Doet chemo pijn?

Inmiddels ben ik bezig met mijn laatste behandeling. Alles gaat erg voorspoedig en ik heb, mede door mijn instelling en strijdvaardigheid, de wind een keer mee in mijn leven. Nu is chemo ondergaan voor de buitenwereld wel iets mysterieus merk ik. Veel vragen gaan niet over kanker, m’n gezwellen of de vele pillen die ik elke ochtend wegwerk. Nee, chemo… vertel daar eens over. 
 

Ik verplaats en vaak in de mensen die dit vragen. Ik was eigenlijk ook zo. Het is iemand doodziek maken om hem beter te maken, klopt niet… Op de vraag of chemo pijn doet zeg ik altijd..”soms wel, dan zitten de pleisters van het infuus op het haar van m’n arm en trekken ze te langzaam los”. Ik laat dan de kale plek op m’n arm zien terwijl je, als je mij een beetje kent, ik overal kaal aan het worden ben… behalve dus op m’n arm. 

Vandaag eerste dag van mijn laatste behandeling van 3 weken,als het goed is. Er liep een verpleegster stage of in iedergeval.. ze was erg onervaren. “Nou, deze meneer komt voor chemotherapie.” Ze had een mondkapje op dus je focust op ogen en je zag gewoon de verbazing en bewondering. Bij de uitleg van hoe je omgaat met de zakken gif werd er gezegd:”heel voorzichtig zijn, en als er een scheurt en het komt op je huid.. dan is er een protocol en moet je ontsmet worden. Met spoed moeten we dan… etc etc.” Wederom keek ze me aan met haar gesperde ogen… “ja, ik krijg het in mijn aderen, doet blijkbaar iets goed meid.” zei ik. Later vroeg ze mij hoe ik het vond en hoe heftig chemo nou echt is. 
Het is alsof je gevochten hebt met een draak, iets mysterieus. 

Waar ik mij in mijn geval het meest over verbaas is dat veel mensen niks vragen wat de kanker met mij doet en deed. Het gaat eigenlijk alleen om de behandeling ervan en de bijwerkingen van de behandeling. Ja het is zwaar al die bijwerkingen van de chemotherapie. De vermoeidheid, het kaal worden en m’n teennagels die los laten. Ik word gek van die prednison en met name rond de afbouw en de dagen dat ik het niet neem. Buiten het feit dat ik zo met mijn hoofd in een tuincentrum pas, ik zie er uit als Boeddha.
Maar liggen aan het infuus en eindelijk de tijd nemen om een boek te lezen werkt voor mij erg ontspannend. Het echte probleem, de kankergezwellen, die krijgen weinig aandacht. Weinig mensen vragen echt of ik het merk of minder klachten heb. Gelukkig merk ik het zelf en had nooit zo snel de impact verwacht van de kuur.