg meteen de rest van de afspraken van deze week uitgedraaid.  De techniek staat voor niets😉. Allemaal verschillende tijden.  

Daar gaan we,  ik mag mijn boven kleding uitdoen in het kleedhokje. Ik had  als tip meegekregen om een grote sjaal mee te nemen. Dan kon je die om doen als je naar het apparaat loopt. Want  warm is anders.

Ik mag gaan liggen met mijn armen omhoog, best pijnlijk. Maar nog te doen. De verpleegkundige leggen mij op de juiste plek. Stap voor stap leggen ze uit wat er gaat gebeuren.  Ik krijg mijn snorkel. Eerst een paar keer oefenen en dan voor het echie. Ooo is dat alles.  De verpleegkundige lopen weg, ik alleen in de ruimte. Alleen samen met de stem die mij vertelt dat ik een flinke teug  zuurstof  moet nemen en dan worden er foto's gemaakt.  Ik lig prachtig dus tijd voor de bestraling. Weer adem in, dat in totaal 6 keer. Het apparaat zoemt en ik zie allemaal dingen bewegen. Wat machtig mooi. Ben blij dat het allemaal kan.

Dit ging dus 15 keer.  De bijwerkingen vielen de eerste twee weken wel mee. De borst werd iets roder, blijven smeren was het advies. En ik werd iets meer moe. Prima als dat alles is... nou mooi niet! Een week nadat de bestralingen waren afgelopen kreeg ik last van mijn oksel. Blijven smeren.  Totdat ik na nog een week mijn arm niet meer omhoog kreeg vanwege de pijn onder mijn oksel. Nu bleek dat mijn huid heftig reageerde op de energie die nog steeds vrijkwam. De huid onder mijn oksel was weg. Ik kreeg speciale siliconen "pleisters" om de pijn te verzachten en de huid weer te laten genezen. De radioloog had al tijden niet meer zo'n heftige huid reactie gezien. Gelukkig hielpen de pleisters een beetje tegen de pijn. Maar wat een verschrikking was dat zeg. Ik heb gekscherend een keer gezegd dat ik liever chemotherapie heb dan de bijwerkingen van de bestraling!

Uiteindelijk groeit er nog steeds geen haar op die plek en zweten doe ik aan die kant ook niet meer. Volgens mijn oedeemtherapeut is de spier in de oksel ook aangetast want die staat nog steeds heel strak. In mijn hals heb ik ook nog een donkere plek overgehouden aan de bestraling, daar was de huid ook helemaal aangetast.

Ik zal jullie de foto's besparen want fris  was het niet.

Nu alleen nog immunotherapie tot begin april en dan kan de vlag uit!

💋