Mijn baard

Tijdens mijn chemo verloor ik al mijn haar. Ik ben half Spaans en ik heb wel een zuid Europees uiterlijk, inclusief borsthaar, beenhaar en de rest. Details hou ik achterwege. Maar ook een volle baard. Maar tijdens de chemo was alles weg. Gelukkig had ik nog 40% van mijn wenkbrauwen, dat scheelt qua uitstraling m.b.t. een ziek uiterlijk hebben heb ik gemerkt. Maar toch. Sommige mensen herkenden me niet gelijk.

Maar al vrij snel, na de laatste kuur, kwamen er weer stoppels op m’n wangen. M’n baard kwam terug en ik kan mij herinneren dat dit een van de mooiste momenten was. Mijn haar op m’n armen bleef uitvallen maar m’n baard kwam terug. Moest me weer scheren! Maar besloot ook om, als alles goed groeit, mijn baard te laten staan.

Viel me gelijk op dat mijn baard een stuk grijzer was dan voor de chemo. Hij was wat zachter, minder stug maar vooral grijzer. Ik heb een vaste barbier dus elke 3 weken laat ik mezelf verwennen met warme handdoeken, een goed gesprek en mijn baard weer toonbaar maken.

Na de 3e beurt viel het hem al op dat mijn baard aan het veranderen was. Ik kon dat wel bevestigen. “Hoor je vaker met chemo” zei ik al. De bekende chemo krullen heb ik niet maar wel een aparte slag in m’n baard. Mijn barbier vind die wel mooi.

Sinds een maand of drie merk ik dat mijn baard wat uitvalt. Eerst schrikken natuurlijk. De dag dat ik de baardharen pijnloos uit m’n gezicht trok staat me nog zo goed bij. Maar alleen de grijze haren vallen uit. Oké, zal wel. Heb geen kale plekken.

Vorige week weer lekker naar de barbier. Ik kom binnen en hij schrikt:”wat is je baard donker!!”. Euh, ja … kan wel. Ik verlies alleen m’n grijze haren.

Zelf zie ik het niet zo maar op foto’s wel. Ik word minder grijs. Een jaar na de chemo komt eigenlijk m’n eigen kleur weer terug. De illusie dat ik ooit wakker word met een volle bos met haar op m’n hoofd heb ik opgegeven maar ze mogen dit jaar een andere Sinterklaas inhuren.

Elke dag is na de chemo wel anders. Mijn huid, mijn brein, mijn stemming maar dus ook mijn baard.