Schoon…..
Gisteren de uitslag gehad van mijn PET-CT scan. Mijn eigen arts was op vakantie maar daar had ik toch weinig contact mee. Maar de verlossende woorden kwamen er uit. “Het is weg, u bent schoon zoals wij zeggen.” Wauw…. Ja… zoals verwacht eigenlijk.
Ik ben van de prognose van 8 behandelingen van 3 weken chemo naar 4 gegaan. Dat was voor mij al een indicatie dat het goed ging en dat ik zou genezen. Zelf voel je natuurlijk ook dat je lijf reageert op de chemo. Ik voelde gelijk al mijn klieren slinken en de klachten van kanker gingen al snel weg. Klachten van de chemo namen de overhand maar voelde mijn lijf wel veranderen.
Gelijk besproken wat nu de gang van zaken gaat worden. Controles…. Februari de eerste en dan elke 3 maanden. Bij klachten bellen en langsgaan. Tevens mijn klachten besproken. De spierpijn, botpijn en gewoon algemeen gevoel van niet goed voelen. Hoort erbij zegt de arts… chemo is niet niks… oooh ja joh? (Haags)
Voor je het weet sta je weer buiten… je loopt door het ziekenhuis en langs de wachtruimte voor de infuustherapie. Ik zie nieuwe gezichten, mensen met haar en partner op weg naar het onbekende wat ik achter me heb gelaten. Mijn baard groeit terug, haar op m’n hoofd komt weer en de rest is ook weer bezig mij die harige Spaanse man te maken… Yeah.
Ik kom 2 verpleegsters tegen die mij de afgelopen maanden hebben lekgeprikt met infusen. Ze feliciteren mij met het goede nieuws. Ik ga snel langs met wat lekkers om ze te bedanken.
Eerst maar even m’n zusters bellen…. Die zijn al dagen bloed nerveus. Natuurlijk erg blij en opgelucht. Heb daarna nog met 2 mensen telefonisch contact die mij super hebben gesteund en die mij gewoon dierbaar zijn. En de rest stuur ik een whatsapp. Sommige bellen terug maar neem niet altijd m’n telefoon op. Niet steeds zin om het verhaal te vertellen of die blijheid te horen.
Meest gestelde vraag is…. Ga je het vieren en hoe? Tja, ben eigenlijk niet in de stemming om het te vieren. Het gesprek heb ik alleen gevoerd. Dit omdat ik niet wist of het een goed of slecht gesprek ging worden en ik andere wilde beschermen. Slecht nieuws horen kan ik inmiddels wel aan maar heb aan andere gemerkt dat dit best heftig is. De laatste keer dat ik slecht nieuws hoorde werd mijn relatie verbroken en stond ik er alleen voor. Misschien is dit de rede dat ik het gesprek alleen wilde doen. Mezelf beschermen, de ander…
De blijheid en het enthousiasme mis ik bij me zelf. Ik denk dat ik dat al heb gehad na die 1,5 week wachten op de uitslag van welke vorm van kanker ik heb/had en of het te behandelen is. In mijn geval wel… en later dat de behandeling van 8 naar 4 kuren ging. Dus gisteren was voor mijn gevoel een formaliteit.
Daarbij hoor je dat je genezen bent… schoon maar je voelt je niet goed. Nog behoorlijk wat klachten van de chemo dus een beetje dubbel. Daarbij schiet er door mijn hoofd dat er zoveel mensen zijn die niet of nooit deze woorden zullen horen, de strijd hebben of zullen verliezen. Natuurlijk is het mooi en fijn om een voorbeeld te zijn dat kanker te overwinnen is… maar besef, en met name door hier te lezen, dat het niet iets is wat je maar vanuit kan gaan.
Ja ik ben schoon. Ik ga nu revalideren en sterker worden. Zorgen dat ik kanker vrij blijf en een leven opbouwen na deze ziekte. Merk dat ik fysiek en mentaal veranderd ben en dat is soms wennen. Dus ik ben benieuwd wie er over een paar maanden in de spiegel tegen over me staat. Ben genezen van kanker, nu nog herstellen van de chemo…
2 reacties
Wat een goed nieuws. Nu inderdaad werken aan het revalideren, heb je daar hulp voor gezocht ?
Het zal vast niet altijd meevallen maar je komt er vast wel. De controles, blijven vast ook nog spannende momenten.
Fijn dat goede nieuws, maar je hoeft het niet te minimaliseren, je hebt wel kanker (gehad) en dat is iets dat voor altijd bij je blijft denk ik, zelf ben ik gewend aan slecht nieuws intussen, beetje jaloers op de mensen die wel goed nieuws krijgen, dat is menselijk denk ik dan maar, want word er niet vrolijker door...
Ik denk dat je de komende tijd zal moeten herstellen van de chemo maar ook emotioneel van de klap van het eerste nieuws en het hele proces waar je in je eentje doorheen bent gegaan. Mijn advies zou zijn, geef jezelf de tijd om terug jezelf te worden ( maar dan als overlever van kanker!) en leg geen druk op jezelf omdat je genezen bent, het is je van harte gegund!!!
Je hoort natuurlijk die verhalen van mensen die ook deze rot ziekte hebben gehad en genezen zijn en dan alles uit het leven gaan halen en extra genieten etc.. maar wie zegt dat zoiets moet? Mijn zuster heeft 2 keer kanker gehad, een melanoom (net op tijd, dus enkel grote operatie) en baarmoederkanker, alles weggehaald met een robot-operatie, volledig schoon en genezen, niks geen chemo of wat dan ook, het gevecht dat zij met zichzelf leverde omdat ze wel genezen was, dat was pijnlijk om te zien, natuurlijk heeft ze bijwerking en naweeën (onmiddellijk in de overgang, mag geen hormonen nemen omdat de tumor hormonaal was) en het vertrouwen in haar lichaam kwijt. Ze ging na twee weken weer aan het werk en praatte er nooit over, het trauma dat het haar bezorgd Haden waar ze nog last van heeft. Nu heeft haar kleine zusje ( 11 jaar verschil, ik dus) een zeldzame gevaarlijke kanker die de hele riedel aan behandelingen vereist en voelt ze zich schuldig, kijk dat is niet nodig, er is geen graadmeter. Ziek is ziek zelfs al ben je genezen het heeft wel je leven op zijn kop gezet en daarvoor heb je tijd nodig.
Ik wens je veel moed en heel veel geluk en alles wat je maar wensen kan!
En een goed herstel natuurlijk!
( en door jouw verhaal kan ik stiekem ook blijven hopen dat het ook anders kan aflopen, dat heb ik nodig dus dank voor het delen)