Onregelmatige regelmaat

Sinds onze terugkeer uit Parijs wordt ons huis dag en nacht gevuld met gehoest, gesnotter, genies, gekuch, gesnuit, geproest en gesnuif. Lief heeft het verkoudheids/griepvirus van mij overgenomen en zelf ben ik ook weer van vooraf aan begonnen. Het wordt tijd voor echt lenteweer. Een warme zon op de huid die al die agressieve bacillen en virussen uit de longen verjaagt en wat energie geeft. Want ja, die zware vermoeidheid heeft weer de overhand op het ogenblik. Ik dwing mezelf nog een beetje actief te blijven maar het gaat niet van harte. Hoe leuk sommige activiteiten ook zijn. Gisterenmiddag had ik een lunch met een groep mensen die ik al lange tijd niet gezien had. Veel plezier gehad en bijgekletst. Na thuiskomst gelijk in bed gekropen en in een diepe slaap gevallen. Vandaag voel ik de naweeën van de inspanning. Inspanning? Ja, hoe gezellig het ook is, voor mij is het een zware inspanning. Maar goed, ik ben er nog en ik doe het nog en dat is meer dan ik jaren geleden durfde hopen.
De afgelopen drie jaar heb ik eerst onregelmatig en daarna met wekelijkse regelmaat een blog geschreven over mijn wederwaardigheden met uitgezaaide borstkanker. Ik had destijds niet voor ogen dat ik zo lang zou doorgaan met het schrijven van deze blog. Ik had destijds ook geen enkel vermoeden dat ik zo lang in een soort status quo terecht zou komen voor wat mijn ziekte betreft. Dat het al zo lang zo goed gaat, ervaar ik als buitengewoon bijzonder. De beperkingen die medicijnen en ziekte met zich meebrengen, neem ik voor lief. De kwaliteit van mijn leven is ruim voldoende en ik hoop zo nog lange tijd mee te kunnen hobbelen.
Ik geloof dat ik inmiddels alle ins- en outs heb beschreven van wat uitgezaaide borstkanker met mijn dagelijkse leven doet. Ik heb daarom besloten te stoppen met het schrijven van een wekelijkse blog. Zodra zich nieuwe ontwikkelingen voordoen in mijn leven als kankerpatiënt, of zich andere ontwikkelingen voordoen die ik graag op deze website wil delen, zal ik weer een stukje plaatsen. Dat betekent dat ik in het vervolg met enige onregelmatige regelmaat een blog zal plaatsen. Natuurlijk blijf ik andere blogschrijvers volgen. Maar voorlopig geldt voor mij: geen nieuws is goed nieuws.


3 reacties

Ik begrijp het helemaal 1 
Na 15 jaar over ,,leven ,, ben ik ook dankbaar als ik kan zeggen ,het voelt stabiel zo wil ik nog wel wat jaren verder .
Ik voel heel veel herkenning ,het zal nooit meer zo worden als voor de kanker ondekt is ,maar ik geniet van het leven .
Veel liefs ! klooster
Laatst bewerkt: 28/03/2018 - 15:50