2022 Een onverwacht einde aan mijn carrière
Ik heb me aan mijn woord gehouden. Voor wat betreft de uitvoering van mijn mijn werk heb ik me voor de volle 100% ingezet. Zeker de nieuwe collega's weten niets over mijn verleden met mijn werkgever en voor zover ik weet heeft men hier ook iets van gemerkt. Mijn werkzaamheden zijn inmiddels overgenomen door derden en ik kan me toeleggen op mijn herstel. De bedrijfsarts doet niet moeilijk deze keer.
Omdat ik al gedeeltelijk ben afgekeurd was ik verplicht mijn ziekmelding van september te melden aan het UWV. Omdat het dezelfde ziekte is volgt er in januari een herkeuring waarbij mijn mogelijkheden om weer te werken opnieuw worden beoordeeld. In verband met corona is het gesprek met de verzekeringsarts telefonisch. Al met al heeft dit gesprek ongeveer 1,5 uur geduurd. Dan valt in februari de beslissing van het UWV in de bus.
Ik wordt met terugwerkende kracht vanaf 14 september 2021 volledig en duurzaam arbeidsongeschikt verklaard en zal een IVA uitkering ontvangen. Baf, dat komt even binnen zeg. In juni 2026 zou ik met pensioen gaan maar dat heb ik net niet gehaald. Na 31 dienstjaren bij dit bedrijf zit het erop. Als snel ontvang ik alle papieren thuis en is klaar voor mij.
Vrij snel wordt ik gebeld door een HR adviseur van mijn bedrijf. Het "hoe nu verder" wordt besproken. Officieel blijf ik nog ik dienst tot 14 september 2023 omdat dan pas de wettelijke termijn van 2 jaar ziekte om is. Ik heb echter geen re integratie verplichtingen meer en de betalingen worden met terugwerkende kracht overgenomen door het UWV. Ik vertel haar dat ik zelf mijn collega's op de hoogte wil stellen. Mijn leidinggevende nr. 8 heeft inmiddels een andere baan en er is op dit moment nog geen vervanger. Ik schrijf een email voor mijn collega's en krijg direct veel lieve reacties terug.
Ook wordt mij gevraagd om na te denken hoe ik mijn afscheid wil regelen. Hoewel mijn werkgever mij in dienst moet houden totdat de wettelijke termijn van 2 jaar ziekte voorbij is, raden ze mij aan om nu alvast afscheid te nemen. Diep in mijn hart heb ik hier helemaal geen behoefte aan. Mensen die mij zoveel pijn hebben gedaan in het verleden zie ik liever niet meer terug. Helaas kom ik er niet onderuit en de nieuwe collega's weten van niets. In goed overleg heb ik besloten een etentje te willen met een klein groepje mensen die me altijd hebben gesteund. Achteraf was dit heel gezellig en kreeg ik ook de bekende afscheidstoespraak.
Ik heb geen enkele verplichting meer ten opzichte van mijn werkgever en dat voelt raar. Vanaf nu hoef ik nooit meer te werken. Het voelt erg dubbel, aan de ene kant ben ik opgelucht omdat ik heel erg tegen het weer opnieuw re integreren opzag en aan de andere kant voel ik me schuldig want ik kan toch nog wel iets doen? Ik voel me een beetje afgeschreven maar men zegt dat dat gevoel over gaat.
In september 2022 wordt ik weer geopereerd. Mijn 2e knie is aan de beurt en ik krijg ook daar een volledige knieprothese. Het is fijn dat ik me niet meer ziek hoef te melden en te verantwoorden. Ik kan me volledig richten op herstel zonder verdere zorgen.
Juni 2023
De 2 jaar na mijn laatste ziekmelding nadert. In september zal ik dus officieel ontslagen worden. Per die datum heb ik recht op een transitievergoeding. Vroeger noemde men dit een ontslagvergoeding. De werkgever kan deze vergoeding als hij aan alle eisen voldaan heeft meestal terug vorderen bij het UWV.
Tijdens mijn laatste gesprek met de HR adviseur hebben we gesproken over deze transitie vergoeding. Waarbij zij ervan uitging dat dit berekend gaat worden over de 18 uren die ik nog werkte na mijn gedeeltelijke afkeuring in 2016. Volgens mij is dit niet juist en heb ik ook recht op een transitie vergoeding over de 16 uren waarvoor ik in 2016 in de WIA terecht ben gekomen. In juni stuur ik een email naar de salarisadministrateur en vraag hoe de transitie vergoeding precies berekend gaat worden. Ik krijg al snel antwoord dat hij hierover in overleg gaat met HR.
Ook van HR krijg ik snel antwoord. Het is een email waarin gesproken wordt over de Hoge raad, slapende dienstverbanden, aangepaste functie en meer waardoor ik geen recht zou hebben op een volledige transitievergoeding. Deze email komt heel overtuigend over en de gemiddelde lezer zal de mail niet direct begrijpen en dus geloven wat er staat. Als werknemer mag je er toch vanuit gaan dat de werkgever je niet nadelig behandeld, zal je denken. Ik steek net iets anders in elkaar en heb dit onderwerp inmiddels besproken met een advocaat. Deze is net als ik ervan overtuigt dat de transitievergoeding ook berekend moet worden over de uren waarvoor ik eerder al in de WIA gekomen ben. Dit baseren we op uitspraken van de Hoge Raad. Al met al gaat het na 31 dienstjaren toch om een aardig bedrag.
Omdat ik het niet zie zitten om deze discussie zelf met mijn werkgever te voeren gaat de advocaat dit voor mij doen. Hij schrijft namens mij een keurige mail naar de HR Adviseur met daarin zijn zienswijze. HR is nu aan zet en wij wachten op de VSO. Dit is een Vast Stelling Overeenkomst waarin de datum van ontslag moet staan en de berekening van de transitie vergoeding. Hopelijk wordt dit geen lang lopende zaak en gaan ze de transitie vergoeding berekenen zoals het hoort.