Terug komen
Ik ben bezig met re-intergreren op mijn werk, fysio en proberen weer aan te sluiten bij de maatschappij.
Re-intergreren gaat goed. Bestaat nog veel uit praten, wandelen, wennen aan andere locatie en mensen. Soms is het druk en dan worden prikkels te veel. Ik mag dan weg. Maar ik ken mezelf. Ik blijf dan en dat lukt wel. Krijg daar steeds meer ruimte voor m’n gevoel. Ook weer zin om te werken.
Fysio gaat ook goed. Ik merk vooruitgang. Ben alleen erg door m’n rug gegaan. Net wat oefeningen gedaan en meegekregen. Dus eerst daar weer even aan werken. We zouden vandaag een test doen maar die even overgeslagen. Volgende week wel zien of ik sterker ben geworden.
Aansluiten in de maatschappij is lastig. Waar ik vroeger goed in was, lukt me nu niet echt. Soms zit ik emotioneel wat vast en merk ik dat ik terug wil vallen op m’n chemo periode… alles alleen doen, anderen niet belasten en mensen ontzien. Ik moet echt moeite doen om sociaal mensen te begrijpen. Ik maak voor m’n gevoel sprongen maar word soms met m’n neus op de feiten gedrukt. Mensen om mij heen zitten nog erg in de medelijden modus, terwijl ik voor m’n gevoel wel weer stappen mag en kan maken. Soms voel ik me afgeremd en beperkt. En dan wil ik weer terug naar m’n “ik”. Alleen doen. De afgelopen periode kon ik kracht putten uit m’n kracht… lastig te omschrijven. Nu dat ik terug aan het komen ben mis ik dat soms. Voelt heel apart.
Straks maar weer even m’n dagelijkse dingen doen. Kost soms extreem veel moeite.
4 reacties
Wat je beschrijft hoort volgens mij allemaal bij het proces. Het zal je goed doen de stilte te omarmen naast het sociale proces. Geef het de tijd. Goed dat je je grens voelt,
Je praat over je kracht, ik denk dat ik dat wel herken. Op het moment dat ik hoorde dat ik kanker had ging ik in een soort regelstand, een soort survival modes. Nu is het punt gekomen waarin de vooruitzichten goed zijn, geen behandelingen meer en ineens komen daar gevoelens , onmacht en het verwerken van alles wat er gebeurd is. Daarnaast moet je gaan werken aan je toekomst, weer vertrouwen krijgen in jezelf en in je lijf. Eigenlijk wil ik ook weer naar het normaal alleen hoe het vroeger was dat komt niet meer terug. Soms wil ik ook te snel. Misschien zit ik er naast en herken je je hier niet in.
Je praat over je kracht, ik denk dat ik dat wel herken. Op het moment dat ik hoorde dat ik kanker had ging ik in een soort regelstand, een soort survival modes. Nu is het punt gekomen waarin de vooruitzichten goed zijn, geen behandelingen meer en ineens komen daar gevoelens , onmacht en het verwerken van alles wat er gebeurd is. Daarnaast moet je gaan werken aan je toekomst, weer vertrouwen krijgen in jezelf en in je lijf. Eigenlijk wil ik ook weer naar het normaal alleen hoe het vroeger was dat komt niet meer terug. Soms wil ik ook te snel. Misschien zit ik er naast en herken je je hier niet in.
Beste tony
Ja weer aan alles wennen kost moeite en dat is zeer begrijpelijk ,toch lees ik dat je het heel goed doet de balans vinden ,er is veel gebeurd met je dus soms weer even terug naar alleen jij is logish .
Liefs hes 🌻🍀🌞