De bedrijfsarts

Dinsdag, 29-03-2016
Zo, dat was een pittig gesprekje vandaag. Bij binnenkomst krijg ik meteen de complimenten dat ik er zo goed uit zie. Veel beter dan de vorige keer. Waar heb ik dat eerder gehoord??? Ze kijkt in de computer naar haar aantekeningen van de vorige keer. Hoe gaat het met eten val je nog steeds af? Gelukkig niet, het kost me wel moeite maar ik blijf op gewicht. Ik ben een heel klein beetje aangekomen maar als ik een dag slecht eet is het er weer af. Tja, daar zal je mee moeten leren leven dat is het ergste niet.

En je speeksel en je gebit? Ik vertel dat mijn gebit door de mondhygiëniste in de gaten gehouden wordt en dat het speeksel iets teruggekomen is maar waarschijnlijk op dit niveau zal blijven. Fluorbehandelingen doe ik nog steeds dagelijks en 's nachts word ik nog steeds meerdere keren wakker van de droge mond.

Ben je nog op controle geweest? Nee, ik moet 10 mei pas weer, de controles zijn om de 3 maanden. Oh, eerst was het om de 2 maanden, dan gaat het dus goed? Voor zover ik weet wel maar de eerste 3 jaar blijven de controles wel iedere 3 maanden. En je tennist ook weer, gaat dat goed? Volgende week ga ik het voor het eerst weer proberen want dan start het zomerseizoen, ik ben benieuwd hoe dat gaat.

Hoe is het werken gegaan? Ik ben blijven steken op 14 uur. Ik heb gemerkt dat 4 x 3 uur achter elkaar werken genoeg is. Daarna ben ik moe en kan me niet meer goed concentreren. Toen heb ik besloten om de resterende uren thuis te werken maar dat lukt niet. De psychische druk dat ik nog moet werken op de dag dat ik al gewerkt hebt is te groot. Ik krijg hoofdpijn en word er chagrijnig van. Toen ben ik op zaterdag of zondag thuis gaan werken maar dat vind mijn man niet goed. Ik heb nu bedacht om wat eerder te beginnen in plaats van langer door te gaan, om te kijken of ik dan wel 3,5 uur kan werken.

Ik zou je aanraden om de uren in ieder geval hier te werken in plaats van thuis en dit dan toch langzaam op te bouwen. Je zult je toch aan het opbouwschema moeten houden en dat heb je niet gedaan terwijl het best haalbaar is om weer volledig aan de slag te gaan. Het werken gaat goed, er zijn geen problemen op het werk of met collega’s, je kunt het huishouden doen, wandelen tennissen en boodschappen doen. Als je dat allemaal kunt kun je wel werken ook. Er is geen enkele reden waarom je niet meer dan 3 uur achter elkaar zou kunnen werken. Medisch gezien kan ik dat niet onderbouwen. Je zal gewoon weer aan het werk moeten. Ik blijf bij mijn advies dat je best kunt opbouwen tot volledig werken.

Ik raak lichtelijk geïrriteerd. Natuurlijk kan ik deze dingen doen maar wel gedoseerd. Mijn man doet de boodschappen en helpt in het huishouden. Als ik ’s morgens wat in huis gedaan heb ga ik niet ’s middags ook nog dingen ondernemen. Het is of het één of het ander. Bovendien is 3 uur werken achter elkaar voor mij al heel veel, ik kan me dan ook niet meer goed concentreren. Ik kan er niets aan doen en doe mijn uiterste best maar op is op. Ik slaap ook nog steeds iedere middag een paar uur. Ook daar heeft ze een antwoord op: ”Ik ben ook moe als ik 3 uur gewerkt heb. Een normaal mens kan ook niet 3 uur achter elkaar achter de computer zitten. Ja, maar als ik werk dan wil ik die uren ook productief zijn en dat lukt niet langer. Dan ga je maar wat vaker een kopje koffie drinken of een rondje lopen. Het gaat erom dat je er bent en niet om wat je doet”.

