Blijf ziek jij!

Dinsdag 10-01-2012
De feestdagen hebben we doorgebracht bij onze zoon Stefan. Het was erg gezellig en ik ben weer opgeladen om aan mijn re-integratie te kunnen beginnen. Het wordt toch weer eens tijd om aan de gang te gaan.

Ik heb met mijn casemanager afgesproken dat ik begin met 2 ochtenden van 3 uur. Zo gezegd zo gedaan. Het is de eerste ochtend en ik kom niet aan werken toe. Ik maak met veel mensen een praatje en drink hier en daar een bakje koffie. Het is alsof ik niet weg geweest ben. Toch wordt het iedere keer moeilijker om de draad van het werk weer op te pakken.
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager is inmiddels overgeplaatst naar Purmerend. Ze moet nog wel haar kantoor uitruimen en komt daar nog voor terug. Ze gaat voor mij informeren of zij mijn casemanager blijft. Als dat goed is dan blijf ik met haar contact houden over mijn re-integratie. Als het niet goed is zal mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK of leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en projecten mijn casemanager worden. Beide hullen zich nog steeds in stilzwijgen.

Donderdag 19-01-2012
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager is weer een dagje in Alkmaar aan het werk. Ik vraag haar of ze mijn email gelezen heeft met daarin het opbouwschema dat ik gemaakt heb. Ja, hoor dat is een prima voorstel. Let je er wel op dat je niet teveel van jezelf vraagt? Ja hoor, dat komt wel goed. Ik heb op 7 februari weer een afspraak bij de bedrijfsarts en dan ga ik het voorstel ook met haar bespreken.

Woensdag 01-02-2012
Het gaat de goede kant op met Marga. Vandaag meld ik me voor 12 uur per week beter. Vanaf nu doe ik er per week 4 uur bij totdat ik weer op 100% hersteld zit. Als ik mijn mail doorneem bekijk ik ook even de wekelijkse vacaturekrant van mijn werk. Alsof ik er een voorgevoel van had. Tot mijn verbazing zie ik een vacature staan voor een kwaliteitsmedewerker. Deze vacature is nieuw en staat nu voor de eerste keer in de vacaturekrant. Ik lees hem goed door en mail de vacaturekrant door naar mijn privé email.

Wat hangt me nu weer boven het hoofd? Eerst had ik al van mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager gehoord dat mijn naam van de kantoorindeling is afgehaald en nu deze vacature. Betekent dit dat ik geschrapt ben als medewerker kwaliteit of betekent dit dat ik er een collega bij krijg? De nieuwe medewerker moet trouwens bereid zijn om op meerdere locaties werk te verrichten waaronder Alkmaar en dient in het bezit te zijn van een rijbewijs plus auto. Als ik hier navraag naar doe blijken ze inderdaad op zoek te zijn naar een medewerker met eigen vervoer en de geschikte opleiding om een kwaliteitssysteem op poten te zetten.

Ik verwacht niet dat ik hier iets over hoor van leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit of van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Communiceren is helaas niet hun sterkte kant. Net zoals ze mij doodgezwegen hebben tijdens mijn ziekte doen ze dit nu ook tijdens mijn re-integratie. Ik weet dat mijn interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager ze op de hoogte heeft gesteld van mijn re-integratie maar er komt geen enkele reactie. Zelfs die 5 kleine woordjes ....hoe is het met je.... krijgen ze blijkbaar niet over hun lippen en ook zelfs niet op papier in een email of zo.

Ik maak me weer veel te druk en dat moet ik niet doen. Ik voel dat ik weer een dikke bovenlip begin te krijgen. Het lijkt er verdacht veel op dat ik dit telkens krijg als er behoorlijke spanning is. Nou, al zie ik eruit als een aap, ik ga naar mijn werk morgen. Er is gelukkig nog werk voor de arbo coördinator wat ik kan doen en ik ben toevallig vandaag gevraagd voor wat ondersteuning bij het tekstverwerken in Word. Ik pak al het aangeboden werk aan maar ik pieker er niet over om zelf contact op te nemen met nummer 6 of 7.

Dinsdag, 07-02-2012
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Ik meld me voor 16 uur per week beter. Dit betekent dat ik vanaf nu 4 hele ochtenden aan het werk ben. Daar mag ik gerust trots op zijn al zeg ik het zelf. Ik heb een opbouwschema gemaakt waarin ik voorstel om er iedere week één uur per dag er bij te doen. Als het goed gaat zal ik dan half maart 100% hersteld zijn. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5, tevens case manager is het ermee eens. Nu de bedrijfsarts nog.

