Wat vliegt de tijd!
Wat vliegt de tijd
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb. Het lukte mij gewoon niet. De gedachten alleen al om een stuk te gaan schrijven was te veel. En eigenlijk nog steeds. Maar nu dan toch even een klein stukje 😊
Vandaag precies een jaar geleden veranderde ons leven drastisch. Van de altijd alles willen en alles kunnen ben ik veranderd naar een schim van wat ik was. Deze dag zal nooit meer hetzelfde zijn sinds ik de diagnose kreeg op 2 april. De tijd is gevlogen, van de chemo's naar de operatie, bestralingen en afgelopen dinsdag de laatste immumo gehad. En nu?? Je moet blij zijn dat alles klaar is, maar volgens mij begint het nu pas.
Ik ben kapot, zowel geestelijk als lichamelijk uitgeput. Maar het komt vast goed. De bestralingen zijn er zo gigantisch ingehakt. (Maar daar kom ik later wel op terug.)
Hopelijk voel ik mij binnenkort weer goed genoeg om verder te schrijven over de afgelopen periodes. Ik werk er had aan.
Alles komt, dat weet ik zeker. Maar nu even niet.
Dikke knuffel 😘
2 reacties
Dag Sylvia, welkom op dit forum en in ons midden als lotgenoten. Ken je ook de besloten groep borstkanker?
Wat een rollercoaster heb je doorgemaakt, en nog. Wat jij schrijft, dat besef en gevoel dat het nooit meer hetzelfde zal zijn. Er was een Berit, leven voor en na de diagnose. Schrijven helpt me om me weer geïntegreerd te voelen. En ik ben zo intens dankbaar dat er zoveel lieve mensen bij me zijn in mijn belevingswereld. Met zoveel onzekerheid en soms wanhoop. Die nabijheid biedt troost en heeft het diepe dal (na de diagnose en antihormoon behandeling) getransformeerd tot een warm bad. Ik zit nu aan het begin van het chemotherapie traject. Heb een andere volgorde bewandeld dan jij. Ik ga je volgen en wens je veel zachtheid en liefs, Berit
Het komt op mij steeds meer over als blij zijn dat ik er nog ben en alle mogelijkheden die er tegenwoordig zijn om de kanker weg te krijgen. Maar het traject na de behandelingen is ook zwaar en dat wordt nog zo onderschat. Doe het rustig op jouw tempo, dan is het altijd goed. Laat de mindere dagen er ook zijn. Je lijf gaat herstellen terwijl je hoofd gaat verwerken. Zolang je op je eigen grenzen let, dan wordt het over een poosje beter.
Schrijven brengt mij rust. Misschien helpt het jou ook op de mindere momenten. Of heb je een andere hobby om je gedachten te verzetten. In elk geval zijn wij er hier om je een luisterend oor te bieden en te helpen waar mogelijk.
Liefs Saskia