Uitgezaaide borstkanker, hoe verder?

Nee hè, wat nu weer? Verbijsterd kijk ik naar de olifantenpoten waar ooit mijn onderbenen en voeten zaten. Hoe kom ik daar nu weer aan? De huisarts constateert dat ik de olifantenpoten te danken heb aan de bloeddrukverlagers die ik sinds kort slik, ook de nachtelijke krampen in mijn scheenbeen heb…

‘We hebben niets kunnen vinden daarom is besloten u oxycodon mee te geven tegen de pijn.’ Ik kijk verbijsterd naar de jongeman die mij deze boodschap brengt. Dus er wordt weer alleen aan symptoombestrijding gedaan zonder verder op zoek te gaan naar de oorzaak van de extreem hevige hoofdpijn die mij…

Jarenlang gingen Lief en ik ’s ochtends vroeg op zaterdag naar de markt in de binnenstad. Viskraam, kaasboer, biologische slager, groenteman. Lief deed de boodschappen (hij was de kok in huis), ik volgde. Alleen bij bloemenkraam en bakker nam ik het over. Lief sjouwde met de zware boodschappen, ik…

Ooit, lang geleden, tijdens mijn vorige leven waarin het bestaan van Lief mij niet bekend was, ging ik regelmatig alleen op pad naar exposities in andere steden. Natuurlijk had ik iemand mee kunnen vragen, maar het was juist zo fijn om mijn neus achterna te lopen zonder met iemand rekening te hoeven…

Vormde voorheen de periode voor en na de diagnose borstkanker de cesuur in mijn leven, nu is dat het overlijden van Lief. Zijn dood overstijgt het kwaad dat uitgezaaide borstkanker heet. Sterker nog, de gedachte dat mijn leven ingekort wordt door deze ziekte, biedt mij troost. Ik ben mij ervan…

Het leven heeft mij een nieuwe rol toebedeeld maar heeft er geen kader of inhoud bijgegeven. Ik tast in het duister hoe ik deze rol vorm moet geven. De enige zekerheid die ik heb, is dat er boven het verder lege script ‘weduwe’ staat. ‘Weduwe’ wat een rot woord. ‘Pak zo snel mogelijk je vaste ritme…

Op vrijdag 5 april hebben we Lief in heel kleine kring begraven. Afgelopen donderdag vond een herinneringsbijeenkomst plaats met verschillende sprekers. Ik heb als laatste gesproken. Hieronder een verkorte versie van mijn tekst:

Dag Lief,
Het verhaal dat je moeder vertelde op onze trouwdag spookt al…

Het onomkeerbare is gebeurd. Lief is overleden. 
Ik heb geen woorden.

Het  loopt tegen etenstijd, de ovenschotel staat te pruttelen in de oven als Lief geagiteerd de kamer inloopt. ‘Het gaat niet goed met me,’ zegt hij, ‘mijn hartslag is veel te hoog.’ Hij ziet asgrauw en zakt neer op de bank. We bellen de Eerste Harthulp van het UMC. Hij moet gelijk komen. Ambulance…

Rustig aan hé, niet gelijk opstaan. Eerst even op de rand van het bed zitten. Nu kamerjas aan en langzaam de trap aflopen. Ja dat is een hele inspanning. Haal je het in één keer naar de keukentafel? Neem de tijd voor het ontbijt en als je iets nodig hebt, vraag aan Lief of hij dat voor je wil pakken…