Ik heb weer een afspraak met de bedrijfsarts vandaag. Met mij gaat het heel erg goed. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen maar ik denk dat de nieuwe medicijnen hun werk doen. Ik kan weer slikken zonder erbij te hoeven nadenken. Op 2 maart moet ik weer voor controle in het AVL. Ik heb een opbouwschema gemaakt. Ze bekijkt het aandachtig en heeft geen bezwaren. Ik vraag of ze in het systeem kan zien of mijn gedeeltelijke herstelmeldingen al zijn verwerkt. Dat lukt niet helemaal.

We hebben het ook nog over mijn werkzaamheden van dit moment en de betrokkenheid (0,0) van mijn werkgever . Ik zeg dat ik er niet over peins om zelf contact met ze op te nemen. Ze weten dat ik er weer ben dus als ze me nodig hebben dan komen ze zelf maar. Ik verveel me nooit en besteed veel tijd aan de registratie van de transfer hulpmiddelen. Verder kan ik diverse mensen van dienst zijn met mijn administratieve ervaringen. Er ligt werk genoeg op deze locatie.

De bedrijfsarts wil graag voor mij bemiddelen met nummer 6 of 7 maar je kunt je net zo goed hier nuttig maken en geen slapende honden wakker maken. Ze adviseert me om gewoon lekker mijn ding te doen en de zorgen om mijn werkgever naast me neer te leggen. Zij zullen niet veranderen en daar kan jij toch niets tegen doen. Daar ben ik het helemaal mee eens en zo gaan we het doen.

Ik vraag of er nog verdere afspraken met haar volgen. Je mag altijd zo binnenlopen hoor als er iets is. Ik zeg dat ik het zelf prettiger vind om er een officiële afspraak van te maken. Dat vindt ze ook goed dus ik krijg binnenkort de uitnodiging wel in de bus. In april zal ze me nog één keer oproepen om te evalueren. Ik ontvang toevallig net een email van mijn ad interim leidinggevende nummer 5, tevens case manager. Ze is donderdag in Alkmaar en komt als het lukt even bij me langs. Ik mail meteen terug of ze dan een uitdraai van mijn gedeeltelijke herstelmeldingen mee wil nemen zodat ik zelf kan zien of alles juist is verwerkt. Al met al ben ik tevreden en heb lekker gewerkt vandaag.

Donderdag, 09-02-2012
Vandaag heb ik mijn case manager weer eens gesproken. Nu ze niet meer in Alkmaar zit zie ik haar niet zo vaak meer. We bespreken mijn gezondheid en mijn werkzaamheden.

Als ik thuis komt ligt de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Ze heeft keurig verwoord welke afspraken we gemaakt hebben. Er staat zelfs in de laatste zin bij prognose dat volledig herstel in eigen functie in maart 2012 zal zijn.

Dinsdag, 14-02-2012
Wat gaan de dagen snel om nu ik weer aan het werk ben. Het is verdacht stil aan de overkant. Ik heb nog steeds geen reactie uit Purmerend ontvangen. Niet van mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK, niets van leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en niets van de afdeling PSA. Geen bericht goed bericht in mijn geval denk ik dan maar. Ik ga lekker mijn eigen gang zolang het nog kan en meld me beter voor 20 uur in de week.

Woensdag, 15-02-2012
Alle varianten zijn al toegepast en misschien is dit doodzwijgen ook een methode om iemand af te voeren. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik een band opbouw met mijn leidinggevenden en collega’s in Purmerend want dat maakt het probleem "Marga" alleen maar groter. Mijn gevoel blijft me maar waarschuwen dat ik moet oppassen en alert  blijven. Ligt dat nu aan mij of ben ik te wantrouwend? Ook al lijkt dit beleid nergens op kun je natuurlijk zonder meer stellen dat geen beleid ook een beleid is.

Dinsdag, 21-02-2011
Gisteren heb ik de hele dag op bed gelegen. Bij het wakker worden vandaag merk ik het al. Het is nog niet veel beter. Ik baal er enorm van maar ik zie het niet zitten om zo naar mijn werk te gaan. Volgens de procedure moet ik me eerst ziek melden bij de receptie en daarna bij mijn leidinggevende. Tja!!!

