Waarom trok je niet eerder aan de bel?
Waarom trok je niet eerder aan de bel?
Natuurlijk had ik klachten. Zo werd ik van de ene dag op de andere dag wakker met een bobbel in mijn nek. Net boven mijn borstbeen. Dit was denk ik net voor de eerste Corona pandemie. Bang, ja…ik vind een fysiotherapeut al een arts en dat is al iemand waar je ontzag voor hebt maar ook angst. Ik ging nooit naar een dokter en een ziekenhuis is gewoon eng. Mijn angst voor artsen en dokteren zit in de familie. Mijn moeder heeft de bekende uitspraak:”Ik eet liever elke dag een pil ten grootte van een tafel op dan dat ik naar de dokter moet.”
Uiteindelijk naar mijn toenmalige partner gegaan en die schrok zich rot. “We bellen gelijk de dokter!!!” Pffff snap het maar laat mij het even verwerken. Misschien gaat het vanzelf weg. Zij had zelf net een operatie achter de rug en was daardoor zelf nog herstellende. Zij heeft goed contact met haar huisarts en stelde mij gerust. Ik ga met je mee en maak je geen zorgen. Maar dit kan echt niet.
Na wat korte controles en vragen een doorverwijzing naar het ziekenhuis gekregen. Voor bloedonderzoek en een echo. Ik hoorde alleen maar bloedonderzoek en dacht …. Naalden! Mijn grote angst kwam uit…men ging bloedprikken.
Na het onderzoek en echo de uitslag via de telefoon van de huisarts gekregen. Geen ontstekingswaardes aangetroffen en ook geen andere vreemde zaken in de bobbel. Heeft u stress? Euh, ja….mega.. “dan is dat het” Fijne dag verder.
Weken gaan voorbij, maanden. Stress nam toe, mijn relatie met mijn toenmalige partner verliep slecht. Ik ging steeds meer drinken en leefde ongezond. Corona en de maatregelen werkte niet in mijn voordeel. Mijn dagelijkse routine van werken werd de hele dag thuis zitten. Mijn bobbel in mijn nek bleef. Maar goed, ik had stress dus niet gek dat hij niet minder werd. Ook begon ik meer alcohol te drinken in die periode. Uiteindelijk verbraken mijn partner en ik onze relatie en brak er een heftige periode aan voor mij.
Zonder te diep in te gaan op mijn psychische klachten, kan ik wel aangeven dat ik erg depressief was. Ik ging in die tijd steeds meer drinken en kreeg steeds meer stress. Maar uiteindelijk kwam ik uit een zware en zwarte periode, was nagenoeg gestopt met alcohol drinken en ik werd met de dag sterker. Zo sterk dat ik weer verliefd werd. Ik kon mijn geluk niet op en onze relatie verliep ongelooflijk soepel in de begin periode.
Ik ben altijd open en eerlijk geweest over mijn problemen en die bobbel, pfff dat was stress. Over mijn vervelende tijd sprak ik gewoon openlijk en mede door en met haar kon ik een nieuw hoofdstuk gaan schrijven. Een met minder stress, gedoe en oooh ik heb die bobbel nog.
Maar 1 bobbel werd dus nog een bobbel in mijn hals. Deze keer echt voelbaar maar niet pijnlijk. Uit angst dit keer mijn nieuwe partner niets laten zien en dus ongeveer 2 a 3 weken rond gelopen met de nieuwe bobbel. Ik weet nog heel goed dat ik een keer stond te koken en mijn vriendin zei:”wat heb jij nou in je nek?” Verwijzend naar die eerdere bobbel en stress als oorzaak mijzelf een beetje eruit kunnen praten. Overigens waar ik erg goed in ben.
Terugdenkend was ik gewoon bang. Je krijgt niet zomaar een bobbel in je nek. En stress? ach ik was soms wat gespannen maar was erg gelukkig in mijn nieuwe relatie en heel erg verliefd. Uit angst en gewoonte uit mijn vorige periode ben ik gaan drinken, hevig gaan drinken.
Op een gegeven moment sta ik mijn oksels te wassen onder de douche en voel weer een bobbel. Dit was denk ik een maand nadat mijn vriendin de nieuwe bobbel in mijn nek zag. Ik weet nog heel goed dat de stress door mijn lijf schoot en ik letterlijk dacht:”wat gebeurt er met mijn lijf?” Ik dacht aan kanker en ben op een moment gaan zitten, in de keuken van mijn vriendin…huilend met een fles whiskey tussen mijn benen op de grond gaan googlen. De klachten die ik had kwamen overeen met kanker, hodgkin. Pfff je leven schiet aan je voorbij. Alleen ik had niet alle klachten, gelukkig. Wederom dit voor mij gehouden maar mijn ongezonde levensstijl vond zijn weg door de angst en stress.
Mijn partner was het inmiddels ook opgevallen dat ik meer bulten en bobbels had en ik niet meer die leuke actieve man was van in het begin van onze relatie. Ik had veel last van hoestaanvallen, ‘Snachts zweten, overgeven, koorts en weinig energie. Maar deze symptomen kon ik ook verwijten aan Corona, als je veel sterke drank drinkt dan zweet je als je slaapt en ik leefde niet gezond. Ook mijn partner had niet echt een gezonde levensstijl. Dus op een bed van smoesjes en angst hield ik de dokter buiten en mijn klachten bij me. Steeds meer verstopte ik mij in de keuken en werd een krukje, de asbak en een fles whiskey mijn dagelijkse routine. Tot ik steeds meer moeite had met inspannen en zelfs traplopen, lees slaapkamer op de 2e etage, een uitdaging werd. Trok mijn partner aan de bel? Dagelijks…maar ik was en ben een meester en het weghouden van wie ik niet wil hebben. De waarheid en een dokter op dat moment.
Tot op het moment mijn partner in het buitenland was en schrok hoe zij mij aan de telefoon aantrof. Ik kreeg bijna geen lucht meer en was behoorlijk aangeschoten op een tijdstip dat dat niet echt gewenst is. Ze heeft een vriendin langs gestuurd en uiteindelijk ben ik meegenomen door de ambulance naar het ziekenhuis. U heeft corona….”dat verklaard een hoop dokter”….Niet alles zou later blijken.
Had ik genoegen moeten nemen met “het is stress?”. Achter af natuurlijk niet. Maar nogmaals, ik ben bang voor dokteren en ziekenhuizen en had een diagnose die me beviel. Het klopte en corona brak uit. Bij de 2e bult had ik naar de dokter moeten gaan en wederom een onderzoek of biopt moeten vragen. Dat had mij veel klachten en ongemak bespaard. Bij de 3e bult en later meer bulten hadden alle alarmen af moeten gaan.
Maar als ik zo op internet lees en rondkijk blijk ik niet de enige te zijn. Veel worden door een arts naar huis gestuurd met een opgezette klier. Klachten worden vaag genoemd en later blijkt ineens dat je kanker hebt. Mijn angst voor naalden, ziekenhuizen en dokteren is weg. En die bel waar ik aan had moeten trekken volgens zoveel mensen….Ja ik weet nu waar hij hangt, gelukkig was ik op tijd…..of was er geen geluk meer?