Na kanker

Ik ben al een aantal weken klaar met chemo. Het bekende gat waarin je komt heb ik gehad en zit er nog wel een beetje in. Van de week naar het ziekenhuis geweest. Moest medicijnen inleveren. Ik had nog 6 doosjes prednison thuis en wilde er echt van af. Normaal is een ziekenhuis bezoek vervelend maar het voelde weer vertrouwd. De mensen, afdeling… wie had dat gedacht. 

Mijn lichaam begint weer de oude te worden. Mijn haar groeit terug en dat is best een klus voor mijn lichaam. Niet overal gaat het zo snel maar mijn hoofdhaar is bijna volgroeid. Alleen nog de dikte van het haar. Mijn snor is wel anders, voller, heel apart. 

Ook merk ik dat mijn hormonen weer op hun oude niveau komen. Vooral mijn testosteron… ik word weer een man, met alles wat daar bij hoort. Dus ook regelmatig wat pissig, geïrriteerd en durf weer confrontatie aan te gaan. 

Ook komt het besef van wat er allemaal is gebeurt en waar ik doorheen moest gaan. De chemo en de medicatie houden je gemotiveerd en scherp. Nu mis ik dat wel. Ik beweeg voldoende om te herstellen en aan te sterker maar het moet van ver komen. Maar de chemo en medicatie zorgde ook dat mij hormonen minder werden en mijn karakter veranderde. Ik was veel meer gelaten, accepteerde meer en kwam niet echt voor me zelf op. Nu weer wel en dat is wennen. Ook voor mijn omgeving denk ik.

Ik heb binnenkort een afspraak met de psycholoog in het ziekenhuis. Even vragen voor wat tips… misschien weet iemand hier wat tips hoe om te gaan met herstel na kanker… lichamelijk en geestelijk.