Ik bel de receptie en zij gaan mij netjes weer volledig ziek melden. Toevallig staat net mijn casemanager ook aan de balie dus dat treft. Ik krijg haar aan de telefoon en zij vertelt dat ze vanmorgen bij binnenkomst door een heel ontvangstcomité is opgewacht. Niet alleen het Noro virus heerst maar ook één of ander longvirus.

Er zijn naast het personeel ook heel veel bewoners ziek. Vooral ouderen en zwakkeren zijn erg kwetsbaar. Het personeel moet een schort dragen en krijgt een mondkapje op om verdere verspreiding te voorkomen. Het wordt mij zelfs verboden om deze week nog op mijn werk te verschijnen. Ik voel me hondsberoerd en duik mijn bed weer in.

Vrijdag, 24-02-2012
De telefoon gaat. Het is de bedrijfsarts. Ik zie dat je weer volledig ziek bent, wat scheelt eraan? Ik vertel haar waarom ik thuis ben en vertel er meteen bij dat mij verboden is om deze week op mijn werkplek te verschijnen. Ja, dat is goed hoor maar daar bel ik niet voor. Ik heb een vraag van de afdeling PSA ontvangen. Zij willen in verband met je herstelmeldingen graag van mij weten hoe duurzaam het herstel is. Oké, dat wil ik zelf ook wel weten. Hoezo? is meteen de wedervraag. Nou, ik zou het heel fijn vinden als iemand mij kan vertellen of en zo ja wanneer ik weer geopereerd moet worden of ziek word.

Ik bel je even omdat ik ze wil antwoorden dat er een kans is dat je weer opnieuw uit zult vallen maar dat dat niet met zekerheid te voorspellen is. Ben je het daar mee eens, ik zal er ook een kopie van naar jou sturen. Ja hoor, stuur maar op. Dus toch nog een reactie van de overkant. Ik moet dit telefoontje even laten bezinken.

Zondag, 26-02-2012
Het telefoontje van vrijdag blijft door mijn hoofd spoken en het lontje is behoorlijk kort. Moet ik me dus weer druk gaan maken over mijn positie in dit bedrijf. Het hele scenario maalt weer door mijn hoofd. Iedere associatie met mijn werk roept misselijkmakende weerzin op en het liefst kom ik er nooit meer. Helaas heb ik die keus niet. Volgens de nieuwe wetgeving zit de WIA er niet in voor mij, daar mankeer ik te weinig voor. Ook de financiële middelen om zelf ontslag te nemen heb ik niet. Het enige wat mij rest is dus zolang mogelijk stand proberen te houden.

Toen ik op 26 juni 2011 de eerste keer op consult kwam bij deze nieuwe bedrijfsarts heb ik haar al gezegd dat dit zou gebeuren. Toen sprak ze mij tegen en zei geen enkele reden te kunnen bedenken waarom ik niet 100% hersteld gemeld zal worden. Bij mijn 2e consult op 12 juli 2011 hebben wij deze conversatie herhaald. We zijn uitgebreid ingegaan op alle voor en nadelen die er voor de werkgever zijn wanneer ik voor een klein deel ziek zou blijven staan. Ook nu weer wuift ze mijn twijfel weg. Daar is echt geen reden toe zegt ze en ik kan me rustig gaan toeleggen op 100% herstel.

Nou, dat heb ik dus gedaan. Ik heb alles op alles gezet om weer met een instelling zo positief als mogelijk is mijn werk op te bouwen. Het valt niet mee maar met wat hulp is het te realiseren. Mijn collega's op de gang zijn stuk voor stuk heel aardig en behulpzaam en steunen mij vaak zonder dat ze het zelf beseffen door hun glimlach of schouderklopje.

Dinsdag, 28-02-2012
Ik ben weer opgeknapt en ga weer werken. Ik meld me voor 24 uur in de week beter. Een weekje later doe ik er weer 4 uur bij. Op 6 maart meld ik me voor 28 uur beter. Het werken valt me best wel zwaar. Van dinsdag tot vrijdag werk ik nu 7 uur per dag. Dat is veel, maar wat er ook gebeurd ik wil voor het einde van de maand volledig hersteld zijn en op 34 uur werken zitten. Er is zo ondertussen een machtsstrijd aan de gang tussen mijn werkgever en mij. De werkgever wil mij ziek houden en ik vecht voor herstel.

