Ga je nog wat doen vandaag

Ik krijg net de vraag… ga je nog wat doen vandaag, of net als gisteren niks?

ik zit op 75% van mijn behandeling die bestaat uit chemotherapie en elke dag pillen slikken, veel pillen. Qua misselijkheid heb ik het echt getroffen. Ik was nooit snel misselijk, dat zal zeker meespelen. Ik heb geen enkele vorm van misselijkheid nog hoeven ervaren. Mijn eetlust is door de prednison hoog en op bepaalde dagen kan ik me echt wel “goed” voelen. Minder slecht is een betere term. 
 

Aan de andere kant.. als ik gewoon kijk en goed luister hoe ik me nu voel… ik denk dat een gezond persoon niet uit zijn bed komt op bepaalde dagen. De neuropathische klachten nemen per dag toe. Bepaalde fijne motorische dingen gaan gewoon moeilijk en dat is confronterend. Buiten dat mijn handen en voeten zulke neuropathische klachten vertonen dat ik me echt zorgen ga maken. Mijn teennagels scheuren en worden bij elkaar gehouden door pleisters. Ik heb soms een pijnlijke aanval in mijn slokdarm. Dat duurt soms maar een uur maar heb dan extreem veel pijn. De  pegfilgrastim Injecties geven mij buiten gewoon botpijn, een heel raar gevoel in mijn benen. Dat onrustige gevoel is de hele dag aanwezig.
En alles is omhuld In een voor mij unieke vorm van moeheid die je niet weg rust of slaapt. En dit zijn even snel de grote lichamelijke klachten. Er zijn er meer die ik of vergeet, of niet eens benoem.

Gister ochtend word ik wakker na een redelijke nacht van 4 uur slapen en 2 keer wakker. Ik voel gelijk al dat ik de dag ervoor iets te veel heb gedaan. Ik wist dat ik vandaag fysiek de tol ga betalen. Maar het was het waard. Vandaag even rustig aan doen maar. 
Ik woon boven de supermarkt. Binnen een minuut sta ik in de supermarkt dus boodschappen is geen grote onderneming. Ik hoef niet ver te lopen, fietsen of met de auto. Ik zou zelfs kunnen laten bezorgen maar dat gaat zelfs mij te ver.

Ik heb me aan het eind van de middag opgeladen, gerust, gewacht tot bepaalde klachten minder waren en ben naar de supermarkt gegaan. Route in mijn hoofd, briefje klaar, geen onnodige energie verspillen en zo snel mogelijk weer terug naar huis. Maar het is zaterdag middag dus ben niet de enige. Zuchtende studenten en moeders bij de zelfscan kassa. En ik voel de energie uit me stromen terwijl ik op mijn beurt sta te wachten. M’n benen kunnen mijn bovenlichaam net houden en het mandje met boodschappen heeft gezorgd dat mijn handen, vingers en onderarmen het gevoel hebben alsof ze dagen zwaar werk hebben verricht. Mijn ogen tranen en branden en het enige wat ik wil is naar huis… liggen. Snel mijn boodschapjes gescand en weer naar huis. Thuis zet ik alles neer en met m’n jas nog aan plof ik op bed. Na een half uur bijkomen pak ik de boodschappen uit, verwen mezelf met een appelflap, en moet weer zitten. Alsof ik een berg heb beklommen.

Ik ben een man alleen en koken is een hobby van me. Ik kook niet altijd super gezond maar zorg echt qua eten en koken goed voor mezelf, helemaal nu. Ik eet geen kant en klaar maaltijden en haal niet veel af. Simpel kan vaak heel lekker en gezond zijn. Voor mij een simpel gerecht en gezond is gewoon een simpele pasta. Met groente, vlees en volkomen pasta. Krijg alles binnen en heb voor de volgende dag, voor het geval ik geen energie heb om te koken, een gezonde maaltijd. Alleen alles wat zo normaal lijkt of wat energie gaf… kost nu energie. Dus pasta saus koken, eten en de keuken een beetje opruimen…. Is de rest van de avond niets meer doen en morgen kijken wat de tol is geweest van deze inspanning. Ik weet dat inmiddels, heb het geaccepteerd en netflixen is inmiddels ook een werkwoord.

Ik word de volgende dag wakker na een best wel een goede nacht. Mijn lijf voelt beter aan dan gisteren en de klachten zijn in iedergeval niet erger geworden na mijn inspanningen. Ik kan soms ontzettend moe wakker worden, maar dat valt dus wel mee. Ik bel elke dag mijn zus of zwager en ook deze dag. Al snel komt de vraag… ga je nog wat doen vandaag of zoals gisteren niks? Met iets doen bedoelen ze op bezoek gaan, er op uit, iets ondernemen of een activiteit. Als snel komt het besef en mijn antwoord. Nee, ik ga niks doen vandaag want ik heb gisteren juist heel veel gedaan. Voor jullie is het misschien maar boodschappen doen en koken maar ik heb in verhouding bergen verzet… dus vandaag ga ik niks doen in jullie ogen. Maandag moet ik naar de apotheek en dinsdag heb ik weer een ziekenhuis dag van 08:00 uur tot 16:30 uur. 
 

Al snel geeft mijn zus aan het te begrijpen. Je basis dingen zoals huishouden, voor je zelf zorgen, bezoekje of werk is niet meer vanzelfsprekend. Niks, minder of veel is een heel ander begrip geworden nu. Vandaag minder is morgen misschien meer en soms ook niet. 
 

Ik ben trots op mezelf dat ik, met mijn vermoeidheid, heb staan koken. Die gezonde maaltijd heeft gezorgd voor een goed gevoel bij de dag erop “niks” doen. Ik ben klaar voor de volgende behandeling!