Maar als ik aan het werk ben wil ik niet alleen maar aanwezig zijn maar wil ik ook mijn werk goed doen! Ondertussen raak ik behoorlijk geïrriteerd en zeg dat ook. Ik ben het zo zat om dit iedere keer weer opnieuw te moeten uitleggen. Het is zoals het is, ik doe mijn uiterste best maar ik ben niet van plan om net zoals in het verleden alles op alles te zetten om alleen maar te kunnen werken. Ik heb ook nog een leven naast het werk en dat is net zo belangrijk.

“Oké, maar daar speelt natuurlijk ook je ervaring met de werkgever een rol in en die problemen zijn er nu niet, dat zeg je zelf. Concentratie en werk moet je opbouwen en als we dat langzaam doen zie ik daar echt geen problemen in. Nogmaals, 1 uur per 2 weken opbouwen is niet te veel stelt echt niets voor. Als je het daar niet mee eens bent dan moet je maar een deskundigenoordeel bij het UWV aanvragen. Als zij het wel met jou eens zijn dan is dat zo maar mijn advies is gewoon weer aan het werk. Wie is je leidinggevende ook al weer, dan zal ik haar eens bellen. Heb je haar telefoonnummer? Nou, dat weet ik echt niet uit mijn hoofd natuurlijk maar ze werkt op locatie Purmerend. Goed, dan zal ik haar bellen en mijn advies op papier zetten. Ik kan gaan!

Nu heb ik alleen dit verslagje maar getypt (ja ja, tijdens werktijd) en heb het alweer helemaal gehad. Ik zit met hoofdpijn achter mijn bureau. Maar ja, ook dat is logisch hè naar zo’n gesprek. Daar moet je maar mee leren omgaan zou de bedrijfsarts zeggen.

Ik ben net klaar met het typen van dit verslag als de telefoon gaat. Mijn leidinggevende belt me net om te vertellen dat ze net gebeld is door de bedrijfsarts. Het was een heel onplezierig gesprek en de bedrijfsarts is kwaad dat we haar advies niet opgevolgd hebben. De bedrijfsarts vertelde dat haar adviezen medisch onderbouwd zijn en dat de komende weken een opbouw naar 20 uur werken voor mij zeker haalbaar is.

Mijn leidinggevende zegt dat ze de opbouw van 1 uur erbij per week geen goede opbouw vind omdat dat volgens haar te snel gaat voor mij. Zeker nu gebleken is dat ik op 14 uur ben blijven steken. Hier werd de bedrijfsarts boos om en vindt dat mijn leidinggevende niet op de stoel van de arts kan gaan zitten. Ja maar het is toch een advies wat u geeft, dat is toch niet bindend zegt ze nog. Dat ik bij 14 uur gestopt ben met het verder opbouwen is onzin volgens de bedrijfsarts.

Als we haar advies niet opvolgen dan heeft mijn werkgever te weinig moeite gedaan om mij weer aan het werk te krijgen en zal door het UWV een boete krijgen opgelegd in de vorm van nog een jaar het loon doorbetalen.
Het enige wat we kunnen doen als we haar advies niet op willen volgen is een deskundigenoordeel aanvragen. Dit hadden we volgens de bedrijfsarts meteen al moeten doen op het moment dat we besloten om haar advies niet op te volgen. Daar zijn we nu wat laat mee en dat is onze schuld!!!

Mijn leidinggevende zegt dat ze diverse keren naar het ziekteverzuim bureau heeft gebeld om contact met haar op te nemen en dat er een terugbel notitie is gemaakt. Daar wist de bedrijfsarts niets van. Ik moet het eerst proberen en niet bij de eerste tegenslag stoppen met opbouwen. Mijn leidinggevende heeft maar niets meer gezegd want ze kreeg er geen speld tussen. Ze zal dit gesprek melden en bespreken met haar leidinggevende; de directeur.

Woensdag 30-03-2016
Ik lig de hele dag te malen, te woelen en te draaien. Ik kan er maar niet over uit dat na alles wat ik heb meegemaakt en waar ik iedere dag nog steeds grote gevolgen van ondervind zo behandeld word. Als de wekker gaat heb ik het gevoel niet geslapen te hebben en ben geestelijk niet in staat om naar mijn werk te gaan. Ik heb het helemaal gehad.