Vrijdag, 09-03-2012
Gelukkig, het is weer weekend. Even bijkomen, dat heb ik hard nodig. Het is heel erg zwaar om weer zoveel uur te werken. De wet en regelgeving verplicht mij echter om koste wat het kost aan het werk te blijven.

Als ik voor een deel ziek blijf staan en dan weer opnieuw ziek word dan mag mijn werkgever mij 2 jaar na de eerste ziektedag ontslaan. Misschien dat ik dan na enige tijd voor een klein percentage in de WIA (vroeger WAO) kan komen bijvoorbeeld van 0 tot 35%. Bij dit percentage ontvang je geen uitkering van het UWV.

Voor dit deel kan ik dan na herstel een WW uitkering aanvragen want bij mijn huidige werkgever kom ik er vast niet meer in. Er is flink gekort op de uitkeringen. Met mijn arbeidsverleden heb ik recht op de maximale periode van ongeveer 3 jaar WW uitkering. Daarna wordt het gezamenlijke inkomen aangevuld tot niet meer dan het bijstandsniveau. Dat zou weer als gevolg hebben dat mijn volledige inkomen wegvalt en we daardoor ons huis niet meer kunnen betalen en in de financiële problemen komen.

Ik heb tot nu toe mijn hele leven gewerkt en premie betaald. Helaas zijn de sociale voorzieningen al door anderen opgeslokt en kan ik er zelf geen gebruik meer van maken. Een slechte zaak vind ik zelf. Op dit moment kan ik mijn werkuren echt niet meer opvoeren. Zolang ik op het werk ben gaat het wel maar als ik eenmaal thuis ben dan ben ik bijna comateus. Ik blijf nog even op 28 uur zitten.

Ik denk dat ik tegen een burn-out aanzit. Het gebeurt steeds vaker dat ik kapot thuis kom. Ik kan er geen tegenwerking meer bij hebben en heb mijn handen vol aan mijn herstel. Zolang ik op mijn werk ben gaat het wel maar als ik thuis kom merk ik pas hoe moe ik ben. Ik kan niets meer hebben en moet regelmatig huilen van vermoeidheid. Iedereen zegt ook maar dat ik er zo goed uitzie. Ja, wat een weer. Ik heb door het vasthouden van vocht door de medicijnen een behoorlijk gevuld hoofd. Mijn hoge bloeddruk voegt daar nog een paar gezonde rode wangen aan toe. Ik had beter mijn been kunnen breken. (in alle opzichten, lol)

Er zijn enkele mensen die weten dat ik mijzelf moet zien te vermaken en geen werk aangeleverd krijg. Niet van leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK maar ook niet van leidinggevende nummer 7, hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Als iemand vraagt wat ik nu zoal doe op een dag zeg ik dat ik diverse afdelingen ondersteun met mijn administratieve diensten en dat het mij niet uitmaakt wat ik moet doen. Het wordt tenslotte iedere dag weer opnieuw 5 uur zeg ik dan stoer. Ik moet doorgaan alsof er niets aan de hand is en aan niemand iets laten merken maar "mijn harde schijf is helemaal vol".

Mijn werkgever mag dan aangeven dat ik vaak ziek ben maar ze vergeten erbij te zeggen dat ik in de bedoelde periodes wel zoveel mogelijk gewerkt heb. Meermalen zelfs tot 100% herstel. Ik zal God op mijn blote knieën danken als ik niet meer naar mijn werk hoef. Ik ben er helemaal klaar mee en heb wel genoeg gezien om überhaupt nog te willen werken. Mijn werkgever wil graag van mij af. Nou dat is geheel wederzijds! Wat mij betreft mogen ze me voor een flink bedrag uitkopen maar ik ben bang dat ik daar net niet belangrijk genoeg voor ben.

Dinsdag, 06-03-2012
Ik doe maar net alsof ik gek ben en doe er weer 4 uur bij. Ik zit nu op 28 uur werken per week. Met verschillende mensen bespreek ik het gedrag van mijn werkgever en we komen allemaal tot dezelfde conclusie. Niemand durft zijn mond open te trekken omdat men stuk voor stuk bang is voor de gevolgen. Zo gaat het nu altijd! Er schijnt een ware angstcultuur te heersen in Purmerend. Men spreekt nu al over het vertrek van de algemeen directeur en hoopt dat het daarna beter zal gaan. Dit vertrek is over ongeveer 2 jaar.

