Vertrouwen
Donderdag 06 december 2018
Na ruim 10 jaar aanmodderen en mezelf bezig zien te houden heb ik eindelijk weer iets zinniger werk te doen. Mijn werkzaamheden bestaan op dit moment hoofdzakelijk uit het beheer, onderhouden van en presentatie op de digitale gids, van alle mogelijke documenten. Ik ben beheerder van het programma dat dit alles mogelijk maakt. Verder verzorg ik de wekelijkse rapportages van de rittenregistratie voor de thuiszorg en de periodieke controle op het gebruik van alle bedrijfsauto's. Ook hou ik me bezig met de CQ index, een vastlegging van een soort enquête.
Mijn werkzaamheden verspreid ik over 4 halve dagen waarvan ik er 2 thuis werk. Op deze manier kan ik mijn rust nemen wanneer dat nodig is. Kortom, ik heb het weer naar mijn zin op het werk. Hoewel het nog steeds stil is op de gang zijn er zo door de jaren heen meerdere ruimtes ingericht als kantoor en zijn er wat flexplekken gecreëerd. Daardoor kom ik hier nu zelfs weer mensen tegen. Jammer dat ik mijn leidinggevende heb moeten inlichten over een naderende knieoperatie in 2019. Gelukkig reageert ze positief en ontvang ik met de feestdagen zelfs een kerstkaart waarin ze me sterkte wenst met de operatie en bedankt voor mijn inzet om het digitale handboek tot een succes te maken.
Dinsdag 22 januari 2019
Mijn nieuwe leidinggevende is oké, dat is waar. Ze is heel enthousiast, zegt wat ze doet en doet wat ze zegt. Ik denk ook dat ze achter haar personeel staat en dat is zeker in mijn geval belangrijk. Vandaag heb ik een overleg over mijn werkzaamheden. Dit is nieuw voor mij en mijn collega's. Ze wil 2x per jaar met alle collega's van de afdeling Kwaliteit & Veiligheid een kort persoonlijk informeel gesprekje.
Vandaag ga ik haar vertellen dat ik in mei een iets gecompliceerdere operatie krijg dan verwacht. In mijn onderbeen is een stuk bot weg en daarvoor in de plaats zit zacht kraakbeen. Ik krijg dus niet alleen een nieuwe knie maar tegelijkertijd zal er een pen in mijn onderbeen worden geplaatst om mijn been te verstevigen en draagvlak te creëren voor de nieuwe knie. Het gevolg is dat er een ziekteperiode aankomt waarvan ik vooraf niet kan inschatten hoe lang dit verzuim gaat duren. Gelukkig reageert ze heel positief en belangstellend. We bespreken de mogelijkheden om een tijdelijke vervanging te regelen zodat mijn werkzaamheden niet stil komen te liggen.
Ondanks de positieve reactie van mijn leidinggevende merk ik dat ik het moeilijk blijf vinden om mijn werkgever te vertrouwen. Leidinggevende of niet, het beleid bepaald. Toch is het fijn als er iemand achter je staat. Vroeger toen ik nog jong en ongeschonden was dacht ik dat je daarop kon bouwen maar ik heb het maar al te vaak gezien, ook als leidinggevende moet je naar de pijpen van het bestuur dansen. We zullen zien wat de toekomst brengt.
Er zijn veel nieuwe ontwikkelingen op het werk. Er is een groot verloop van personeel vooral in het middenkader. Mensen worden naar believen weggepromoveerd. In onderling overleg, zo wordt gezegd gaan zij een andere functie vervullen. Hetzij binnen maar meestal buiten het bedrijf. Wel worden ze altijd netjes bedankt voor hun inzet. Ach ja.......
Als beheerder van de digitale gids sta ik voor zover ik weet nog steeds aan de veilige kant. Er komen wel veranderingen aan maar als ik daar in mee groei moet het lukken om mijn baan te behouden. Net als ik bereiken veel collega's dit jaar de 60 jarige leeftijd. Velen nemen het aanbod om met vervroegd pensioen te gaan aan. Het idee is erg verleidelijk maar kost ook veel geld. Daarom heb ik ervoor gekozen om het zolang mogelijk vol te houden hier.
