Jubileum
Op 1 februari 1993 start mijn dienstverband bij het toenmalige verzorgingshuis. Destijds werd dit nog gewoon een bejaardentehuis genoemd en was je geen uitzondering als je op 65 jarige leeftijd een kamer wist te bemachtigen.
Ik ben aangenomen als boekhoudkundig medewerker en met mijn Praktijkdiploma Boekhouden kon ik mij goed redden. Steeds meer assisteerde ik ook de salarisadministratie, Daarom heb ik het Praktijkdiploma Salarisadministrateur heb gehaald. Enkele jaren later werd besloten een nieuw salarispakket aan te schaffen. Ik mocht ook mijn aandeel leveren en beet me er helemaal in vast. Voor ik het wist was ik boekhoudkundig medewerker af en werkte mijn volledige werkweek als salarisadministrateur. Er was veel contact met de personeelsadministratie zoals dat toen nog heette. Vanaf de datum in dienst tot en met de periode dat ik werkte als salarisadministrateur was de leukste tijd van mijn werkzame periode.
Stilstand is achteruitgang en in 2003 zijn we verhuisd naar een pand van een voormalig ziekenhuis. Dit monumentale pand is gedeeltelijk gerenoveerd en er zijn 2 prachtige woontorens nieuw gebouwd. Inmiddels zijn we behoorlijk uitgebreid qua bewoners en personeel.
Mijn 12,5 jarig dienstjubileum in 2005 hebben we uitgebreid gevierd. Samen met de collega's en leidinggevende zijn we naar de Griek geweest waar Leo en ik verwend zijn met een heerlijk etentje en prachtige cadeaus. Tja, toen was geluk nog heel gewoon.
Vanaf 2007 is er een gigantische ommekeer voor iedereen. De huidige directie is er inmiddels niet meer en er wordt een fusie aangegaan met mijn huidige werkgever. De grote schoonmaak begint, mensen worden wegbezuinigd of iets wat daarop lijkt en de ene regiodirecteur volgt de andere in rap tempo op. De medewerkers verkeren in onzekerheid en zijn allemaal bang om hun baan te verliezen. Niemand durft zijn mond open te doen, bang voor de gevolgen. In deze periode word ik ziek en wat voor impact dat heeft staat beschreven in de voorafgaande hoofdstukken. Uiteindelijk bestaan er geen regiodirecteuren meer en doen de managers en weer later de regiomanagers hun intrede. Geloof me maar, ik heb er zoveel zien komen en gaan dat ze niet meer op 1 hand te tellen zijn.
3 Februari 2018
Ik heb mijn volgende jubileum gehaald en ben 25 jaar in dienst. Mijn leidinggevende informeert hoe ik dit wil gaan vieren. Ik antwoord haar direct dat ik dit stilletjes voorbij wil laten gaan. De reden vertel ik niet maar het moge duidelijk zijn dat ik geen behoefte heb aan een samenzijn waarbij je dan de hemel in geprezen wordt. Voor mij valt er bij dit bedrijf weinig meer te vieren. Als ik er later nog eens over nadenk vind ik het toch zonde om de €100,00 die besteed mag worden aan een diner niet te gebruiken. Laat ze maar betalen! Toevallig staat er binnenkort een overleg gepland met aansluitend een gezamenlijke lunch. Tijdens deze lunch maken we allemaal thuis een klein gerechtje. Ik mail mijn leidinggevende en stel voor om de keuken te vragen om voor dat geld iets lekkers als lunch op tafel te zetten. Verder geen poespas en al helemaal geen toespraak. Ze vind het een goed idee.
Uiteindelijk kreeg ik zoals de procedure voorschrijft nog een cadeaubon, een pen en een bos bloemen. De toespraak heb ik gelukkig niet gekregen. Mijn leidinggevende had het perfect opgelost. Ze overhandigde me de bloemen en vertelde de groep dat ik er geen prijs op stel om er verdere ophef over te maken. Ze stelde voor mij een applaus te geven en verder nergens meer over te praten maar te genieten van de lunch.