Afspraak chef en arbo

Het is zondag avond. Na een dagje voetbal en formule 1 kijken beetje in mijn agenda kijken. Morgen middag, op het tijdstip dat ik eigenlijk wil instorten en slapen, gesprek met mijn chefs en arbo deskundigen. Daarna bedrijfsarts. Pfff geen zin in… bedrijfsmatige medelijden. 
 

Ik heb de afgelopen periode veel steun gehad vanuit mijn werkgever. Ik zit al een tijd thuis met PTSS. Heb dit in 1995 al opgelopen en eigenlijk gewoon mezelf kapot gewerkt. Na wat vervelende privé voorvallen uiteindelijk COVID opname en diagnose kanker… kut.. heb ik weer… heeft hij weer dacht m’n chef. Hij steunt me al maanden en ziet de pech mij achtervolgen..”moet toch een keer ophouden Toon?”. Ik hoop het … koop me gek aan staatsloten omdat met zoveel pech een keer geluk moet komen. 
 

Maar inmiddels hoor ik steeds meer het woord afkeuren. Ik besef dat ik niet meer mijn huidige functie kan doen, wil ik ook niet meer. Maar uit het arbeidsproces? Ben inmiddels wel van mening dat als ik privé geen kwaliteit heb mbt sporten, bewegen en rusten.. ik niet ga werken. Heb alles gegeven.. al 29 jaar. Ze wachten maar tot ik weer beter ben.. of op z’n minst in de buurt van de oude. 
 

Met de klachten die ik momenteel heb en mogelijk weggaan of minder worden, moet er echt wel iets zijn wat ik nog kan doen. Merk alleen dat mijn fijne motoriek echt nog moet wennen en misschien meer trainen. Stond laatst een sticker van een glas te pulleken en besefte halverwege pas hoe lang dat duurde. Voelde me echt licht gehandicapt. Confronterend… pfffff  zal het in iedergeval op linkedin zetten… kan lastig stickers verwijderen, plakken wel.