Chemo #3
De week na de 2e chemo was nog zwaarder dan na de eerste. De piep in mijn oren is helaas constant geworden, en traplopen lukt vanwege het heftige wiebelen niet meer goed. Het voelt alsof alle kracht uit mijn lichaam is. Alsof ik 200 squats heb gedaan, en daarna nog de trap op probeer te lopen.
De misselijkheids medicatie hebben we verhoogd, en dat helpt. Ook zijn de fentanyl pleisters 'fijn', ze halen net dat scherpe randje eraf. In het weekend kwam een lieve vriendin mijn lievelingstaart brengen uit Amsterdam!! Echt, als je iets wilt doen voor mensen in je omgeving met kanker, deze kleine dingen zijn echt goud waard. Ik was 4 dagen na de chemo gelukkig al een stuk minder misselijk, en kon oprecht genieten van mijn taart! En nog een ander geluks momentje, was dat ik de dinsdag voor chemo 3 pizza kon eten! Na een week van kipnuggets, stoofpeertjes, smoothies en yoghurt als avondeten, zei ik dinsdag opeens "Ik heb wel zin in pizza". De reactie van mijn vriend was goud waard, want hij riep meteen "Als je trek hebt, gaan we dat meteen bestellen!!". Mocht ik het niet opkunnen, dan offert hij zich natuurlijk wel op ;-)
En toen was het weer zover, 31 maart 2021, chemo nummer 3. Samen met de oncoloog hebben we besloten te stoppen met cisplatin, mijn lichaam reageert gewoon te heftig en zal dit niet 6 keer kunnen volhouden. In de plaats van de cisplatin komt de carboplatin. Grootste voordeel, deze duurt veeeeel korter!!
Bepakt en bezakt loop ik die woensdag weer 'mijn kamer' in. Er is een bedje bij het raam beschikbaar, dus daar gaan we meteen naar toe! Ik instaleer mijzelf, zet mijn schoenen weg, slofjes aan, Beer op bed, en wacht op de verpleegkundige. Meteen voel ik al dat ik met deze vrouw geen klik ga hebben. Ze is afstandelijk, en een beetje belerend. Ze kan geen ader vinden, en wilt er verder ook geen moeite voor doen. Ook niet als ik zeg dat het beter lukt als ik warmer ben, en dat ik hem liever niet in de plooi heb, want dan gaat dat infuus de hele tijd af. Haar oplossing? "Dan moet je je arm maar even stil houden". Dat 'even' is dan dus gewoon een paar uur, daar zit ik niet op te wachten. Nou, die zit meteen in mijn irritatie zone, ik ga toch niet een paar uur mijn rechterarm stil houden? Ik voelde me zo'n homp vlees en niet een mens met emoties en behoeftes. Ik hou tijdens de chemo graag contact met Wouter, en wil ook nog wel is naar de wc, eten, een boek lezen etc.
Uiteindelijk moest hij volgens haar in de plooi, ze pakte mijn arm vast en legde hem neer een aaide terwijl ze wederom zei dat ik hem maar goed stil moest laten liggen. Dat was volgens haar veel beter.
Ik had wel leuke dames weer op de kamer en heb leuke gesprekken gevoerd. De zak pacli zat er snel in, en extra vocht hoefde ik amper. En toen kwam de carboplatine, wat mij meteen opviel, is dat deze niet in een blauwe zak zat. Paclitaxel en cisplatin zijn lichtgevoelig, en carboplatin blijkbaar niet!
Ik sleep nog steeds mijn "lucky charm" Beer mee. Ik weet dat dat maatschappelijk niet altijd 'normaal' is, maar ik haal er troost uit. En dat is wat telt.
