Goede vrijdag
Het is vandaag goede vrijdag, maar dat duurde niet lang. In de wachtkamer van de mammapoli wordt ik gelijk binnen geroepen en ook hier mag mijn man niet mee naar binnen. Maakt het alleen maar spannender zo zonder je man aan je zij. Op naar de foto, ik maak nog een grapje dat ik zeker niet hoef te lachen voor deze foto… Zal de spanning wel zijn. Foto gemaakt, door naar de volgende kamer voor een echo, de arts windt er geen doekjes om. Dit ziet er niet goed uit, of ik iemand heb meegenomen, mijn man wordt uit de wachtruimte gehaald en trekt ook wit weg als de arts verteld dat het er niet goed uit ziet. Maak maar weer eens een grapje, de plek ziet er toch net uit als een hartje?? Het blijkt een tumor te zijn van 5,1 cm doorsnede. Meteen een biopt uit mijn borst en een lymfeklier in de oksel. Maar meer weten we toen nog niet. 7 april om 15uur de uitslag van de biopt. We lopen terug naar de auto, gaan zitten, starten de motor, André Hazes zingt Leef!, nou daar hebben we nu even geen zin in. Zetten de radio uit, kijken elkaar aan en we beginnen samen te huilen.
We hadden besloten het niemand te vertellen, nou ja bijna niemand, onze beste vrienden hebben we donderdag meteen verteld dat ik vrijdag naar het ziekenhuis moet voor onderzoeken. Ik app vanuit de auto op de parkeerplaats van het ziekenhuis mijn vriendin of ze een bakkie thee voor ons heeft. Natuurlijk zijn we welkom. Manlief doet de deur open met zijn sleutel, altijd handig de sleutel van het huis van je vrienden. Mijn vriendin staat in de keuken en kijkt me hoopvol aan. We slaan onze armen om elkaar heen en weer moet ik huilen, samen met mijn vriendin. Vanwege corona zit haar zoon op de bank te gamen ipv op school, maar hij heeft gelukkig niets door. Zodra we meer weten vertellen we het hem ook wel, maar nu nog niet. Nu nog een plan verzinnen om het mijn ouders te vertellen.
Mijn moeder heeft zelf schildklierkanker, dikke darmkanker maar ook borstkanker gehad. Gelukkig heeft ze dit allemaal goed doorstaan en is ze nu gewoon schoon verklaard. Dus ik vond het nog wel een dingetje om het haar te vertellen. Mijn man wilde het niet bij hun thuis vertellen, dus verzinnen we een list om mijn ouders naar ons huis te laten komen. Laten we ze gewoon uitnodigen voor de lunch, niets geks aan. Doen we wel vaker. Dus ik app mijn moeder, hebben jullie zin om bij ons te lunchen vanmiddag? Mijn moeder antwoord bijna direct, ja hoor gezellig. Ik neem wel je nichtje mee. Hmmm, dat lijkt ons geen goed idee. Maar terug gestuurd dat we daar niet op hadden gerekend. Prima geen probleem.
We dekken de tafel, champagne glazen staan klaar. Mijn ouders komen binnen en weten nog van niets. Ze gaan zitten en we beginnen gezellig te eten en te praten. Mijn moeder vraagt waarom er champagne glazen op tafel staan… Ik kijk mijn man aan en hij kijkt terug, nu is het moment. Mijn man schenkt de champagne in. Nou mam we moeten proosten op de goede afloop want ik heb een tumor in mijn linker borst van ruim 5 cm. Dus… Mijn ouders schrikken zich natuurlijk een hoedje, we proosten op het leven en krijgen voor de rest van de lunch geen hap meer door de keel. Maar de champagnefles was wel leeg. De rest van de familie en vrienden gaan we het in de loop van de week verteld. Eerst zelf weer even ademhalen.