Ik maak duidelijk dat ik niet kan begrijpen dat mensen hun werk blijven doen terwijl ze weten dat er dingen gebeuren die niet juist zijn. Dan kun je jezelf toch nooit meer recht in de ogen kijken? Of is het zo dat de mensen daar echt niet beter weten en alles geloven en doen wat ze voorgeschoteld krijgen?
In dat geval wordt het tijd dat men eens ernstig gaat twijfelen aan de kwaliteiten van het bedoelde personeel in de ondersteunende diensten. Ook komen we tot de conclusie dat het voor mij het beste is dat ik ten opzichte van mijn werkgever een afwachtende houding aanneem en lekker mijn eigen ding ga doen op de locatie in Alkmaar. Zolang ze in Purmerend maar niet geconfronteerd worden met mijn persoontje is er ook geen probleem en hoeft niemand een beslissing te nemen.

Er komen voorbeelden voorbij van mensen die tegen het beleid ingingen en die nu hun baan kwijt zijn. Ook van iemand die in een bepaalde projectgroep zat en niet meeging met de genomen besluiten is botweg uit deze groep gezet.

Donderdag, 8 maart
Ik heb nog een leuk verhaal van iets wat ik gelezen heb eerder deze week. In de digitale gids van mijn werk wordt 1x per maand geschreven welke nieuwe procedures, werkbeschrijvingen of formulieren er zijn en waarom. Iets wat natuurlijk meteen mijn interesse wekt. Als ik de nieuwe artikelen doorblader lees ik de procedure wanneer men in aanmerking kan komen voor een beeldschermbril en hoe men de kosten van een beeldschermbril kan declareren.

Laat ik nu in november 2011 een speciale beeldschermbril gekocht hebben en voldoen aan de voorwaarden. Volgens artikel 5.11 van het Arbo besluit en artikel 44 van de Arbowet is de werkgever verplicht de kosten van deze bril te dragen. Nou, het moet me vast wel lukken om de afdeling PSA weer eens op stang te jagen. Ik download het daarvoor bestemde declaratieformulier en vul het in. De rekening en het betalingsbewijs voeg ik erbij. Mijn case manager ondertekent het alvast.

Daarna stuur ik het formulier naar mijn vermeende leidinggevende nummer 7, hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Voor de zekerheid mail ik nog even. Ter verificatie dat het echt om een beeldschermbril gaat laat ik de nota van mijn gewone bril aan mijn case manager zien zodat ze kan bevestigen dat het echt een beeldschermbril is. Ik heb namelijk eerst een gewone bril gekocht en 2 weken later de beeldschermbril. De vergoeding is maximaal € 172,00. Ze zullen vast wel iets verzinnen om het niet te hoeven uitbetalen. Wordt vervolgt.

Mijn vermeende leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten heeft tegen mijn casemanager gezegd dat de afdeling PSA twijfelt aan de duurzaamheid van mijn herstel. Daar gaan we weer! Bestaat er überhaupt iemand die kan stellen duurzaam arbeidsgeschikt te zijn? Het is waar, ik heb enkele ziekteperiodes meegemaakt en de kans bestaat dat ik ergens in de toekomst opnieuw geopereerd moeten worden maar dit is niet met zekerheid te stellen.

En stel dat ik wel weer geopereerd moet worden, wanneer dan? Binnen 14 dagen, binnen een jaar of over 10 jaar? Wie het weet mag het zeggen want ikzelf en ook mijn specialist kunnen dit niet voorspellen. Als de afdeling PSA en mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK dit zonder enige medische kennis en inhoudelijke informatie wel kunnen, vind ik dat heel knap.

Donderdag, 15-03-2012
Er is alweer een week om en mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten heeft nog niet gereageerd op mijn verzoek voor de vergoeding van de beeldschermbril. Dan ontvang ik halverwege de middag toch een reactie van haar. Het is de eerste keer sinds mijn ziekmelding dat ik iets van haar hoor. Jawel hoor, deze email loopt dan ook weer over van belangstelling. Hieronder haar antwoord, en voor alle duidelijkheid, dit is de complete email:

>>>  15-3-2012 15:31 >>>
Is ondertekend en verstuurd.
groeten.