Op een gegeven moment komt een andere verpleegkundige even helpen, en begint letterlijk aan mij te vragen in een kinderstem "Je laat hem niet ontsnappen he?!", "Houd hij het allemaal nog een beetje vol?", terwijl ze knikt naar Beer, en "Hij zal het wel fijn vinden als jullie weer naar huis kunnen he?". Ik was flabbergasted hahaha Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen, en waarom ze dacht dat ik misschien zwakzinnig was ofzo, lijkt mij dat je dan niet alleen op de volwassen onco afdeling ligt.
Achteraf hebben ik en mijn vriend er even goed om gelachen en vond hij het jammer dat hij het had moeten missen haha
En toen, na maar 4 uur, was ik al klaar. 😳 We waren zo positief verrast, van 11 uur, naar 4 uur! Mijn vriend heeft amper kunnen werken haha En toen kwam het leukste van de dag, we gingen weer even lekker een Mcflurry halen! Ik had de hoop hierna te kunnen genieten van mijn nieuwe 'vrije' middag, maar helaas stortte ik totaal in, en ben ik snel in bed gekropen. De oncoloog zei al dat chemo ontzettend veel energie vreet, en bij mij blijkbaar erg veel. Wat wel mega gek was, is dat mijn vingers en tenen intens begonnen te trillen. Dit had ik ook voor de diagnose, en toen leek het een magnesium te kort. Maar ik zat al die tijd al aan de magnesium, dus zou de chemo de magnesium afbreken? De oncoloog wist het helaas niet, maar het kon volgens haar niet aan de magnesium liggen. Toen meer begon te trillen heb ik zelf toch gekozen mijn magnesium even te 'uppen'.
Nog steeds doe ik de eerste ontbijtjes na chemo op bed, en die bestaat meestal uit yoghurt met aardbei. Wat wel meteen een enorme verademing is, ik voel me echt minder rot en pijnlijk. Met de cisplatin had ik zulke gekke pijnen, het voelde bijvoorbeel alsof mijn gezicht in de brand stond en ik kon mijn gezicht dan ook niet meer bewegen. Ik kon amper de trap op en af, en omdraain in bed werd ik wakker van. Ik ga niet meteen zeggen dat alles over is en de carbo fijn voelt haha maar hij is zeker een stuk milder!
En dan sta je in de ochtend even je haren te borstelen, en dan komt opeens de realiteit heel hard binnen. Mijn borstel zit vol, k haal mijn hand er doorheen, en blijf er plukken uithalen. Ondanks dat je dit weet, kan jeje hier mentaal niet op voorbereiden. Gelukkig is mijn vriend in de buurt en kan ik even goed uithuilen en boos zijn op de hele wereld. Het zal niet lang duren voordat ik op het punt kom dat de tondeuse erover heen gaat, ik weiger namelijk met kale plekken rond te gaan lopen.
En dan in het weekend, terwijl ik aan het genieten ben van heerlijke pannekoekjes, breekt een stuk van mijn kies af! Ik meteen in paniek, wat als er nu iets open ligt? Wat als ik een infectie krijg? We besluiten meteen naar een spoed tandarts te gaan, maar daarvoor moeten we wel helemaal naar Almere. Het is een wat gekke afspraak, het is gelukkig een vrouw, gezien mijn verleden reageer ik niet altijd even goed in de buurt van mannen, en dat vertel ik haar, dat ik blij verrast ben een vrouw te zien. Wanneer ik kort vertel waarom, vraagt ze naar meer details. Ik ben met stomheid geslagen, dat je meteen zo'n brutale vraag stelt over zoiets persoonlijks. De ongemakkelijke toon is gezet! haha Gelukkig is het grotendeels een vulling die is afgebroken, zij kan er een noodvulling in zetten, maar dat is meer gedoe dan gewoon maandag meteen naar de tandarts gaan. Dus maandag bel ik meteen mijn tandarts, en gelukkig kan ik die dag al terecht, volgens mij moet dat ook nog is, zeker bij een patiënt die chemo ondergaat. Met een nieuwe vulling kunnen we er weer even vooruit!