Oudjaar…

Laatste dag van het jaar. Altijd moment om terug te kijken. En ja, kan niet anders zeggen… was een kanker jaar.

Het heeft me niet meegezeten. Natuurlijk zelf ook schuld aan maar heb ook gewoon stomme pech gehad. Deze vorm van kanker is stomme pech.

Dus terug kijken… en vooral op relaties en het besef dat gezondheid niet iets is wat je voor lief moet nemen.

Ik ben gezegend met een vaste groep familie en vrienden die mij zo goed hebben gesteund maar ook mij m’n gang hebben laten gaan. Ik merkte heel erg de behoefte bij anderen om pijn, verdriet en zorgen weg te nemen bij mij. Maar dat is bijna niet te doen. Ik heb deze mensen ook beschermd door me zelf vaak sterker te houden of voor te doen dan ik was. Kapot gaan van de botpijn, te moe om op te staan en gewoon kut voelen. Maar wel naar het ziekenhuis moeten, boodschappen doen en m’n huishouden. Ik deed het wel. Heb nagenoeg nooit om hulp gevraagd. 

Nu dat ik me beter ga voelen en elke dag meer energie heb ben ik ontzettend trots op me zelf. Als het goed is ben ik genezen in 2023 en kan ik herstellen en weer mijn gewone leven oppakken. Zal nog wel geconfronteerd worden met de ziekte maar ik sta daar boven.

Ik ging hierin met het motto..:”als dit kanker is, hoeft het voor mij niet.” En dat heeft gewerkt. Ik heb het bestreden met positiviteit, humor, kracht en doorzettingsvermogen. En niet altijd moest ik lachen of had ik een grap klaar. Heb avonden gehuild van de pijn en verdriet. Maar als ik terug kijk, heb ik toch een positief gevoel. 

Ook is het besef dat voor velen, en met name hier, 2023 een jaar word van strijd, gevechten, onzekerheid en verdriet. Ik heb de pech maar ook geluk gehad met mijn vorm van kanker. Velen niet.

Ik wil dus ook iedereen hier.. patiënten, partners van, geliefden… een sterk en gezond 2023 wensen. Deze strijd voer je nooit alleen!