Op 7 mei ben ik geopereerd aan mijn knie. Omdat ik een stuk bot in mijn onderbeen mis (hier zit alleen kraakbeen) en mijn knie versleten is heb ik een pen in mijn onderbeen gekregen en een volledige knieprothese. Een pittige operatie. Thuis volgt een lange periode waarin pijn, fysiotherapie en heel veel oefenen elkaar afwisselen tot een geweldig resultaat.
Mijn werkgever heeft mij in de afgelopen maanden geen haar breed in de weg gelegd. Ik heb alle tijd en medewerking gekregen om te revalideren. Dit was een vreemde gewaarwording. Contact met mijn directe collega's is er niet maar mijn leidinggevende is zelfs een keer bij mij thuis op bezoek geweest. In oktober kan ik kan mijn knie weer volledig strekken en buigen tot 135 graden. Fietsen, wandelen en werken doe ik weer volop en alle pijn is verdwenen als sneeuw voor de zon.
Zoals gezegd loopt alles op rolletjes. Men is tevreden over mijn werk en het contact met mijn huidige leidinggevende (nr.8) is goed te noemen. Na een heerlijk weekje bij de kinderen en kleinkinderen in Tsjechië gaat het gewone leventje weer beginnen. Ik ben nog steeds moe en merk dat ik steeds meer tijd nodig heb om te herstellen van intensieve inspanningen.
Mijn mailbox zit aardig vol en vol goede moed begin ik met het doornemen hiervan. Ik strand bij een email van mijn leidinggevende: Op 1 december is een collega 40 jaar in dienst. Dus tijd voor taart! Op zijn verzoek geen groots festijn met speeches etc. Koffie en taart met collega’s, dat dan weer wel. Het lijkt haar leuk als er veel mensen komen.
Baff, die had ik niet zien aankomen. De bewuste collega is mijn voormalige Leidinggevende nr. 6. directeur AOK (Arbo-Opleidingen-Kwaliteit). Enige tijd terug heeft hij zijn functie neergelegd. Zoals men in de officiële mededelingen altijd zegt is dit in goed onderling overleg gegaan. Nu is hij dus Adviseur van de afdeling Kwaliteit & Veiligheid en een directe collega van ondergetekende. Op het werk gedragen we ons allebei professioneel en doen "normaal" tegen elkaar. In het verleden heeft deze man mij echter zo gekwetst en zoveel onrecht aangedaan dat ik helemaal van slag ben. Niet zomaar van slag, ik voel me boos en behoorlijk depressief. Alles uit deze periode komt weer boven drijven. Ik heb de dood in de ogen gekeken maar hij heeft zijn excuus nooit gemaakt. Dus nee, ik ga hem niet feliciteren en weiger de uitnodiging. Op het werk gedraag ik me normaal maar verder wil ik niets meer met deze man te maken hebben. Mocht mijn huidige leidinggevende willen weten waarom ik niet kom dan zal ik het haar eerlijk zeggen.
Ik dacht dat ik het verleden kon laten rusten en haatdragend ben ik zeker niet maar er hoeft maar iets te gebeuren en alles komt direct weer boven. Ik moet ermee leven. Eigenlijk ben ik helemaal klaar met het werk. Ik heb zo hard gestreden om te kunnen blijven werken maar nu heb ik er geen zin meer in en werk ik alleen nog voor het geld. Nog een kleine 7 jaar te gaan en dan mag ik met pensioen.
26-11-2019
Het is rond 22.00 uur als ik mijn telefoon zie oplichten en er een WhatsApp binnenkomt. Een collega heeft een groep aangemaakt en alle collega's K&V hierin toegevoegd. Of we mee willen doen aan een cadeau voor onze collega. Het enige wat ik nu wil is een wijntje. Wat nu? Blijf ik bij mijn standpunt of doneer ik de € 5,00 die gevraagd wordt. Ik hoef er niet over na te denken. Ik stuur de bedenker een privé berichtje waarin ik meedeel dat ik niet met een cadeau mee doe en de koffie met gebak ook aan mij voorbij zal laten gaan. Moet ik me nu schuldig voelen? NEE, zegt Leo resoluut. Je hebt groot gelijk. Ik zit nog wel in de WhatsApp groep. Als ik mezelf hieruit verwijder zal iedereen dit zien en om vragen te voorkomen laat ik het maar zo. Nu wordt ik dus ongevraagd ook nog getrakteerd op allerlei berichtjes over de bijdrage, het cadeau en de slingers inclusief ballonnen.