Woensdag, 21-03-2012
Na de koffie en het wegwerken van wat lopende zaken ga ik eens kijken wat er in mijn mail box zit. Wat verrassend, alweer een email van mijn vermeende leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit. Het is een uitnodiging voor een gesprek op a.s. maandag 25 maart in de kamer van leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K. In dit gesprek wil men de duurzaamheid van mijn herstel bespreken.

Er wordt grof geschut ingezet. Bij dit gesprek zullen de volgende personen aanwezig zijn: Leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK, leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit, een HRM adviseur die ik niet ken en mijn persoontje.

Gaan ze mij nu intimideren? Het is een bewezen feit dat mensen altijd zekerder en sterker zijn als zij een gesprek op hun eigen vertrouwde plek hebben. Een gesprek op de kamer van de directeur is dus hun 1e winst. Het uitnodigen van meerdere "belangrijke" mensen is hun 2e winst. Wie zal ik eens meenemen?

Waarom nodigen zij mij nu precies uit op mijn vrijde dag (ik ben de laatste 15 jaar altijd vrij op maandag) en waarom op zo'n korte termijn? De bedrijfsarts is er altijd op dinsdag dus daar kan ik niet mee overleggen. Zou dat toeval zijn? Ik krijg niet lang de tijd om na te denken. Een minuutje na het openen van mijn email (de tijd van het lezen van de email kan de afzender zien) belt mijn vermeende leidinggevende nummer 7 tevens hoofd afdeling kwaliteit mij.

Zij: Ik heb je een email gestuurd heb je deze ontvangen?
Ik: Ja hoor.
Zij: Naar aanleiding van de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts willen we graag met je praten over de duurzaamheid van je herstel. stotter, stotter.
Ik: Okè.
Zij: Ja, want de bedrijfsarts heeft de afdeling HRM over de duurzaamheid van je herstel geïnformeerd. Zij hebben dit weer aan mij doorgegeven met de vraag over hoe nu verder. Eh, en ik weet nog van de vorige keer dat er wat problemen waren over je herstel. En eh ik weet ook niet zo goed hoe het allemaal gaat. Daarom heb ik aan leidinggevende nummer 6, tevens directeur ATP & HRM advies gevraagd. Nu gaat alles via de mail maar we willen het graag in een gesprek toelichten, stotter, stotter. (ja, ik zou ook stotteren als ik zo'n verhaal moest ophangen. Ik en de oplettende lezer, weet dat het anders is gegaan maar ik geef geen reactie.)

Ik: Oh, alleen kan ik maandag niet.
Zij: Kan je niet?
Ik: Nee, maandag is mijn vrije dag en dan heb ik andere bezigheden.
Zij: Oh ik wist niet dat je op maandag altijd vrij bent.
Ik: Ja dat ben ik al jaren
Zij: Ja, eh, eh dan moet ik maar aan de secretaresse van dhr. .. vragen of zij een andere afspraak kan plannen.
Ik: Ja.
Zij: Nou, ik zal kijken of het lukt en dan hoor je het nog wel.
Ik: Okè.
Zij: Doeg.
Ik: Doeg.

Na dit gesprek zit ik te trillen als een rietje en moet moeite doen om niet in tranen uit te barsten. Dat gaat weer een hele strijd worden maar eigenlijk wist ik dat al. Eerst Leo bellen. Potverdorie hij is er niet. Ik ga een bakkie koffie halen en probeer het nog een keer. Weer wordt er niet opgenomen. Dan bel ik zijn mobiel maar hij loopt in de bouwmarkt. Ik zeg dat ik later terug bel. In de tussentijd schrijf ik een verslagje over het gesprek. Ik merk dat het helpt en tegen de tijd dat alles op papier staat ben ik weer rustig.

Ik heb contact met mijn case manager en er volgt een mailwisseling met goede adviezen. Omdat zij niet mijn officiële leidinggevende is zal zij niet bij het gesprek aanwezig zijn. Later bedenk ik me dat zij in haar functie als case manager juist wel bij deze afspraak hoort te zijn. Van werken komt niet veel meer. Ik moet vanmiddag even met mijn moeder naar een afspraak en daarna ga ik naar huis.

