Onregelmatige regelmaat
Sinds onze terugkeer uit Parijs wordt ons huis dag en
nacht gevuld met gehoest, gesnotter, genies, gekuch, gesnuit, geproest en
gesnuif. Lief heeft het verkoudheids/griepvirus van mij overgenomen en zelf ben
ik ook weer van vooraf aan begonnen. Het wordt tijd voor echt lenteweer. Een
warme zon op de huid die al die agressieve bacillen en virussen uit de longen
verjaagt en wat energie geeft. Want ja, die zware vermoeidheid heeft weer de
overhand op het ogenblik. Ik dwing mezelf nog een beetje actief te blijven maar
het gaat niet van harte. Hoe leuk sommige activiteiten ook zijn. Gisterenmiddag
had ik een lunch met een groep mensen die ik al lange tijd niet gezien had.
Veel plezier gehad en bijgekletst. Na thuiskomst gelijk in bed gekropen en in
een diepe slaap gevallen. Vandaag voel ik de naweeën van de inspanning.
Inspanning? Ja, hoe gezellig het ook is, voor mij is het een zware inspanning. Maar
goed, ik ben er nog en ik doe het nog en dat is meer dan ik jaren geleden
durfde hopen.
De afgelopen drie jaar heb ik eerst onregelmatig en
daarna met wekelijkse regelmaat een blog geschreven over mijn wederwaardigheden
met uitgezaaide borstkanker. Ik had destijds niet voor ogen dat ik zo lang zou
doorgaan met het schrijven van deze blog. Ik had destijds ook geen enkel
vermoeden dat ik zo lang in een soort status quo terecht zou komen voor wat
mijn ziekte betreft. Dat het al zo lang zo goed gaat, ervaar ik als
buitengewoon bijzonder. De beperkingen die medicijnen en ziekte met zich
meebrengen, neem ik voor lief. De kwaliteit van mijn leven is ruim voldoende en
ik hoop zo nog lange tijd mee te kunnen hobbelen.
Ik geloof dat ik inmiddels alle ins- en outs heb beschreven van wat uitgezaaide borstkanker met
mijn dagelijkse leven doet. Ik heb daarom besloten te stoppen met het schrijven
van een wekelijkse blog. Zodra zich nieuwe ontwikkelingen voordoen in mijn
leven als kankerpatiënt, of zich andere ontwikkelingen voordoen die ik graag op
deze website wil delen, zal ik weer een stukje plaatsen. Dat betekent dat ik in
het vervolg met enige onregelmatige regelmaat een blog zal plaatsen. Natuurlijk
blijf ik andere blogschrijvers volgen. Maar voorlopig geldt voor mij: geen nieuws is goed nieuws.
3 reacties
ik hoop van harte heel lang niks van je te lezen.
Dat de lente zon de bacillen en virussen snel doen verdwijnen.
liefs Marieke
Na 15 jaar over ,,leven ,, ben ik ook dankbaar als ik kan zeggen ,het voelt stabiel zo wil ik nog wel wat jaren verder .
Ik voel heel veel herkenning ,het zal nooit meer zo worden als voor de kanker ondekt is ,maar ik geniet van het leven .
Veel liefs ! klooster