Leo begrijpt me en ik meld me ziek. Ik bel ook de huisarts om een afspraak te maken voor een gesprek. Ik doe van alles om te herstellen maar blijkbaar is het niet genoeg. Ik wil van hem weten of ik me echt zo aanstel. Zelf denk ik van niet. Heb ik misschien inderdaad (meer) psychische hulp nodig? Moet de antidepressiva weer worden opgehoogd? De medicijnen voor de hartkloppingen zijn vorige maand nog opgehoogd, moet dit nog hoger? Kan ik nog meer doen om de verslechtering van mijn gebit tegen te gaan?  Kan ik nog meer doen om mijn energie verder op te bouwen? Kan ik nog meer doen om mijn speekselklieren weer te laten werken? Kan ik nog meer doen om die irritante vermoeidheid tegen te gaan? Kan ik nog meer doen zodat ik weer normaal kan eten en slikken? Kan ik nog meer doen zodat ik weer volledig kan werken?

Kortom, ik dacht dat ik goed bezig was maar twijfel nu aan alles. Als ik in de spiegel kijk zie ik een oude vrouw die hondsmoe is en 35 kilo aan gewicht verloren heeft. In één jaar tijd ben ik zo grijs als een duif geworden en de glans is uit mijn ogen verdwenen.

Donderdag 31-03-2016
Ook nu heb ik weer een slechte nacht. Het inslapen lukt niet. Het gesprek met de bedrijfsarts blijft maar door mijn hoofd spoken. Ik doe zo mijn best maar het is blijkbaar niet genoeg. Toch moet ik me morgen beter melden voor 15 uur per week want de ondertoon van het gesprek was dreigend genoeg.

Ik moet een deskundigenoordeel bij het UWV vragen als ik me niet aan haar advies hou om mijn werkbare uren uit te breiden. In verband met de naderende WIA keuring is dit niet verstandig want ik kan haar beter niet tegen me krijgen. Op een juridische site hierover heb ik gelezen dat deze keuring meestal niet in het voordeel werkt. Het advies van de bedrijfsarts weegt zwaar en wordt vaak overgenomen. Hoewel het deskundigenoordeel niet bindend is zal een rechter dit oordeel ook vaak wel volgen. Zelfs als de huisarts of specialist van mening is dat ik niet zoveel kan werken heeft de bedrijfsarts het laatste woord.

Ik krijg er hartkloppingen van. In het verleden heb ik telkens weer en ook wel eens ten koste van mijn gezondheid, alles op alles gezet om weer voor 100% hersteld gemeld te worden. Ik heb daar veel tegenwerking bij ondervonden. Ook nu heb ik het idee dat mijn werkgever mij graag in de WIA ziet belanden. Ik heb de energie niet om daar weer tegenin te gaan. Ik kan het niet meer opbrengen en heb genoeg aan mijzelf. Dat gaat nu voor en bovendien is Leo er ook nog. Die verdient ook iemand die nog energie heeft om er ook voor hem te zijn.

Marga, maak je niet zo druk. Dat is niet goed voor je, zeg ik tegen mezelf maar ik kan er niets aan doen. De bedrijfsarts wil ook graag haar baantje houden, ze is er voor opgeleid om mij te overbluffen en te doen voorkomen alsof mijn ziekte en beperkingen niets voorstellen. Het is nu eenmaal haar job om mij voor zoveel mogelijk uren aan het werk te sturen. Ik weet het allemaal best maar ik ben niet assertief genoeg om mij tijdens het gesprek genoeg te verdedigen.

Om 3 uur ga ik er maar uit. Het heeft geen enkele zin om nog langer in bed te blijven. Leo slaapt als een os en heeft gelukkig niets in de gaten. Het is niet de manier maar ik schenk mezelf een groot glas wijn in. Misschien kan ik dan wel slapen straks. Ondertussen ga ik alvast een email typen voor mijn leidinggevende waarin ik vertel dat ik mezelf voor 15 uur per week hersteld ga melden. Die kan ik dan morgenvroeg meteen versturen. Ik doe nog een spelletje en ga pas na vieren naar bed. Gelukkig val ik nu snel in slaap.