Ik heb nog niet eens mijn jas uit als de telefoon al gaat. Het is mijn case manager. Zij is inmiddels op de hoogte van de afspraak. Mijn vermeende leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten heeft haar gebeld omdat ze mij niet kan bereiken. Ze wil mij niet thuis bellen. De afspraak is verzet naar morgenmiddag, of ik dan kan. Ja hoor, doe maar.
We praten nog wat na over een aantal zaken. Zij heeft inmiddels gehoord dat het niet op prijs wordt gesteld als ik iemand meeneem naar het gesprek. Om de boel niet meteen op scherp te zetten adviseert ze mij om zonder Leo het gesprek in te gaan. Als collega en case manager wil zij wel met mij mee en van dat aanbod maak ik dankbaar gebruik.

Enfin, het houdt de gemoederen weer aardig bezig en Leo en ik praten er lang over. Ik denk dat ze mij morgen wat onder druk willen zetten om mij zover te krijgen dat ik gedeeltelijk ziek blijf staan. Of misschien zullen ze mij wel proberen te chanteren en dat ze mij alleen hersteld melden als ik naar Purmerend wil om te werken. Spannend! De afspraak is om 14.30 uur.

Vanavond blader ik eens door mijn digitale archief. Er staat mij iets bij over een rechtszaak voorafgegaan door een aantal Kamervragen. Joepie, binnen 10 seconden gevonden. Ik heb verschillende actuele rechtspraken in mijn archief zitten. Meer interessant zijn de Kamervragen die gesteld zijn in de 2e kamer. De antwoorden van minister Kamp (de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid) over het arbeidsongeschikt melden voor enkele procenten, spreken voor zich.

ah-tk-20102011-3578
ISSN 0921 - 7398
’s-Gravenhage 2011Tweede Kamer der Staten-Generaal 2
Vergaderjaar 2010–2011 Aanhangsel van de Handelingen vragen gesteld door de leden der Kamer, met de daarop door de regering gegeven antwoorden
3578

Vragen van het lid Omtzigt (CDA) aan de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid over arbeidsongeschikt melden voor enkele procenten (ingezonden 15 augustus 2011). Antwoord van minister Kamp (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) (ontvangen 8 september 2011).

Vraag 1
Heeft u kennisgenomen van de uitspraak van de rechtbank Zwolle-Lelystad van 22 juli 2011, waarin de rechtbank bepaald heeft dat een werknemer volledig hersteld verklaard dient te worden bij werkhervatting en niet voor één of enkele procenten ziek gemeld kan worden om zo de Wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen (WIA) termijnen door te laten lopen (in het laatste geval loopt de wachttijd voor de WIA door)?
Antwoord:
Ja.

Vraag 2
Deelt u de mening dat een werknemer die zijn werk volledig hervat heeft en niet voor één of enkele procenten ziek gemeld mag worden en zeker niet voor maanden? Zo nee, waarom niet?
Antwoord:
Ik deel uw mening in die zin dat een werknemer die na een ziekteperiode de bedongen arbeid volledig heeft hervat, niet administratief voor één of meer procenten arbeidsongeschikt kan worden gelaten. De op schrift gestelde situatie is dan immers niet in overeenstemming met de werkelijke situatie.

Vraag 3
Hoeveel werknemers en (semi-)ambtenaren zijn op dit moment «voor 1 of enkele procenten» (maximaal 5 procent) arbeidsongeschikt gemeld bij de arbodiensten?
Antwoord:
Er wordt geen landelijke registratie bijgehouden over het ziekteverzuim. Wel vindt door het CBS en TNO jaarlijks een onderzoek plaats naar de arbeidsomstandigheden van werknemers in Nederland. In deze Nationale enquête arbeidsomstandigheden (NEA) wordt aan werknemers wel gevraagd of, en zo ja, hoe vaak zij in het afgelopen jaar hebben verzuimd en om hoeveel werkdagen het naar schatting ging, maar niet de mate waarin men per dag heeft verzuimd. De dagen waarop men gedeeltelijk heeft verzuimd vanwege ziekte, tellen volledig mee als verzuimdagen.

