Je bent toch beter?

Zo, heb even een griep te pakken! 
 

Afgelopen maanden, tijdens de chemo, natuurlijk extreem voorzichtig geweest met infecties en andere zaken die mij zouden kunnen verzwakken. Met Corona ervaring in het achterhoofd was het best makkelijk weg te blijven van snotterende mensen, handen wassen en gewoon uitkijken. Heb de chemo ook doorstaan zonder moeilijke dingen… nou ja.. chemo is geen pretje… 

vorige week had mijn dochter een belangrijke presentatie voor haar eindexamen… “kom je ook pap?” Ja natuurlijk!! “Ik ben alleen ziek dus ….” Tja, wat nu… ben nog niet top… de rit daarheen is een opgave, maar wil m’n dochter niet teleurstellen. Natuurlijk kom ik, probeer je wel niet te knuffelen… wat nooit lukt. 
 

Dus ik sta zaterdag op… keelpijn, neus dicht… pffff ja hoor… griep. Mijn lijf deed al pijn maar zo’n griep gooit er even een schepje boven op. Shit… ik heb altijd al last gehad van de mannengriep maar door mn chemo wel wat minder zeikerig geworden. Dus even kijken hoe mn nieuwe ik dit gaat aanvliegen. 
Gaande de week voel ik me steeds slechter. Ik moet toch boodschappen hebben… even opfrissen en aankleden. Kost me erg veel moeite en zie me zelf weer staan. Zoals weken, maanden geleden. Ziek, moe, kapot van de chemo en toch weer mezelf oppeppen om normaal boodschappen te doen. Ik haal gelijk voor wat dagen. Ik kook gewoon gezond, veel water drinken… maar de griep slaat hard in. Ik lig weer dagen op bed. Merk dat ik me weer afsluit en terug val op m’n modus die ik mezelf heb aangeleerd …. Doe het maar alleen, wees een ander niet tot last, je ging zelfs met chemo de winkels in en stond je Thaise curry’s te maken.. de botpijn weg te zingen met muziek op.

Een aantal mensen valt het op dat ik niet zoveel online ben, minder sociaal. Een vriend belt en zegt:”Maar je was toch al klaar met chemo? Hoe kan het dan extra hard aankomen zo’n griep?”

Nou, omdat je lijf kapot is, je weerstand nul, mijn lichaam zo lang heeft moeten knokken… het is moe nu.. en nee, ik ben niet beter, het is minder slecht. 
 

Vandaag moet ik echt weer boodschappen doen. Dus straks weer oppeppen en gaan… besef dat ik soms te onafhankelijk ben geworden door m’n kanker en chemo. Ben inmiddels toch genezen!