Vraag 4
Op welke wijze zult u er zorg voor dragen dat de praktijk dat werknemers die hun eigen werk volledig hervat hebben, niet ziek gemeld blijven?
Antwoord:
In de casus waarover de rechtbank Zwolle-Lelystad een beslissing nam, bestond er tussen de werkgever en werknemer verschil van mening over de vraag of, en zo ja, vanaf welke dag de werknemer de bedongen arbeid weer volledig kon verrichten en of dat herstel een duurzaam karakter had. Omdat de arboarts dat laatste betwijfelde stelde hij aan de werkgever voor om de werknemer voor 1 of enkele procenten arbeidsongeschikt te laten om zo te onderzoeken of de werknemer inderdaad probleemloos zijn werk kan verrichten. Dat laatste werd door de werkgever aldus uitgelegd dat de arboarts feitelijk aangaf dat de werknemer nog niet (volledig) arbeidsgeschikt was. De werknemer was het daar niet mee eens. Er was dus sprake van een inhoudelijk verschil van mening tussen werkgever en werknemer. Dat valt met regelgeving niet te voorkomen. Wel is nodig dat meningsverschillen kunnen worden beslecht door een onafhankelijke en onpartijdige instantie. In dit geval bestaat daarvoor een speciale, laagdrempelige voorziening doordat het UWV om een second-opinion kan worden verzocht (zie ook antwoord 7).

Vraag 5
Kunt u per sector (wellicht op basis van informatie van de arbodiensten) in Nederland aangeven welk percentage werknemers voor een percentage van 1% tot 10% is ziek gemeld bij het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekering (UWV)?
Antwoord:
De werkgever dient een werknemer uiterlijk na 42 weken ziek te melden bij het UWV. De Ziektewet (ZW) kent, evenals het Burgerlijk Wetboek (BW), niet het onderscheid tussen gedeeltelijke en volledige arbeidsongeschiktheid. Een werknemer is wel of niet arbeidsongeschikt. Als een werknemer zijn arbeid niet volledig kan verrichten, dan wordt hij voor de ZW en het BW als arbeidsongeschikt aangemerkt. Een werkgever behoeft daarom aan het UWV enkel te melden dat een werknemer arbeidsongeschikt is, en dus niet of er sprake is van gedeeltelijke of volledige arbeidsongeschiktheid. Er bestaan dan ook geen cijfers over het aantal werknemers dat gedeeltelijk arbeidsongeschikt is gemeld bij het UWV.

Vraag 6
Neemt u in overweging om werkgevers te verplichten om hun werknemers ten minste één maal per drie maanden schriftelijk te informeren over hun door de arbo-arts vastgestelde (mate van) geschiktheid voor eigen werk? Zo nee, neemt u dan in overweging te bevorderen dat werknemers beter en vaker schriftelijk geïnformeerd worden over hun (al dan niet volledige) geschiktheid voor eigen werk? Zo ja, op welke wijze?
Antwoord:
Op grond van de Regeling procesgang eerste en tweede ziektejaar dient de werkgever in overleg met de werknemer een plan van aanpak op te stellen. In dit plan van aanpak dient onder meer te worden opgenomen welke activiteiten door de werkgever en werknemer zullen worden ondernomen gericht op inschakeling in de arbeid, de daarmee te bereiken doelstellingen en de termijnen waarbinnen die doelstellingen naar verwachting worden bereikt. Dit plan van aanpak dient periodiek te worden geëvalueerd. De werkgever dient dit plan van aanpak op schrift te stellen en onverwijld een afschrift aan de werknemer te geven. Naar mijn mening wordt de werknemer zodoende voldoende geïnformeerd over de wijze waarop zijn terugkeer in het arbeidsproces wordt bevorderd, meer in het bijzonder of, en zo ja, wanneer de werknemer naar verwachting weer de bedongen arbeid volledig kan verrichten.

Vraag 7
Is er een wijziging van wet- en/of regelgeving gewenst naar aanleiding van het vonnis van de rechtbank Zwolle-Lelystad van 22 juli jongstleden?
Antwoord:
Naar mijn mening vormt de betreffende casus geen aanleiding om de bestaande wet- en regelgeving aan te passen. Zoals gezegd was in die casus sprake van een verschil van mening tussen werkgever en werknemer over de vraag of, en zo ja, vanaf welke dag de werknemer de bedongen arbeid weer volledig kon verrichten en of dat herstel een duurzaam karakter had. Voor dit soort meningsverschillen is de mogelijkheid van een second-opinion bij het UWV gecreëerd. Uit de casus blijkt dat de werknemer van die voorziening gebruik heeft gemaakt. De second-opinion leidt er in veel gevallen toe dat de werknemer het verschil van mening niet aan de rechter behoeft voor te leggen, omdat de werkgever het deskundigenoordeel van het UWV volgt. Dat de werkgever dat in deze casus niet heeft gedaan, is geen reden om het huidige systeem van rechtsbescherming te wijzigen.